16 خرداد بهبودی یک
شبه اتفاق نمیافتد
«قدمهای دوازدهگانه معتادان گمنام
فرآیند بهبودی پیشروندهای است
که در زندگی روزمره ما پایهگذاری شده است.»
کتاب پایه
v
پس از گذشت مدتی از بهبودی ممکن است متوجه شویم که با مسائلی مانند مشکلات شخصی دردناک، احساس عصبانیت و نومیدی روبرو شدهایم. وقتی متوجه جریان میشویم، ممکن است شکوه کنیم: «اما من سخت کار میکردهام. فکر میکردم...» شاید بهبود پیدا کردهام؟ نه حتی خیلی کم. بارها و بارها میشنویم که بهبودی فرآیندی مداوم است و ما هرگز معالجه نمیشویم. با این حال، گاهی اوقات معتقدیم اگر قدمهای خود را به قدر کافی انجام دهیم، به قدر کافی دعا کنیم یا به اندازه کافی در جلسات شرکت کنیم، سرانجام... خب شاید معالجه نشویم، اما تبدیل به فرد قابل توجهی شویم!
ما "فرد قابل توجهی" هستیم. در حال بهبودی هستیم—بهبودی از اعتیاد فعال. فرقی نمیکند در طی فرآیند بهبودی با چه مسائلی روبرو شدهایم، در هر حال همیشه مسائل بیشتری وجود دارد. چیزهایی که به یاد نمیآوردیم یا تصور نمیکردیم در اولین ترازنامه ما مهم باشند، مطمئناً بعداً بروز پیدا میکنند. بارها و بارها برای مقابله با چیزهایی که ما را آزار میدهد، به فرآیند قدمها مراجعه میکنیم. هر چه بیشتر از این فرآیند بهره میگیریم، بیشتر به آن اعتماد میکنیم، چراکه میتوانیم نتایج آن را مشاهده کنیم. از خشم و رنجش به سوی بخشش، از انکار به سوی صداقت و پذیرش و از درد به سوی آرامش پیش میرویم.
بهبودی یک شبه اتفاق نمیافتد و بهبودی ما هرگز کامل نخواهد شد. اما هر یک از روزها التیام جدید و امید به فرداهایی بیشتر را به ارمغان میآورد.
v
فقط برای امروز: امروز هر کاری که بتوانم برای بهبودی خود انجام میدهم و در فرآیند مداوم بهبودی امید خود را حفظ میکنم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
16 خرداد
مسئولیت پذیری
من به خاطر اینکه مصرف مواد مخدر، دروغگویی، دزدی، آشفتگی واعتیاد فعال به دنبال داشت از معتاد خواستم که خانه را ترک کند. آشفتگی مداوم بود و من به موقع قفل های خانه را عوض کردم و به او اجازه بحث ندادم. تصمیم من غم زیادی به دنبال داشت . پر از دلواپسی بود واشک بسیار میریختم. خیلی وقتها فکر میکردم که حتی با وجود اینکه هنوز مصرف میکرد، به اواجازه دهم که به خانه برگردد. من برای رنج ونگرانی شدید ناشی از تصمیم خودم، آماده نبودم ونسبت به وقتی که معتاد در خانه بود احساس بدی داشتم.
با تشکر از دوستی که شرکت در جلسات نارانان را پیشنهاد کرد، به موقع پی بردم که معتاد هرگز مسئول کارهایش نبوده چون من همیشه اورا با ضمانت از موقعیت های دشوار بیرون کشیده بودم. فهمیدم تا زمانی که معتاد مجبور نشود مسئولیت کارهایش را قبول کند، زندگی خانوادگیم بهتر نخواهد شد.ارزوی یک زندگی عادی را داشتیم و برای تسکین یافتن از درد ورنج زندگی کردن با اعتیاد او ناامید بودم. به اخر خط رسیده بودم و نمیدانستم که درمانده ام ونیاز به کمک دارم.
نارانان به من کمک کرد تا بفهمم لازم است از خود مراقبت کنم. یاد گرفتم که حق انتخاب دارم و میتوانم حد ومرزهایی را که برایم مناسب است ایجاد کنم. مسئولیت خودم را با اجازه ندادن به اوتا زمانی که مواد مصرف میکند به خانه برگردد، به عهده میگیرم. مسئولیت خودم را بوسیله جستجوی کمک در نارانان به عهده میگیرم.
تفکری برای امروز : به عهده گرفتن مسولیت انتخاب خودم، میتوانم قدرت زیادی داشته باشد. بر اساس بهترین مصلحت امروز خودم عمل میکنم.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
شانزدهم خرداد
هشتمین سنت به ما پیشنهاد میکند که عملکرد دوازدهمین قدم بایستی برای همیشه غیر حرفه ای باقی بماند . به این معنی که به عنوان عضوی از الانان ، باید بدانیم تجربه شخصیمان ، نیرو و امید داشتن تمام چیزهایی هستند که ما نیاز داریم تا بتوانیم به دیگران ، برای بهبوداز تاثیرات مخرب الکلیسم ، یاری برسانیم ، در صورتی که اگر برنامه توسط حرفه ای ها اداره شود دیگر در رساندن پیامهای الانان به دیگران آزاد نخواهیم بود . من زمان و انرژی زیادی صرف میکردم تا به آنهایی کمک کنم که نمی خواستند . این سنت مرا تشویق میکند به کسانی که واقعا میخواهند یاری برسانم این همان فرصتی است که از مشارکت دیگران استقبال میکنم و برای من بسیار ارزشمند است . امروز بخاطر تجربه هایی که در مورد الکلیسم دارم بهتر میتوانم دیگران را درک کرده و با آنها همدلی نمایم . من بسیار خوشحال هستم که از سخت ترین ساعتهای زندگیم چیز مثبتی بدست آورده ام . آموخته ام که بدون احساس گناه ببخشم و دریافت کنم . نیازی نیست نسبت به اعضاییکه کمکم کرده اند احساس دین کنم . فقط باید آنچه را که مرا بهبود بخشیده به دیگران منتقل کنم و زمانی که چیزی می دهم متقابلا دریافت نیز میکنم .
یاد آوری امروز
..در یافته ام که تقسیم تجربه ها ، نیروها و امید با بقیه اعضاء بطور مساوی یکی از بهترین و ارزشمند ترین هدیه های الانان است " در بین شما تنها کسانی واقعا خوشحال هستند که جستجو کرده و یافته اند که چطور زندگی کنند و سودمند باشند"
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
16 خرداد
بسیاری از ما، از روی ناچاری و کاملاً با بی‌اعتمادی به این برنامه روی آوردیم، چون چاره‌ی دیگری نداشتیم. هر آنچه که خودمان و دیگران توانایی و تجربه داشتند، برای رها شدنمان تلاش کردیم فایده‌ای نداشت و عاقبت متوجه شدیم که بیماری عادت‌های ناسالم و وابستگی و هم‌وابستگی بسیار قوی‌تر از اراده‌ی ما بوده است. وقتی عده‌ای را دیدم که بدون داشتن وابستگی‌های ناسالم به چیزی زندگی خوبی دارند، باورم نمی‌شد و با خودم می‌گفتم آیا می‌شود من هم مثل این افراد در جایگاهی قرار بگیرم که توانایی اداره کردن زندگیم را داشته باشم؟ امروز می‌دانم که بیماری من مثل یک شیشه‌ی گِل گرفته مرا از دیدن روبه رویم باعث محدودیتم می‌شود. اصول برنامه‌ی خودیاری به من می‌گوید که میتوانم با پاک کردن گِل و آلاینده‌ها، قدرت دیدم را بهتر کرد و وسعت دهم. خداوندا: به من کمک کن تا با انتخاب مناسب و تنظیم احساسات درونیم، برای اداره کردن زندگی آشفته‌ام در مسیر بهبودی و خودیاری قرار بگیرم. آیا من خداوند را برای هدایت کردنم به گروه رهایی، که قادر شدم افرادی مثل خودم را که از درد مشترکی رنج می‌بریم، پیدا کنم سپاسگزار هستم؟
عینک بدبینی را از چشم‌هایت بردار!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
شانزدهم خرداد: ما به این باور رسیدیم که یک نیروی برتر می تواند سلامت عقل را به ما بازگرداند.
خشنودی از قطع مصرف و اینکه مصرف کننده ای را می بینم که در هوای پاک تابستان یا زمستان محیط اطراف خود را آلوده می کند مرا بیشتر مصمم می کند تا به راه خود ادامه دهم. وقتی کسی را در حال مصرف می بینم برای او دعا می کنم. همیشه به یاد دارم قطع مصرف را انتخاب و از چیزی محروم نشده ام. نیکوتین دشمن من است و هیچ وقت دوست من نبوده. مصرف نیکوتین همیشه یک مشکل است نه راه حل. سلامتی بسیار ارزشمند است و مصرف نیکوتین سلامت را به خطر می اندازد. قطع مصرف نیکوتین برای من یک معجزه است و بابت این هدیه از خداوند ممنونم. اکنون دیگر مجبور به مصرف نیستم و با مصرف کننده در عذاب احساس همدردی می کنم.
برای امروز با خشنودی، آزادی را بر اعتیاد نیکوتین ترجیح می دهم.
