احساسات "خوب" و "بد"
«اتفاقات مثبت و منفی بسیاری در طول یک روز رخ میدهد. اگر وقتی را صرف ارزش نهادن بر هر دوی این اتفاقات نکنیم، احتمالاً چیزی که به رشد ما کمک میکند، از دست خواهیم داد.»
جزوه فقط برای امروز
v
ظاهراً برخی از ما درباره اتفاقات خوب یا بد، موفقیتآمیز یا شکستبرانگیزی که هر روز در زندگی ما رخ میدهد، ندانسته قضاوت می کنیم. تمایل داریم نسبت به "خوب" احساس خوبی داشته باشیم و نسبت به "بد" احساس عصبانیت، ناکامی یا گناه داشته باشیم. با این حال، احساسات خوب و بد، اغلب با آنچه واقعاً برای ما خوب یا بد است ارتباط بسیار کمی دارد. شاید از شکستهای خود بیشتر از موفقیتهای خود درس بگیریم، به خصوص اگر شکست از پذیرفتن ریسک ناشی شود.
نسبت دادن قضاوتهای ارزشی به عکسالعملهای عاطفی خود، ما را با طرز فکرهای قدیمی خود پیوند میدهد. میتوانیم طرز فکر خود درباره وقایع زندگی روزمره را تغییر دهیم و به آنها به عنوان فرصتهایی برای رشد و نه به عنوان خوب یا بد نگاه کنیم. به جای ارزشگذاری میتوانیم به دنبال درس گرفتن باشیم. با انجام این کار از هر یک از روزها چیزی یاد میگیریم. قدم دهم روزانه ما، ابزار بسیار خوبی برای ارزیابی رویدادهای روزانه و درس گرفتن از موفقیت و شکست است.
v
فقط برای امروز: به من فرصتی داده شده تا اصول بهبودی را به منظور یادگیری و رشد به کار گیرم. وقتی از رویدادهای زندگی درس میگیرم، موفق میشوم.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
بلوغ
وقتی بارفتارهای نامعقول ونتیجه پیامدهای منفی اعتیاد روبرو میشدم هنوز هم فکر میکردم میتوانم با بزرگواری، دلیل ومنطق واکنش نشان دهم. ولی این یک شوخی بیشتر نیست!
ابتدا فهمیدم که ترجیح میدادم با انتقام گیری صدمات و رنجهایی را که کشیده بودم تلافی کنم. از اینکه داستان اختلافات زندگیم را برای هر کسی که گوش میداد، حتی غریبه ها تعریف کنم لذت می بردم.
هرگز نتوانستم با دلسوزی به حال خودم صدماتم را پاک کنم. مردم، دیگر علاقه ای به شنیدن حرفهایم نداشتند. حتی پلیس هم علاقه مند نبود. آنها به مدرک و جنایت علاقه داشتند نه به افسردگی. تنها چیزی که داشتم رفتار خودم تخریبی بود و این دیگران را خسته میکرد.
همان طور که در نارانان رشد میکردم از طریق مشارکت تجربه افرادی که تحت تاثیر اعتیاد قرار داشتند، بلوغ را کشف کردم. من از طریق تمرین دوازده قدم ودوازده سنت در حال بلوغ هستم. با درک مفهوم کلماتی مانند؛ وابستگی متقابل، قطع وابستگی، حمایت ناسالم وانکار در خودم ودر معتاد بالغ میشوم. با آموختن در مورد ماهیت بیماری اعتیاد، پیشرفت آن وتله هایش وبه تازگی در مورد بهبودی به بلوغ میرسم. همچنین با یادگیری ماهیت بیماری خودم به بلوغ میرسد. من بالغ تر میشوم و بهبود میابم.
تفکری برای امروز : دانستن اینکه بر چه نتایجی میتوانم وبر چه نتیجه هایی نمیتوانم تاثیر بگذارم، آرامش به همراه دارد. هنوز هم ممکن است صدمه ببینم یا نا امید شوم ولی مجبور نیستم با همان روشهای نامعقول قدیمی واکنش نشان دهم.
شهامت عوض شدن
الانان به من کمک کرد تا دریابم هیچ کس به آسانی نمی داند که در قلب، ذهن و روح من چه چیزی وجود دارد. من نمی توانم انتظار داشته باشم که نیازهایم برآورده شوند، مگر اینکه در ابتدا آن نیازها را توصیف کنم.من نمی توانم انتظار داشته باشم که فردی تمام آن نیازها را براورده سازد، حتی اگر آنها را شرح دهم.اگر فردی که من برای اخذ کمک به او مراجعه کرده ام قادر تباشد به من کمک کند، من می توانم از کس دیگری درخواست کمک کنم. با این شیوه فشار از روی همه ما برداشته می شود.
قبل از اینکه در برنامه بهبودی الانان قرار گیرم، انتظار داشتم آنهایی که به من نزدیکترند، بدون اینکه به آنها چیزی بگویم بدانند که چگونه احساس می کنم.. وقتی عصبانی بودم و می خواستم بحث کنم، براحتی از کوره در میرفتم. وقتی که رنجیده بودم و در جستجوی راحتی بودم، لب و لوچه ام را آویزان می کردم.وقتی می خواستم به من توجه کنند، بی وقفه حرف میزدم و نمی توانستم بفهم که چرا واکنشی را که انتظار دارم در انها نمی بینم.
دیگر انتظار ندارم کسی ذهن مرا بخواند. من همچنین پذیرفته ام که نمی توانم ذهن کسی را بخوانم. امروز در زندگیم با انسانها محترمانه رفتار می کنم چون یاد گرفته ام در جستجوی نیازهایم باشم و دیگران را ترغیب کنم تا اینگونه رفتار کنند.
یادآوری امروز
کمک، آسایش و حمایت برایم فراهم است. من می خواهم بدانچه که امروز نیاز دارم، دست یابم.
« من نمی توانم از کسی انتظار داشته باشم که به من کمک کند مگر اینکه نیاز به کمک را مطرح کنم.»
روز به روز
به عنوان یک فرد وابسته و هم‌وابسته زندگی گذشته‌ی من بیشتر در ترس‌ها و عدم قدرت تصمیم‌گیری و احساس شرمندگی و خجالت و برداشت دردآور گناه و بی‌لیاقتی سپری شد. ترسی مرهوم از موجودی که در درونم مانند هیولا لانه کرده بود. سال‌های زیادی وحشت‌زده از خودم فرار میکردم و بیشتر شبها بختک و یا کابوس می‌دیدم. به خاطر خجالت احساسم را به هیچ کسی نمی‌گفتم، در نهایت می‌ترسیدم این هیولا روزی از درونم خارج شود. وجودم سرشار از ترس‌های مختلف شده بود. هر لحظه دنبال کسی بودم که شاید عامل رهایی من شود، ولی اصلاً راه نجاتی نبود. امروز با اصول خودیاری برنامه می‌دانم که ترس باعث می‌شود، تمام اختلالات شخصیتی‌ام فعال شود. آیا امروزم را در ترس و وحشت از دست دادن چیزهایی هستم که متعلق به من هستند؟ هنوز نگران شکست، در به دست آوردن نتیجه‌ی دلخواه هستم؟ آیا من با حذف خواسته‌های غیر اصولی و رسیدگی به نیازهای هر روزه سعی دارم آرامش خود را کسب کنم؟ آیا با جواب منفی به خواسته‌ها و انتظارات غیر اصولی دیگران که قصد سوءاستفاده دارندموجبات ناامیدی و انزوای خودم را فراهم نمی‌کنم؟
پذیرش و باور ابزار رهایی از وابستگی‌هاست!
مراقبه روزانه
چه مصرف کنیم چه نکنیم وسوسه می گذرد.
زمانی را که مصرف کننده بودم به خوبی به یاد دارم. همیشه به خود می گفتم: همین یک سیگار را می کشم و می خوابم. و سرانجام بعد از کشیدن نصف پاکت سیگار، مسواک نزده با بویی زننده به رختخواب می رفتم. هیچ وقت به فکر همسر بیچاره ام که مصرف نمی کرد نبودم. امروز نمی توانم بوی سیگار را تحمل کنم. هروقت مصرف کننده ای از کنارم می گذرد حتی اگر در حال کشیدن سیگار هم نباشد می توانم از بوی بدن او تشخیص دهم که مصرف کننده است. از وقتی با نیکوتینی های گمنام آشنا شده ام معنای احترام گذاشتن به خود و دیگران را آموخته ام. در اینجا با افرادی آشنا شدم که بی هیچ چشمداشتی مایل بودند تجربه، امید و نیروی خود را با دیگر معتادان به نیکوتین به مشارکت بگذارند.
خداوندا، برای امروز از تو می خواهم یاری کنی تا رها از نیکوتین باقی بمانم. از تو بابت بهبود احساساتم سپاسگزارم.
