همان طور که درک میکنیم
«زندگی خود را بررسی کردیم و به اینکه واقعاً چه کسی هستیم، پی بردیم. فروتنی واقعی به معنای این است که بپذیریم خود باشیم و بدین منظور صادقانه تلاش کنیم.»
کتاب پایه
v
در دوران مصرف، مقتضیات بیماری ما شخصیت ما را تعیین میکرد. ممکن بود برای به دست آوردن "مواد مخدر" به هر کس یا چیزی که لازم بود تبدیل شویم. ماشینهای بقا بودیم، به طوری که با همه شرایط دوران مصرف به راحتی سازگار میشدیم.
وقتی بهبودی خود را آغاز کردیم، قدم در زندگی جدید و متفاوتی نهادیم. بسیاری از ما درباره اینکه چه رفتاری برای ما در چه شرایطی مناسب است، عقیدهای نداشتیم. برخی از ما طرز صحبت کردن با مردم، لباس پوشیدن یا رفتار کردن در مکانهای عمومی را نمیدانستیم. نمیتوانستیم خود باشیم، زیرا دیگر خود را نمیشناختیم.
قدمهای دوازدهگانه روش سادهای را برای شناخت واقعی خویشتن ارائه میدهد. از ویژگیهای مثبت و نواقص خود، از چیزهایی که درباره خود دوست داریم و چیزهایی که از آنها خیلی رضایت نداریم، پرده برمیداریم. از طریق نیروی التیامبخش قدمهای دوازدهگانه به تدریج پی میبریم افرادی هستیم که توسط نیروی برتری که درک میکنیم برای اینکه خودمان باشیم، خلق شدهایم. التیام واقعی وقتی شروع میشود که درک کنیم اگر نیروی برتر، ما را بدین گونه خلق کرده، پس اشکالی ندارد کسی باشیم که واقعاً هستیم.
v
فقط برای امروز: از طریق کارکرد قدمها میتوانم آزادی خود بودن را تجربه کنم، یعنی فردی باشم که نیروی برترم خواسته است.
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
دیگر تنها نیستی
وقتی برای اولین بار به جلسه نارانان آمدم شک زیادی در مورد برنامه داشتم. باور نمیکردم که برنامه یا اعضای آن بتوانند به من کمک کنند. آنها چطور میتوانستند اوضاع، طرز فکر واحساس ناامیدی مرا بهبود بخشند؟ مطمئن بودم که جلسات نارانان درست مثل سایر گروهای مردم نمیتواند دست وپا زدنهای مرا درک کنند. مجسم میکردم حاضر شده ام تا به خودم ثابت کنم که دلایلم درست است ونقطه نظراتم را توجیه کنم. وقتی به مشارکت هر فرد گوش میدادم عکس آن اتفاق افتاد.
میشنیدم که تک تک افراد همان اتفاقات، ناامیدی ها، سردرگمی و رنجشهایی را که من تجربه کرده بودم توصیف میکنند. برایم حیرت آور بود که پی بردم در این دست وپا زدنها تنها نیستم. همیشه به نظر میرسید که این مسایل خیلی محرمانه است وانگار فقط مال من است. یک نوع بیداری را تجربه کردم! شنیدم که دیگران هم مثل من درد کشیده اند و این فرآیندی بود که میتوانست سلامت ، آرامش وآسایش را به زندگیم بیاورد.
تفکری برای امروز : هرچه تلاش میکنم به مشکلات دیگران رسیدگی کنم بیشتر میفهمم که چقدر بی تاثیرم. هر قدر با خودم درگیر میشوم خشم بیشتر غالب میشود و حالتم به افسردگی تبدیل میشود . وقتی برنامه رابه کار میبرم زندگی کمتر پیچیده است. امروز زندگی را آسان میگیرم و از اینکه میدانم تنها نیستم خوشحال خواهم بود.
《ذهن خود را باز بگذارید و تا میتوانید در جلسات شرکت کنید. آزادانه مشارکت کنید وبعد از جلسه سوالهای خود را بپرسید. بزودی دوستان جدیدی پیدا میکنید و خود را عضوی از گروه خواهید یافت.》
کتابچه آبی نارانان
شهامت عوض شدن
من بارها سعی کرده ام که اراده خود و خدایم را بشناسم . هنگامیکه جنگی درون ذهنم در میگرفت و صدایی بلند مرا به سوی یک راه یا راههای دیگر میراند ، احساس آرامش از من رخت بر می بست . شک یک ملازم غیر قابل اجتناب باری معنوی جویی است من کتاب راهنما ندارم ، بنابراین می بایست جستجو وکشف را ادامه دهم . من میدانم که وقتی احساس میکنم یک میل شدید برای انجام عملی دارم ، معمولا اراده من است که مرا به پیش میراند ، هنگامیکه احساس یقین و آرامش بخش میکنم ، معمولا اراده خدا در کار است . اما بسیاری اوقات من چنین دلیل آشکاری ندارم پس بعدا چه میشود ؟ برخی اوقات به انتظار وضوح امور می نشینم ، یا سعی میکنم دقیقتر به راهنمایم گوش فرا دهم ، ممکن است که سردر گمی ام را برایشان مطرح کنم و در جستجوی راهنمایی شان باشم یا اینکه دست به انتخاب بزنم عملی انجام دهم و ببینم که چه اتفاق می افتد ؟ در زمان مناسب چیزهای بیشتری آشکار خواهد شد و مهم نیست که چه انتخاب هایی به عمل آورده ام . از آنجا که اراده و زندگیم را به خدا واگذار کرده ام ، هر کاری که میکنم برای تحقق اراده اوست .
یاد آوری امروز
امروز به یاد می آورم که نامطمئنی ، یک شکست نیست ، بلکه یک فرصت است هر کاری که میکنم و هر چیزی که سر راهم قرار میگیرد اعم از انسانها ، عقاید و موقعیتها ، همه قابلیت این را دارند که سهمی در رشد و درک من داشته باشند . فقط برای امروز ، من مجبور نیستم که بدانم آن سهم چیست ؟ "باور کن که درشک صادقانه ایمان بیشتری بر جا می ماند تا در دین نصفه و نیمه .
روز به روز
عادت کردن به افراد و شرایط به طوری که به صورت عمل هر روزه در آید و بدون این عادت از امور عادی زندگی وا مانده باشم را وابستگی و هم‌وابستگی می‌گویند. مثل عادت به پرخوری، لجبازی، گریه کردن، بهانه‌آوردن، بیش از اندازه خوابیدن و افراط و تفریط کردن و...عادت به کسی که برایمان جالب و دوست‌داشتنی است، که برایمان بیماری هم‌وابستگی متقابل را به ارمغان دارد و عادت کردن به سرگرمی و شهرت و شغل، عادت به دیدار اطرافیان، عادت به قمار، عادت به بازی‌های اینترنتیی و الکل و نیکوتین و مواد مخدر و ... خداوندا: به من کمک کن تا با رهایی از عادت و وابستگی و هم‌وابستگی‌ها فرصتی برای زندگی واقعی در آرامش و شادی و داشتن حق انتخاب را تجربه کنم. خداوندا: به من یاری بده تا ارزش‌های والای انسانی خودم را در خودم پرورش بدهم و آنها را جایگزین نواقص شخصیتی خودم نمایم. آیا من قادر هستم با قدرت خداوند تأثیر دیگران و تأیید طلبی آنها در مسیر زندگی نباشم و فارغ از اموری باشم که هیچ ارتباطی به من ندارند؟ خداوندا: من را در این جابجایی نواقص شخصیتی با فضیلت‌ها و ویژگیهای انسانی که هیچ آشنایی با آنها را ندارم، یاری فرما.
خودم به تنهایی ارزشمند هستم!
مراقبه روزانه
به گونه ای زندگی کن که گویی فردایی نیست و اکنون ابدیّت توست!
بعضی از ابزارهایی که کشف کرده ام عبارتند از: نیروی برتر، مراقبه، باقی ماندن در قطع مصرف، به تعویق انداختن وسوسه، عملکرد و نوشیدن مایعات. کارهایی انجام می دهم که تاثیر مثبت بر من می گذارد نه کارهایی که فکر می کنم باید انجام شود. دریافته ام بزرگترین دلیل عقب ماندگی من در زندگی این بود که از ابزارهای روبرو شدن با مشکلات که یکی از قدرتمندترین آن ها دعا بود بهره نمی گرفتم. آرامش بیکران فقط با پذیرش و عشق ورزی به خود و دیگران میسر می گردد. رنج حاصل از مصرف نیکوتین هرگز با لذت بهبودی قابل قیاس نیست. البته در مسیر بهبودی رنج و دشواری هایی نیز وجود دارد، امّا در کنار این رنج و دشواری ها عشق، محبت، خلاقیت، شعف، عزت نفس، شادمانی و سایر احساسات زندگی بخش دیگر نیز وجود خواهد داشت. آیا انتخاب این مسیر بهتر از سوءاستفاده از جسم و روح و نتایج ناخوشایند حاصل از آن نیست؟
برای امروز، به بهبودی ادامه می دهم. رنج و دشواری را می پذیرم و آغوشم را برای عشق و مهربانی باز می کنم.
