پاک زندگی کردن 21 خرداد
«وقتی بهبود پیدا میکنیم، دیدگاه جدیدی نسبت به پاکی به دست میآوریم... زندگی میتواند به ماجرای جدیدی برای ما تبدیل شود.»
کتاب پایه
v
زندگی دوران مصرف زندگی پاکی نیست. هیچ کس این موضوع را بهتر از ما نمیداند. برخی از ما در فلاکت جسمانی به سر میبردیم و نه تنها به خود، بلکه به دیگران هم اهمیت نمیدادیم. با این حال، بدتر از هر گونه فساد خارجی، حالتی بود که از درون احساس میکردیم. کارهایی که برای تهیه مواد خود انجام میدادیم، طرز برخورد ما با دیگران و طرز برخورد ما با خود در ما احساس ناپاکی ایجاد میکرد. بسیاری از ما به یاد داریم که بسیاری از صبحها از خواب بیدار میشدیم و فقط آرزو میکردیم که برای یک بار هم که شده، بتوانیم نسبت به خود و زندگی خود احساس پاک بودن داشته باشیم.
امروز، فرصت داریم از طریق پاک زندگی کردن، احساس پاکی کنیم. برای ما معتادان، پاک زندگی کردن با قطع مصرف آغاز میشود—از این گذشته، اولین استفاده ما از کلمه "پاک" در معتادان گمنام نیز همین بوده است. اما وقتی "پاک" میمانیم و قدمها را کار میکنیم، به نوع دیگری از پاکی پی میبریم. این نوع پاکی به جای پنهان کردن یا انکار بیماری، از پذیرفتن حقیقت اعتیاد حاصل میشود. این پاکی، نشاطی است که از اعتراف خطاهای خود و جبران خسارت ناشی از آنها حاصل میشود. اعتباری است که از مجموعه ارزشهایی که در هنگام جستجوی اراده نیروی برتر برای خود پرورش میدهیم، حاصل میشود. وقتی اصول برنامه را در همه امور خود به کار میگیریم، دلیلی برای احساس ناپاکی نسبت به زندگی یا شیوه زندگی خود نداریم—پاک زندگی میکنیم و در پایان از اینکه این کار را انجام میدهیم، سپاسگزاریم.
"زندگی پاک" فقط در مورد "درستکاران" استفاده میشود. امروز، پاک زندگی کردن تنها راهی است که در اختیار داریم.
v
فقط برای امروز: احساس پاکی میکنم، چون پاک زندگی میکنم و این طریقی است که مایل به حفظ آن هستم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
21 خرداد
دیدگاه
"پس ما دوباره متولد شدیم تا ستاره ها راببینم"این عبارتی از یک نویسنده است. بعد از یکسال از حضورم در جلسات نارانان احساس می کنم متولد شده ام ویکبار دیگر دوباره میتوانم دور از تاریکی، چشمک زدن ستتره ها را هم واقعی وهم مجازی ببینم.
با یکی از اعضا درباره اینکه چطور چیزهای کوچک زندگی که خیلی هم مهم به نظر نمیرسند مرا عصبانی میکند، صحبت کردم. در مورد این جنبه پیام نارانان از وقتی که شروع به دیدن ستاره ها میکنم، فکر کرده ام. اوایل هنگامی که با بیماری سرو کار داشتم، هیچ نوری را نمیدیدم. تمام چیزی که مرا احاطه کرده بود تاریکی وناامیدی بود. شب هنگام توجهی به ستاره ها نمی کردم در حقیقت، حتی اگر بیرون بودم روشنایی روز را هم نمیدیدم.
چیزهای کوچک زندگی که مرا ناراحت میکند هنوز هم وجود دارند اما با کار کرد قدمهای دوازدگانه نارانان دیگر منبع عصبانیت من نیستند.من توانسته ام این عصبانی کننده های ناچیز را از دیدگاه دیگری ببینم و بفهمم که در ابعاد بزرگتر کارها، عصبانیت من توجهی ندارد. متحیرم که به راستی می توانم روشنایی روز را ببینم و قدر دانی کنم و سرشار از ارامش به ستاره هادر شب نگاه کنم.
تفکری برای امروز: در حالیکه هنوز ممکن است معتاد در بیرون مصرف کند
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
بیست و یکم خرداد ماه
بیماری الکلیسم در بسیاری از امیدهای از دست رفته ، آرزوهای نابود شده و دردهای قابل توجه زندگیم موءثر بوده است . من نمیخواهم راجبع به این احساسات بحث کنم ، اما هیچیک از آنها را هم نمی خواهم نادیده بگیرم . الانان به من کمک میکند حتی با ناخوشایند ترین جنبه های زندگی گذشته ام مواجه شوم . با برخورد دوستانه با آنها ، قادر خواهم بود تا درد و ماتم حاصل از آنها را درک کرده و رهایشان سازم . این احساسات بخش عمیقی از وجود من هستند : وقتی که آنها به درب آگاهی من ضربه میزنند ، دوست دارم در را باز کرده و به آنها اجازه ورود دهم . باید با خودم با همان ملاحظه و احترامی که با اعضاء ، پیرامون درد ، سر در گمی ، و اضطراب در جلسات مشارکت میکنم ، رفتار کنم ، فقط با این روش سالم بوده و در آرامش خواهم بود .
یاد آوری امروز
آنها میگویند که درد یک امر غیر قابل اجتناب است ، اما رنج بردن امری اختیاری است . اگر من یاد بگیرم تا بپذیرم که درد بخشی از زندگیم است بهتر قادر خواهم بود تا شرایط سخت را تحمل کرده و سپس رهایشان کنم . ترک کردن درد ، ورای من است . وقتی مدتها بدون مشکلات زندگی کنیم ، این مثال به یادمان می آید که درخت بلوط در خلاف جهت بادها با قدرت رشد میکند و الماس تحت فشار ساخته میشود
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
21 خرداد
در بدو ورود به جلسه‌ی خودیاری واقعاً نمی‌دانستیم چه می‌خواهیم و چه چیزی برای‌مان خوب و درست است. روحیه‌ی پرخاشگر و متمرد ما با دنیایی خواسته‌های منطقی و غیر منطقی و یک عالم نیازهای بجا مانده از دوران کودکی و افکار و رفتار ناسالم بیمارگونه، با ورشکستگی روحی، عاطفی و مادی و احساسی خواهان همه‌ی امتیازات بودیم و حتی بعضی از ما خواهان ریاست به شخصیت و هویت بقیه بودیم. وقتی با چشمان تعجب کرده به دوستان بهبودی نگاه می‌کردم به من تأکید می‌کردند که صبور باش. امّا من چگونه می‌توانستم صبور باشم، در حالی که خواهان همه چیز بودم و مدام می‌گفتم یا همه چیز یا هیچ چیز! به من گفتند آرام باش فقط دعا کن تا خداوند تو را راهنمایی کند و فکرت را روشنی دهد، تا بتوانی همه‌ی نیازهایت را تشخیص دهی. بنظرم مسخره‌ترین حرف بود، من دنیایی را آتش زده و دود کرده بودم و اکنون باید صبر می‌کردم. چندین سال بود که از سهمم دور بوده و سهمی دریافت نکرده بود، حالا که نوبتم شده بود، باید صبوری می‌کردم. متوجه هستم که این عجله‌ی من کارهایم را خراب میکرد. امروز از خداوند تقاضا دارم که به من قدرتی عطا کند تا فقط اراده و خواسته‌ی او را خواهان باشم.
آرام باش تا سهمت را دریافت کنی!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
بیست و یکم خرداد: پایان تو آغاز توست، آغاز می کنی وقتی به پایان می رسانی.
پس از هفت سال رهایی از مصرف نیکوتین هنوز آخرین بار مصرف را به یاد دارم. آخرین سیگار را قبل از یکی از جلسات نیکوتینی های گمنام به طوری کشیدم که لبم سوخت. در دوران مصرف اتفاق مهمی در زندگیم نیافتاد. اما پس از قطع مصرف شاهد یک بیداری روحانی و راهی جدید در زندگی بودم. یک زندگی رها از مصرف نیکوتین فقط برای امروز. به پایان رساندن یک چیز و آغاز حرکتی دیگر به راستی هیجان انگیز است. با قطع مصرف نیکوتین چشم انداز باشکوهی از آینده رو در روی خود می بینم که جایی برای نیکوتین در آن وجود ندارد.
برای امروز فرصتی برای تغذیه اعتیادم ندارم. آزادم تا از زیبایی های زندگی لذت ببرم.
