" خط مشی روابط عمومی ما براصل جاذبه است تا تبلیغ ، ما همیشه نیاز داریم گمنامی شخصی را در سطح مطبوعات ، رادیو و فیلم را حفظ کنیم "
با اینکه سنت یازدهم سنگ زاویه خط مشی جلسات معتادان گمنام در روابطش با جامعه می باشد ، اما درحقیقت سنت یازدهم فقط یکی از شش سنتی است که جنبه های مختلف روابط عمومی ما را مورد بررسی قرار می دهد . برای مثال : سنتهای سوم و پنجم از هدف اصلی که منظور نهائی تمام روابط عمومی ما می باشد سخن می گویند . سنتهای ششم و هفتم چگونگی و ماهیت روابط ما را با سازمانهای دیگر بیان کرده و سنت دهم ریزه کاری هایی را که در ابراز عقیده راجع به مسائل خارجی رعایت می کنیم مورد توجه قرار می دهد . به وضوح می توان دید که سنتهای ما به همان اندازه که روابط داخلی و خودی ما را مورد توجه قرار می دهند . به روابط خارج از خودمان با سایر افراد جامعه نیز اهمیت قائلند .
اغلب گروههای جلسات معتادان گمنام در طی انجام امور روزمره خود به نوعی با مردم جامعه در تماس می باشند ، اما روابط عمومی که در سنت یازدهم از آن سخن می گوئیم ، آنگونه تماسهایی هستند که معمولاً عامداً و با آگاهی قبلی ایجاد گردیده اند و چیزی گسترده تر از یک محاوره معمولی با افراد بیرون از جلسات هستند . همین که ما ذکر می کنیم خط مشی روابط عمومی ، خودش معرف اهمیت داشتن برنامه برای اجرای هدف اصلی انجمن می باشد . اطلاعات دادن به مردم اگر صحیح انجام شود ، تبلیغات نیست بلکه ، کوششی است در جهت جالب کردن جلسات معتادان گمنام برای آن کسانی که احتمال دارد به این انجمن احتیاج داشته باشند . ما به عنوان گروهها ، هیئت های خدماتی و کمیته های جلسات معتادان گمنام ، آگاهانه و با صرف انرژی ، سعی در ایجاد یک روابط عمومی خوب داریم . رابطه خوب ما با جامعه ، خود مسئله ای نیست که اتفاقی پیش آمده باشد بلکه پلی است که در نتیجه پیمودن آن ، پیام رسانی ما به معتادان بهتر می شود .
معتادان گمنام یک انجمن سری نیست : سنت یازدهم راجع به گمنامی در سطح فرد صحبت می کند نه راجع به گمنامی انجمن . هرچه مردم ما را بیشتر بشناسند ، احتمال اینکه معتادی که دنبال بهبودی می گردد یا دوستانش ، خانواده اش و یا همکارانش به فکر ما به فکر انجمن ما بیفتند و ما را پیدا کنند بیشتر می شود . یکی از راههایی که اعضاء می توانند با طی آن در برنامه های روابط عمومی سهیم شوند ، فعالیت در کمیته های محلی اطلاعات عمومی است .
سنت یازدهم به ما می گوید وقتی به فعالیتهایی که به منظور ایجاد رابطه با مردم است می پردازیم ، باید به گونه ساده و مستقیم بگوئیم که معتادان گمنام چیست و ما چکار می کنیم . ما نباید راجع به جلسات معتادان گمنام در ادعاهایمان غلو بکنیم . کوشش ما در ایجادروابط با جامعه باید مثل خود برنامه مان باعث جلب افراد ، ولی در ضمن غیرتبلیغاتی باشد و به معتادان و جامعه بگوید اگر شما طالب آن چیزی که ما داریم می باشید این آن چیزی است که ما هستیم و اینطور کار می کند ، اگر خدمتی از ما ساخته است ، لطفاً به ما اطلاع دهید .
بعضی از سازمانها از افراد مشهور به عنوان سخنگو استفاده می کنند و امید دارند که به اعتیادشان در نتیجه همبستگی با موقعیت آ ن شخص معروف افزوده شود . اما سنت یازدهم با کلمات واضح به ما می گوید که در فعالیتهای روابط عمومی جلسات معتادان گمنام ، ما هرگز نباید این کار را بکنیم نه با اعضای مشهورمان و نه با هیچ عضو دیگری . اگر انجمن ما از یک شخص مشهور مثلاً برای یک اطلاعیه عمومی راجع به جلسات معتادان گمنام استفاده کند و مدتی بعد آن شخص مشهور دچار مصرف مجدد ( ری لپس ) بشود و یا به دلایلی برایش یک بی آبرویی پیش بیاید ، این چه نتیجه مثبتی برای انجمن ما خواهد داشت ؟ همین اوضاع درباره عضو دیگری که برای انجام کاری در زمینه روابط عمومی برگزیده شده و نظرها متوجه او شده مصداق دارد . اعتبار پیام جلسات معتادان گمنام می تواند تا حدود بسیار زیادی تحت تأثیر وضعیت آتی شخص پیام آور قرار گیرد . وقتی ما در معرض دید عموم که شامل مطبوعات ، رادیو ، فیلم و کلاً تمام رسانه های عمومی می باشد هستیم ، باید همیشه گمنامی شخصی خود را حفظ کنیم .
همین مسئله در مورد انواع دیگر کارهایی که به نوعی روابط عمومی هستند نیز صدق می کند . گمنام ماندن در بین مردم باعث می شود که تمرکز فعالیتهای ما در جامعه روی پیام باشد ، نه روی آن افرادی که اطلاعات عمومی می دهند . ما هرگز کار اطلاع رسانی به عموم را تنها انجام نمی دهیم چرا که یک تیم حتی دو نفر خیلی بهتر ماهیت جلسات معتادان گمنام را به عنوان یک انجمن ، به مردم نشان می دهد و همزمان به این دلیل که وقتی افراد به تنهایی این کارها را انجام می دهند معمولاً شخصیت اعضایش را تا حدودی مهار می کند که این خودش تضمینی بر آن است که آنچه که به مردم ارائه شود جلسات معتادان گمنام است ، نه آن معتاد ارائه کننده . این واقعیتی است که یک معتاد وقتی تنها باشد ، برای خودش بد همنشینی است و اینجا نیز در انجام روابط عمومی مثل بازیابی شخصیتمان مصداق دارد . با این همه در اغلب موارد حفظ کردن یا نکردن شخصی مسئله ای است که صرفاً به تصمیم خود شخص بستگی دارد . با تمام سعی و کوششی که ما در مخفی نگهداشتن اعتیاد خود کرده ایم باز هم به احتمال زیاد اطرافیان نزدیک ما می دانستند ، آن زمانها که مصرف می کردیم ، دچار اشکالی بودیم . شاید این باعث کمک باشد که این روزها به آنان بگوئیم که بهبودی پیدا کرده ایم و عضو معتادان گمنام هستیم .
گاهی موقعیت های دیگری هم پیش می آیند که ما را مجاب می کنند تا راجع به عضویت خود در جلسات معتادان گمنام با بقیه حرف بزنیم . وقتی یک دوستمان درگیری شخص دیگری را با اعتیاد برای ما تعریف می کند شاید دلمان بخواهد به آن دوست چیزهایی را که راجع به معتادان گمنام می دانیم و اینکه برای ما چه کرده است بگوئیم . وقتی یک همکارمان با موادمخدر درگیر شده شاید صلاح بدانیم که تجربه خود را با او درمیان بگذاریم . هیچیک از ما دلش نمی خواهد با بوق و کرنا و بدون دلیل موجه ریزه کاریهای تأسف انگیز اعتیادش را به همه شهر بگوید و به همین منوال ما با هر کس که بر می خوریم راجع به عضویتمان در جلسات معتادان گمنام چیزی ابراز نمی کنیم . وقتی اینطور به نظرمان می رسد که می توانیم باعث کمک به شخص دیگری بشویم مسئله فرق می کند و شاید صحیح باشد که مختصری راجع به داستان خود و بهبودی که در معتادان گمنام بدست آوریم برای او تعریف کنیم .
تمام اعضای ما چه در کار اطلاعات عمومی باشند چه نباشند ، در روابط ما با عموم نقش دارند . وقتی فرد فرد معتادان ، آثار بازیابی را در زندگی خود به دیگران نشان می دهند بهترین معرف و عامل جاذبه انجمن ما می شوند و تبدیل به شاهدی زنده برای مؤثر بودن جلسات معتادان گمنام می گردند . وقتی مردم امروز ما را می بینند ، آن گروهی که می دانند ما در گذشته چگونه بودیم ، خبر را به دیگران می رسانند که معتادان گمنام کار می کند . هر چه بیشتر این پیام پخش بشود احتمال این که معتادانی که دنبال بهبودی هستند به محیط گرم و پشتبان و دوستانه انجمن ما جلب بشوند بیشتر خواهد شد .
به همین دلایل ما باید متوجه باشیم که به هر مکانی که وارد می شویم ناخودآگاه همیشه تا حدودی معرف جلسات معتادان گمنام هستیم . اگر مردم ما را می بینند که تی شرت مارک دار جلسات معتادان گمنام را پوشیده ایم ولی رفتار نامناسبی می کنیم ، دقیقاً پیام و خاطره زشتی از انجمنمان در ذهن آنها باقی گذارده ایم . آنچه که ما می گوئیم و آنچه که می کنیم روی بازیابی ما در جلسات معتادان گمنام و انجمن معتادان گمنام تأثیر می گذارد . به عنوان یک عضو متعهد و علاقمند به انجمن ، ما دلمان می خواهد تصویر جالبی از جلسات معتادان گمنام به مردم ارائه کنیم ، نه اینکه باعث سرافکندگی بشویم .
کاربرد اصول روحانی
سنت یازدهم جلوه گر و معرف ایمان ما به کارآیی برنامه ما ن می باشد ، به عنوان یک انجمن ، هدف اصلی ما رساندن پیام به معتادی که هنوز رنج می کشد است . برای به انجام رساندن این هدف اصلی ، ما احتیاجی به طرح برنامه های تبلیغاتی در جامعه نداریم . برای اینکه نظر خوب جامعه را جلب کنیم و معتادان را نیز به جلسات جذب کنیم ، تمام چیزهایی که لازم داریم به سادگی و با وضوح کافی در برنامه معتادان گمنام ذکر شده است . ما نه فانفار لازم داریم نه ادعای غلو آمیز و نه هنرپیشه ها و دیگر افراد مشهوری که بیایند چیزهای خوب راجع به برنامه ما بگویند که روابط عمومی خوب پیدا کنیم . ما ایمان داریم که اگر مردم از مؤثر بودن انجمن ما اطلاع پیدا کنند ، گفتنی های لازم گفته شده است .
اصل خدمت ، که لازمه کاربرد سنت یازدهم ما می باشد ، یک اصل ساکن نیست . برای اینکه بتوانیم حداکثر خدمت را به معتادی که هنوز در رنج است ارائه بکنیم به طور فعالانه دنبال این باشیم که پیاممان را به شهرهایمان ، قلعه ها و دهات برسانیم . خط مشی روابط ما با جامعه براساس جاذبه است تا تبلیغ . اما به منظور جلب معتادی که هنوز در عذاب است به برنامه مان ، باید اقدامات خیلی فعالانه ای بکنیم که برنامه مان در سطح گسترده ای شناخته بشود . هر چه روابط عمومی ما بهتر و گسترده تر بشود ، توانایی ما برای خدمت بهتر، افزایش خواهد یافت .
قبلاً در همین فصل از جنبه های بیشتر عملی گمنامی در سطح جامعه سخن گفتیم اما همانطور که در فصل بعدی خواهیم دید ، گمنامی چیزی به مراتب فراتر از آن است که فقط وقتی برنامه های روابط عمومی اجرا می کنیم به آن توجه داشته باشیم . هرکدام از ما زندگی خودمان را داریم . کلمات مخصوص به خود را داریم و داستان خصوصی خودمان را داریم که تمام اینها باعث می شود رنگ و ابعاد بخصوصی به پیام انجمن ما داده شود ، اما باید متوجه باشیم پیامی که به افراد جامعه می رسانیم آن نیست که ما چقدر افراد خوبی هستیم . هدف اصلی کوششهای ما برای روابط عمومی آن است که داستان معتادان گمنام را بگوئیم و این که برنامه چه کاری می تواندبرای معتادی که هنوز رنج می کشد بکند . عادت ما به رعایت گمنامی در سطح جامعه ، براساس روحانی تمام سنتهای ما بنیان گرفته است و همیشه یادآور آن است که اصول را بر شخصیتها ترجیح دهیم .
