Anonymous

1- با گوش فرا دادن به تجربیات راهنما و به کار بستن آن در زندگی شخصی مان ، از یکی از زیبا ترین و عملی ترین مراحل  بهبودی یعنی ارزش درمانی کمک یک معتاد به معتاد دیگر بهره مند می شویم.

2- از طریق برقراری یک رابطه با راهنمایمان ، اصل اعتماد کردن را ...می آموزیم

3- با بکار بستن پیشنهادات راهنما بجای افکار خودمان ، اصل روشن بینی و تمایل را می آموزیم.:

4-سخن گفتن صادقانه با راهنمای مان در مورد اعتیاد مان و این که مواد مخدر چگونه زندگی مان را تحت تاثیر قرار داده است 

باعث خواهد شد که بتوانیم قدم اول را به طور کامل انجام دهیم.

در روزهای اولی که ما به جلسه ملحق می شویم ، احساس گیجی و نا خوشی و هراس ما را فرا گرفته و می بینیم که خیلی از اعضای جلسات مشتاقانه به سوالات ما پاسخ می دهند و اما این قضیه به تنهایی کافی نیست .
سوالات بسیار دیگری هست که در فاصله بین جلسات به ذهن ما خطور می کند و نهایتا به این نتیجه می رسیم  نیازبه یک پشتیبانی ثابت و نزدیک داریم تا بهتر یاد بگیریم که چگونه می توان هوشیار و تمیز زندگی کرد .
بنابراین یکی از اعضاء را که با او احساس راحتی بیشتری می کنیم انتخاب می کنیم . کسی که بتوانیم به راحتی با او صحبت کنیم و به اندازه کافی راز دار باشد و وقتی که چنین شخصی را پیدا کردیک از او می خواهیم که راهنمای ما باشد .
 اگر شما یک تازه وارد باشید که این تصور را داشته باشد که مبادا مزاحم کسی باشد و یا یک عضو قدیمی تر که مدتی است سعی دارد به تنهایی در مسیر بهبودی حرکت کند هر کدام از این دو که باشید ، اصل راهنمایی پاسخگوی سوالات شماست.
ما مصرا به شما توصیه می کنیم که درنگ جائز نیست ، الکلی های در حال بهبودی ، مشتاقانه خواهان این هستند تا آنچه را از دیگر الکلی ها یادگرفته اند با شما تقسیم کنند . ما همگی به تجربه دریافتهایم که ضمانت و بقای هوشیاری ما در این است که آنچه را یادگرفته ایم به دیگران داده و با آنها تقسیم کنیم .
راهنمایی می تواند به شکل دیگری هم به تجلی درآید و این همان وظیفه ایست که گروه برای کمک به تازه واردان دارد .
امروزه و هر روزه تعداد  زیادی الکلی به جلسات برای اولین بار وارد می شود . کسانی که تا قبل از این هیچ تماسی یا رابطه ای با انجمن نداشته اند . بنابراین به خصوص برای چنین تازه واردانی که هیچ پیش زمینه ای ندارند نیاز است تا گروه یک سری اطلاعاتی را جهت کمک و راهنمایی در اختیار آنان بگذارد .

الکلی های گمنام با راهنمایی آغاز شد .
.
تنها چند ماهی از هوشیاری بیل ویلسون گذشته بود و در حالی که اندوهگین و تنها بود نیروی بسیار قوی او را به سمت نوشیدن دوباره الکل هل می داد . این فکر به ذهن او خطور کرد :
تو به یک الکلی دیگر نیاز داری تا با او صحبت کنی ، به همان اندازه که او به تو نیازمند است .
و در همین زمان بود که او دکتر باب را پیدا کرد ، او هم بارها ناامیدانه و شکست خورده سعی بر این داشت تا مبادرت به ترک الکل کند و از ته دل این نیاز مشترک آنها بود که الکلی های گمنام متولد شد .
در آن زمان لغت " راهنما " استفاده نمی د و قدمهای دوازده گانه هم نوشته نشده بود . اما بیل حامی پیامی بود برای دکتر باب و آن را به او رساند . و او توانست از هوشیاریش حراست کرده و آن را به بیشمار الکلی های دیگر منتقل کند و از طریق این مشارکت بود که بنیان گزاران الکلی های گمنام پی بردند زندگی هوشیار و تمیز آنها از این راه است که معنی یافته و به طور غیر قابل تصوری پر بار می گردد.

برای ملحق شدن به یک ساختار ، شما باید یک راهنما داشته باشید . کسی که شما را تایید کند و شما را به عنوان شخص مناسبی جهت عضویت معرفی کند ، البته این روش قطعا در الکلی ها کار آمد نیست ، در اینجا هر کس که تمایل به قطع مصرف دارد به جمع ما خوش آمده است .
در اینجا راهنما و رهجو با هم برابرند . همانطور که بیل و دکتر باب بودند . پس می توانیم تعریفی از فرایند راهنمایی به قرار زیر زیر ارائه کنیم :
   یک الکلی که موفق به پیشزفتهایی در برنامه بهبودی شده است ، تجربه شخصی اش را مداوما با یک الکلی دیگر که در تلاش برای به دست آوردن و یا حفظ پاکی و بهبودی خودش است تقسیم می نماید.
در خیلی از گروهها موفق یک چنین روش راهنمایی تازه واردان یکی از مهمترین فعالیت های گروهی محسوب می گردد.
اصل راهنمایی یک اصل نا نوشته و غیر رسمی و لیکن یکی از قسمتهای اساسی زیر بنای این برنامه در راه به دست آوردن بهبودی از طریق کارکرد قدمهای دوازده گانه است . ما امیدواریم که نوشته حاظر جوابگوی سوالاتی باشد که گه گاهی در این باره می شود و این در واقع خیابان دو طرفه ای است که ما آن را به "راهنمایی" تعبیر می کنیم .
این جزوه در راستای کمک به کسانی که در جستجوی راهنما هستند و یا آنهایی که می خواهند تا تجاربشان درباره بهبودی را از طریق در میان گذاشتن و تقسیم آنها با دیگران به آنها منتقل کنند و یا در گروههایی که قصد توسعه دادن فعالیتهای راهنمایی کننده را دارند ، نگارش شده است .برای آنانکه در جستجوی راهنما هستند

مراکزی که با برنامه 12 قدمی آشنایی دارند در ابتدا ممکن است با شخص الکلی صحبت کرده و کلیات برنامه را برای او توضیح دهند و او را به سمت جلسات هدایت کنند که خود این موضوع می تواند آغاز راهنمایی باشد ولی این مراکز به خودی خود راهنمایی محسوب نمی شود.
عملا راهنمایی وقتی آغاز می شود که یک شخص با اشتیاق در ارتباط با شخص دیگی که نیاز به کمک دارد شخصی که دریافته است با الکل مشکل دارد و در جستجوی راهی برای یافتن از این دام است .
راهنمایی در وااقع همان کار کرد دوازده قدم است ، اما کاری مداوم و پیوسته است ، یک وظیفه همیشگی در راه کمک به یک تازه وارد تا راه جدید و زندگی جدیدی بدون الکل را تجربه کند .

این عمل تازه وارد را مطمئن می سازد که حداقل یک نفر وجود دارد که او را می فهمد و به او اهمیت می دهد . شخصی که هرگاه دچار شک و تردید و بدگمانی است بتواند بدون شرمزدگی به او رو کند و هر سوالی که درباره الکلیسم داشته باشد از او بپرسد . راهنما ، جوابگوی جستجوی دوستی همدرد و فهیم است برای وقتی که نیاز داریم و پلی است که تازه وارد را قادر می سازد با عبور از روی آن به جمع دیگر الکلی ها در جلسات بپیوندد.

فرایند جور شدن تازه وارد با راهنما مثل خیلی از چیزهای دیگر در برنامه دوازده قدمی ها امر نا نوشته ای است و اغلب اوقات قضیه خیلی ساده است ، یعنی یک تازه وارد ، به شخصی که تجربه بیشتری دارد و به نظر می رسد به او بیشتر می خورد ، نزدیک شده و از او می خواهد تا راهنمای او شود به همین سادگی .
اغلب اعضاء از دریافت چنین درخواستی بسیار خوشحال و سپاسگذار خواهند بود . یک قول قدیمی در برنامه وجود دارد که می گوید : "به برندگان برنامه بچسب"
که البته بیانگر این است که به دنبال کسی باشد که برنامه را به صورت موفقیت آمیزی در زندگی روزانه اش به کار گرفته است .
قانون ویژه ای وجود ندارد ، اما یک راهنمای خوب احتمالا بهتر است حدود یک سال یا بیشتر هوشیار باشد و به طور واضحی از بابت هوشیار بودنش احساس لذت و شادی داشته باشد و با اصول برنامه ، قدمها و سنتها آشنا باشد .

اغلب اوقات یک تازه  وارد با راهنمایی که پیشین اش به او نزدیک تر باشد احساس نزدیکی و راحتی بیشتری می کند ، اما خیلی از اعضاء انجمن گفته اند که آنها بیشترین کمک را از کسانی دریافت کرده اند که کمترین زمینه همسانی را با ایشان داشته اند . و این ممکن است به این علت باشد که در این حالت بیشترین تمرکز و توجه آنها بروی مساله ای قرار گیرد که بیشترین اهمیت را در رابطه راهنما و رهجو دارد و آن چیزی جز بیماری الکلیسم و راه بهبودی نیست .
تجربیات برنامه دوازده قدمی ها پیشنهاد می کند که بهترین روش راهنمایی مردان توسط مردان و زنان توسط زنان است . یک چنین روشی فهم متقابل را افزایش داده و به آن سرعت می بخشد و از طرفی احتمال واکنشهای عمیق احساسی را که ممکن است ذهن تازه وارد را از مقصود برنامه دوازده قدمی منحرف سازد ، کم می کند .

هیچ راهنمایی ، سرویسهایی مانند کارهایی که یک مشاوره اجتماعی ، دکتر ، پرستار و یا مشاور ازدواج انجام می دهد را به تازه وارد ارائه نمی کند .
یک راهنما به طور کاملا ساده تنها یک الکلی هوشیار است که به یک تازه وارد کمک می کند که چطور فقط یک مساله را حل کند و آن اینکه ، "چطور هوشیار بماند " و بابت این کار هیچ آموزش حرفه ای وجود ندارد تا راهنما ببیند و این فقط تجربیات و مشاهدات اوست که به کار می آید . یک راهنما خود روزی یک تازه وارد بوده است و سعی داشته با بکارگیری برنامه انجمن با مشکلاتی که امروز تازه وارد با آنها دست به گریبان است روبرو شود .

اگر نظر یا صحبت راهنما نامشخص و نامفهوم است تازه وارد باید در مورد آن سوال کرده و صحبت کند تا مشکل برطرف شود . و سعی اش بر این باشد تا هر دو طرف بتوانند آزادانه و صادقانه حرفهایشان را به هم بگویند .
برنامه الکلی های گمنام برنامه ای بسیار ساده است ولی در ابتدای امر برای ما مشکل می نماید و یادگیری ما از طریق سوالاتی که می پرسیم که عموما این سوالات در جلسات بسته و یا در یک محاوره رودر رو با راهنمایمان مطرح می شود .

این خود برنامه دوازده قدمی است و نه راهنما که رهجو را هوشیار نگاه می دارد . رابطه راهنما و رهجو تنها ، بهترین راهی است که می شناسیم و رهجو را با برنامه آشنا می سازد . پس ما منابع زیادی را وقتی که قادر با راهنمایمان نیستیم در دسترس داریم . می توانیم به یکی دیگر از اعضاء تلفن کنیم و یا به نزدیکترین جلسه انجمن برویم و یا نشریات را مطالعه کنیم تا بهترین جواب را در مورد مشکلات امروزمان بیابیم .

بعضی ها معتقدند فکر خوبی است که بیش از یک راهنما داشته باشند ، تا این که حداقل یکی از آنها در دسترس باشد . این نقشه با وجود یک مزیت اضافی که دارد ، خطر کوچکی هم در پی آن است : مزیت کار در آن است که داشتن سه یا چهار راهنما باعث می شود که در مقایسه با یک راهنما ، تجربه و دانش وسیع تری را در اختیار داشته باشیم . خطری که داشتن چند راهنما دارد این است که بعضی از ما میل پیدا می کنیم همان کاری را انجام دهیم که در دوران مشروبخواری خود انجام می دادیم . بعضی اوقات برای اینکه از خودمان دفاع کنیم و مشروبخواری خود را مورد انتقاد قرار دهیم ، به افراد مختلف داستانهای مختلفی می گفتیم . ما حتی یاد گرفتیم که چگونه مردم را در جهت منافع خود بار بگیریم و در نتیجه مردم اطرافمان تقریبا از گناهمان چشم پوشی می کردند یا این که حتی ما را به خوردن شراب تشویق می کردند. ما شاید از این تمایل درونی خود خبر نداشتیم و این تمایل هم معمولا فاقد قصد شیطانی بود ولی در دوران مشروبخواری مان ، بخشی از شخصیتمان شده بود . بنابراین ، بعضی از ما که چند تا راهنما داشتیم دیدیم که داریک یک راهنما را به جان دیگری می اندازیم ، به اولی یک چیزی می گفتیم و به دومی چیزی دیگر . ولی این حقه همیشه عملی نیست ، چون سخت می شود سر راهنما ها را کلاه گذاشت . آنها این تمایلها را در خودشان داشته اند ولی گاهی اوقات ما می توانیم همان کاری را تا زمانی ادامه دهیم که یک راهنما پیدا کنیم و چیزی کاملا بر عکس آنچه که به راهنمای دیگری گفته ، به او بگوئیم . شاید موفق شویم با هر کلکی شده ، چیزی را که می خواهیم به آنچه که نیاز داریم ، از یک نفر بشنویم . یا اینکه حداقل حرفهای آن راهنما را آنطور که دلخواهمان است تعبیر کنیم .
به نظر می رسد که چنین رفتاری بیشتر بازتاب بیماری ما باشد تا اینکه بخواهد یک تجسس صادقانه برای کمک به روز بهبودی قلمداد شود . وقتی این اتفاق بیافتد ، ما تازه واردها ، کسانی هستیم که بیشترین صدمه را می خوریم .
بنابر این اگر ما یک گروه از راهنماها داشته باشیم ، عقیده خوبی است که کاملا مراقب خودمان باشیم تا اگر دیدیم داریم وارد چنین بازی هایی می شویم ، بجای اینکه سعی کنیم یک راست به سوی هدف بهبودی خود پیش برویم ، جلوی خودمان را بگیریم .

دوباره جواب مثبت است ، البته اگر می تواند .
ما در این که شخص دیگری را به عنوان راهنما انتخاب کنیم ، کاملا آزادیم با هر کس که احساس راحتی بیشتری داریم و به خصوص وقتی که اعتقاد داریم یک عضو می تواند در راستای رشدمان در برنامه برای ما مفید تر واقع شود به عنوان راهنما بگیریم.

برنامه های ترک الکل از طذف دستگاههای دولتی و غیر دولتی حمایت و پشتی بانی می شوند در حالیکه ترک فیزیکی کرده اند از چنین مراکزی می آیند . این افراد وضعیت نابسامان و درد آور روزهای اول قطع فیزیکی مصرف را گه گاه تا هفته ها به طول می انجامد را پشت سر گذاشته اند اما هنوز از آشفتگی های ذهنی در رنج و عذابند.
این برنامه به چنین افرادی خوش آمد می گوید و ما معتقدیم که این افراد هم مانند بقیه اعضاء هر چه زودتر بایستی راهنما بگیرند تا کم کم از شر آشوبهای ذهنی رهایی یابند .
این تازه واردین ممکن است که خیلی چیزها در مورد بیماری الکلیسم یاد گرفته باشند اما دانستن زیاد درباره الکلیسم در یک وضعیت بی ثبات و بدون الکل کاملا چیز دیگری است و عملکرد یک الکلی هوشیار در دنیای پر از الکل چیزی است که ما یافته ایم .
و راهنما حاظر است تا تجربه اش را که چگونگه با چنین موقعیتی می توان کنار آمد را با چنین شخصی در میان گذاشت و تقسیم کند .
.
در انجمن های دوازده قدمی اولین کار گرفتن راهنماست.
.
دانستن و یادگرفتن در باره برنامه الکلی ها به معنی زندگی کردن با برنامه انجمن نیست . این شانس خوبی است که بعضی از تازه واردین قبل از آمدن به انجمن حقایقی را درباره این برنامه آموخته اند . اما اینان هیچگونه تجربه ای در استفاده از انجمن های دوازده قدمی به عنوان یک برنامه مداوم حفظ و نگهداری هوشیاری ندارند.
در اینجا راهنما است که تجربه اش را در رابطه با بکارگیری اصول برنامه در زندگی روزمره در اختیار تازه وارد می گذارد .
این همان کاری است که دیگر تازه واردان وقتی به برنامه می آیند انجام می دهند ، یعنی راهنما می گیرند .

نه ، هر عضوی از انجمن دوازده قدمی که در حول و هوشی برنامه حتی برای سالها بوده است هم می تواند یک راهنمای خوب پیدا کند . صحبت صادقانه و گوش کردن می تواند دریچه بسته برنامه را بگشاید ، دریچه هایی که تا بحال برای ایشان ناگشوده بوده است . راهنمایی می تواند جوابی باشد برای کسی که قادر بوده است در این فاصله هوشیاری خود را حفظ کند .
احتمالا چنین عضوی از آن دسته افرادی است که در حاشیه برنامه بوده اند و حضور در جلسات را جدی نمی گرفته اند و هنوز نتوانسته اند که بطور واقعی قدم اول را برداندن و این خود می تواند منجر به تقویت رازهای نهفته یا دستاویزهایی که یک الکلی با خود دارد ، گردد . و یا ممکن است او را به یک لغزشی مزمن تبدیل کند.
آنچه که واضح است این است که از اینها وقتی که خودشان چیزی را نیاموخته اند نمی توان آموخت . برای یک چنین شخصی یک راهنما ی سخت گیر در مورد هوشیاری می تواند مفید واقع و خیلی از تغییرات را به بار آورد .
حتی زمانی که سالها از هوشیاری ما گذشته است ، اگر از دوستی بخواهیم تا راهنمای ما شود منافع سرشاری را عاید خود مان ساخته ایم . ممکن است احساس کنیم که جدا افتاده ایم و دردهای ما رو به افزایش گذاشتهاند ، می دانید چرا ؟ چون که ما فراموش کرده ایم که این برنامه راه و روشی است که طریقه درست زندگی کردن را به ما می آموزد و نه فقط راه رهایی از شر الکل.
با کمک راهنما ما قادر خواهیم بو تا برنامه را بطور کامل به اجرا درآوریم و رفتارمان را تغییر دهیم و با قرار گرفتن در این مسیر است که هوشیاری مان برای ما لذت بخش خواهد بود .
.
برای آنان که می خواهند راهنما بشوند .

راهنمایی تازه واردان عملی است که منجر به تقویت هوشیاری قدیمیترها می شود و در واقع عمل سهیم شدن هوشیاری و بهبودی با دیگران زندگی بدون مصرف الکل را برای اعضاء ساده تر می کند . با کمک به دیگران در واقع آنها به خودشان کمک می کنند.
همچنین راهنمایی کردن دیگران در ما رضایت خاطری ایجاد می کند که ناشی از قبول مسئولیت شخص دیگری به غیر از خودمان است . و این در واقع پاسخ به یک نیاز درونی و واقعی بشری است که انسان همیشه دلش می خواهد در مواقع بحرانی کمک و یار دیگران باشد .

در برنامه هیچ طبقه بندی و یا کلاس ویژه ای جهت این موضوع وجود ندارد . هر عضوی که بتواند به یک تازه وارد کمک کند تا او یادبگیرد چطور با مسائل زندگیش بدون متوسل شدن به الکل یا ماده مخدری کنار بیاید ، می تواند یک راهنما باشد .
در بیشتر نمونه ها این برنامه هیچ محدودیت خاصی را پیشنهاد نمی کند و اگر گروه به اندازه کافی بزرگ باشد راهنما و رهجو بهتر است همجنس همدیگر باشند و از هر دیدگاهی که نگاه کنید دلیل مشخص است (بدون توجه به مدت زمان هوشیاری و حضور در برنامه ) به هر حال ما بشر هستیم و به همین دلیل ممکن است به خاطر درگیر شدن در مسائل احساسی از هدف اصلی و اولیه مان باز بمانیم و بهتر است که با قدمها و سنتهاا آشنا باشد .

موفق ترین راهنمایان ، زنان یا مردانی هستند که به اندازه کافی در برنامه بوده و در این مدت درک و برداشت مناسبی از دوازده قدم داشته باشند . اعضایی که برای ماهها و سالها است که هوشیار هستند معمولا خیلی موثر تر از کسانی که فقط هفته هاست که در برنامه هستند با تازه واردین ارتباط برقرار می کنند و البته این اصل همیشگی و ثابت نیست . بنابراین طول هوشیاری یک فاکتور است ولی تنها یک را رابطه راهنما و رهجویی مناسب و خوب نیست .
به همین نسبت ظرفیت شخصی افراد و قدرک درک و صبر و حوصله آنها و اشتیاق وقت و به کاربردن قواعد و اصول قدمها و سنتها به عنوان نماینده ای از برنامه ، در درجه اهمیت مساوی قرار گرفته و فاکتور مهم دیگری برای این مقوله است.

یک راهنما هر کار ممکنی را که در محدوده دانش و تجربیات شخصی اش باشد جهت کمک به یک تازه وارد برای اینکه هوشیاریش را بدست آورد و هوشیار بماند انجام می دهد . مثلا :
-   با بیان مثالهای زنده از تاریخچه مصرف خودش و تجربیات شخصی اش این مفهوم را به تازه وارد می رساند که برنامه چه تاثیری بر زندگی او گذاشتهاست .
-   در تشویق و کمک به تازه وارد جهت رفتن به جلسات گوناگون جهت بدست آوردن دیدگاهها و تفاسیر مختلف از برنامه کوتاهی نمی کند.
-   با ذهنیتی باز با تازه وارد برخورد می کند و به او اجازه می دهد تا با درک شخصی اش تصمیم بگیرد که آیا او یک الکلی هست یا نه.
-   هیچگاه در ترازنامه رهجویش وارد نمی شود مگر اینکه خود او در خواست کند .
-   تازه وارد را به دیگر اعضاء معرفی می کند بخصوص به آنهایی که از نظر اجتماعی بهترند.
-   تازه وارد را نسبت به نشریات موجود و راه تهیه آنها آگاه می کند .
-   همیشه در هنگامی که طرفش با مشکل خاصی دست به گریبان است در دسترس اوست .
-   معنای دوازده قدم را باز کرده و بر اهمیت این معانی پافشاری می کند
-   هرگز سعی در تحمیل عقاید شخصی اش به رهجو ندارد . یک راهنمای خوب می تواند شخص بی خدایی باشد که هیچگاه سعی نمی کند تا رهجوی مذهبی اش را متقاعد کند تا دست از ایمان مذهبیش بردارد و یا بالعکس راهنمای مذهبی است که سعی ندارد تا با طرح بحثهای ماوراء الطبیعه رهجوی کافرش را متقاعد به ایمان آوری کند.

راهنمایی تازه واردان عملی است که منجر به تقویت هوشیاری قدیمیترها می شود و در واقع عمل سهیم شدن هوشیاری و بهبودی با دیگران زندگی بدون مصرف الکل را برای اعضاء ساده تر می کند . با کمک به دیگران در واقع آنها به خودشان کمک می کنند.
همچنین راهنمایی کردن دیگران در ما رضایت خاطری ایجاد می کند که ناشی از قبول مسئولیت شخص دیگری به غیر از خودمان است . و این در واقع پاسخ به یک نیاز درونی و واقعی بشری است که انسان همیشه دلش می خواهد در مواقع بحرانی کمک و یار دیگران باشد .

در برنامه هیچ طبقه بندی و یا کلاس ویژه ای جهت این موضوع وجود ندارد . هر عضوی که بتواند به یک تازه وارد کمک کند تا او یادبگیرد چطور با مسائل زندگیش بدون متوسل شدن به الکل یا ماده مخدری کنار بیاید ، می تواند یک راهنما باشد .
در بیشتر نمونه ها این برنامه هیچ محدودیت خاصی را پیشنهاد نمی کند و اگر گروه به اندازه کافی بزرگ باشد راهنما و رهجو بهتر است همجنس همدیگر باشند و از هر دیدگاهی که نگاه کنید دلیل مشخص است (بدون توجه به مدت زمان هوشیاری و حضور در برنامه ) به هر حال ما بشر هستیم و به همین دلیل ممکن است به خاطر درگیر شدن در مسائل احساسی از هدف اصلی و اولیه مان باز بمانیم و بهتر است که با قدمها و سنتهاا آشنا باشد .

موفق ترین راهنمایان ، زنان یا مردانی هستند که به اندازه کافی در برنامه بوده و در این مدت درک و برداشت مناسبی از دوازده قدم داشته باشند . اعضایی که برای ماهها و سالها است که هوشیار هستند معمولا خیلی موثر تر از کسانی که فقط هفته هاست که در برنامه هستند با تازه واردین ارتباط برقرار می کنند و البته این اصل همیشگی و ثابت نیست . بنابراین طول هوشیاری یک فاکتور است ولی تنها یک را رابطه راهنما و رهجویی مناسب و خوب نیست .
به همین نسبت ظرفیت شخصی افراد و قدرک درک و صبر و حوصله آنها و اشتیاق وقت و به کاربردن قواعد و اصول قدمها و سنتها به عنوان نماینده ای از برنامه ، در درجه اهمیت مساوی قرار گرفته و فاکتور مهم دیگری برای این مقوله است.

یک راهنما هر کار ممکنی را که در محدوده دانش و تجربیات شخصی اش باشد جهت کمک به یک تازه وارد برای اینکه هوشیاریش را بدست آورد و هوشیار بماند انجام می دهد . مثلا :
-   با بیان مثالهای زنده از تاریخچه مصرف خودش و تجربیات شخصی اش این مفهوم را به تازه وارد می رساند که برنامه چه تاثیری بر زندگی او گذاشتهاست .
-   در تشویق و کمک به تازه وارد جهت رفتن به جلسات گوناگون جهت بدست آوردن دیدگاهها و تفاسیر مختلف از برنامه کوتاهی نمی کند.
-   با ذهنیتی باز با تازه وارد برخورد می کند و به او اجازه می دهد تا با درک شخصی اش تصمیم بگیرد که آیا او یک الکلی هست یا نه.
-   هیچگاه در ترازنامه رهجویش وارد نمی شود مگر اینکه خود او در خواست کند .
-   تازه وارد را به دیگر اعضاء معرفی می کند بخصوص به آنهایی که از نظر اجتماعی بهترند.
-   تازه وارد را نسبت به نشریات موجود و راه تهیه آنها آگاه می کند .
-   همیشه در هنگامی که طرفش با مشکل خاصی دست به گریبان است در دسترس اوست .
-   معنای دوازده قدم را باز کرده و بر اهمیت این معانی پافشاری می کند
-   هرگز سعی در تحمیل عقاید شخصی اش به رهجو ندارد . یک راهنمای خوب می تواند شخص بی خدایی باشد که هیچگاه سعی نمی کند تا رهجوی مذهبی اش را متقاعد کند تا دست از ایمان مذهبیش بردارد و یا بالعکس راهنمای مذهبی است که سعی ندارد تا با طرح بحثهای ماوراء الطبیعه رهجوی کافرش را متقاعد به ایمان آوری کند.
-   به رهجویش اصرار می کند که هر چه زودر به فعالیتهای گروهی پرداخته و در گروه خدمتی را بپذیرد
-   اهمیت سنتها را مرتبا به رهجویش گوشزد می کند .
-   هیچگاه تظاهر به دانستن پاسخ همه سوالات و یا درست رفتار کردن در همه اوقات نمی کند .
-   سعی در ارائه تصویری درست ار اهداف برنامه فراتر از موجودیت گروه داشته تا اگر رهجویش به هر کجای دنیا رفت مشکلی نداشته باشد .
-   در صورتی که رهجو و یا تازه وارد نیاز به کمکهای حرفه ای (مانند : پزشکی ، قانونی و یا ...) داشته باشد ، اگر می تواند و لازم می بیند ، به او راهنمایی و کمک می کند .
-   اقرار سریع اینکه من نمی دانم در هنگامی که چیزی نمی داند می تواند رهجو را راهنمایی کند تا یک منبع اطلاعات خوب را بیابد .
-   ونهایتا اینکه یک راهنما رهجویش را تضویق می کند تا هر چه سریعتر ارتباطش را با دیگر افراد جامعه نزدیکتر کرده و گسترش دهد .
در ارتباط با همه مواردی که گفته شد ذکر این نکته مهم است که راهنما به این حقیقت توجه داشته باشد که آنچه بسیار مهم است برنامه بهبودی است و نه شخصیت و برنامه راهنم . بنابراین تازه وارد و یا رهجو یاد می گیرد که چطور به خود برنامه تکیه کند و نه به شخص راهنما .
راهنمایی که صادقانه برنامه و حرکت در مسیر برنامه را اولین اولویت خویش قرار داده است هیچگاه تصمیم یک رهجو برای تغییر راهنما را توهین به خودش تلقی نمی کند .

جواب سوال این است که بهترین راه وجود ندارد . بلکه همه اعضاء کاملا در انتخاب روش در رساندن پیام درست و بر اساس تجربیات شخصی و شخصیت خودشان آزادند .
بعضی از راهنما ها تا حدودی خشن هستند و در برخورد با تازه وارد این روش را پیشه می کنند ، " یا قبول کن یا برو بخور ".
بعضی دیگر صبر و متانت زیادی از خودشان نشان می دهند و خیلی ها هم هیچکاری نمی کنند الا هنگامی که تازه وارد یا رهجو از آنها بپرسد و در خواست کمک کند.
هر کدام از این روشها بعضی وقتها موفقیت آمیز است و بعضی وقتها هم اینطور نیست . این بر عهده راهنماست که در هر موقعیتی بر حسب مورد چه روشی را اتخاذ کند .
راهنمایان با تجربه به خوبی این نکته را دریافته اند که انعطاف پذیری در کار کرد با رهجو از اهمیت زیادی برخوردار است .
هیچگاه به یک روش ثابت نچسبید و تکیه نکنید ، و حتی با یک شخص بخصوص هم روشهای متفاوتی را بکار ببرید .

به صورتی که طبیعی ترین دیدگاه را در برابر تازه وارد قرار دهد ، بدون هیچگونه سخت گیری . تجربه نشان داده است که تازه واردان در روزهای اول مشکل به درک شخصی از برنامه می رسند . خیلی از راهنماها یک موضوع را به خوبی و با اطمینان به تازه واردان القاء می کنند ، اینکه هدف برنامه حفظ طرفین درگیر در یک رابطه راهنما و رهجو از رجوع به مصرف دوباره و هوشیار ماندن است و مرتبا به رهجو گوشزد می کنند که تا زمانی که در قدم اول زندگی کند و بپذیرد که ناتوان است ، کلید هوشیاری در دست اوست .
این راهنما ها به رهجو متذکر می شوند که این برنامه یک برنامه عملی است که قبل از او به میلیونها زن و مرد دیگر کمک کرده است . و در این مسیر با دهنیتی باز به تازه وارد اجازه می دهد تا خود او قلبا بپذیرد که آیا یک معتاد الکلی هس یا خیر ؟ و آیا این برنامه می تواند برای او کمکی باشد یا خیر ؟ و تقریبا همه کسانی که با این برنامه کار می کنند می دانند که اساس آن بر تجربیات شخصی است و به تازه وارد می گوید که در اینجا هیچکس سخنگو نیست و هر عضوی کاملا آزاد است تا درک و برداشت شخصی اش از برنامه را داشته باشد .
بعضی از راهنما ها از بعد روحانی برنامه بیشتر صحبت می کنند . اما آنچه در اینجا مهم است توجه به یک نیروی برترت است و این باز بر عهده خود رهجو و یا تازه وارد است که در مورد معنای "توجه به یک نیروی برتر " تصمیم بگیرد .

هر چند امروز تعداد کسانی که بعد از قطع مصرف به جلسات می آیند در حال افزایش است اما تعدادی از کسانی که به جلسات می آیند هنوز در حال مصرف هستند و تمایل به قطع مصرف دارند و یا اینکه به تازگی و شخصا قطع مصرف کرده اند . خیلی از آدمها تحمل گذراندن روزهای سخت اولیه قطع مصرف را دارند و نیازی به پزشک یا بستری شدن ندارند اما بعضی دیگر که از نظر فیزیکی در شرایط ضعیف تری قرار دارند ممکن است نیاز به مراقبتهای پزشکی داشته باشند .
در چنین مواردی ما بایست یک نکته مهم را مد نظر داشته باشیم که مراقبتهای پزشکی و یا ترک کردن هیچ ربطی به برنامه بهبودی ندارد و کسی که در این رابطه می تواند مفید باشد پزشک است نه راهنما .
راهنماهای با تجربه همیشه با احتیاط با این قضیه بر خورد کرده و در جایگاه پزشک قرار نمی گیرد . با این حال بعضی ها هستند که تمایل دارند در این زمینه کارهاییی انجام دهند .
و خیلی از ماها در هنگام وارد شدن به برنامه از شرایط فیزیکی خوبی برخوردار نبودیم ولیکن هوشیار شدیم و در مسیر بهوبدی قرار گرفتیم و بدون هیچگونه مراقبت پزشکی ، به هر حال این وضعیت لزوما در مورد همه افراد مشابه هم نیست و بعضی نیاز به مراقبتهای پزشکی دارند . ولی یک بیمار دوازده قدمی  هیچگاه در مورد راه اندازی مراکز ترک و یا تهیه کردن تسهیلات دوره نقاهت از هر نوعی که باشد ، عملی انجام نمی دهند . جاهایی مثل خانه های بهبودی و آسایشگاههای ترک و یا کمپ ها در این راستا اقداماتی انجام می دهند اما تمام این مراکز به طور کلی از برنامه ما جدا هستند .
یک قول قدیمی در این برنامه هست که می گوید : مراقبتهای پزشکی و کمک هایی از این دست به هیچ وجه بار مسئولیت اعضاء را در راه رساندن پیام اصلی بهبودی به تازه واردان کم نمی کند .
ما افرادی دردسر ساز و زیاده خواه هستیم که برای پاسخ گویی به این نیازمان وقت کافی نداریم.

راهنما میتواند در مورد برنامه به خانواده رهجو توضیحاتی بدهد و به این نکته اشاره داشته باشد که اعضایی که خانواده شان با برنامه آشنا هستند زندگی آرام و راحتتری را بدون مصرف الکل سپری می کنند .
می توان به خانواده تازه وارد گفت که به خصوص در روزهای اولیه هوشیاری نیاز به یک احساس همدردی و درک متقابل دارد و البته در این مسیر بایستی از لوس و نازپرورده کردن او دوری شود و به او اجازه داده شود تا برای اولین بار مانند افراد بالغ بروی پایش ایستاده و با زندگی طبیعی روبرو شود و نباید به او القاء شود که چون در پرهیز است قهرمان است و یا عمل قهرمانانه ای انجام داده است .
در واقع و به طور کل راهنما می تواند به خانواده رهجو کمک کند تا به او فرصت رفتار و زندگی خوب در برنامه را بدهند و بر این نکته تاکید کند که از او انتظار زیادی نداشته باشند و خیلی عجول نباشند زیرا که او در اول مسیر بهبودی است .
خیلی از مواقع روابط زناشویی و یا فامیلی یک الکلی به طور جدی بر اثر مصرف و رفتار ناشی از مصرف صدمه دیده است ، در چنین مواقعی راهنما بهتر است نقش مشاور حقوقی ازدواج را بازی نکند ، هر چند که خیلی از این متارکه ها به محض از بین رفتن نشانه های مصرف ، مجددا به سرو سامان می رسد و راهنما مجاز است در این حد به قضیه به عنوان یک تجربه اشاره کند .
راهنما همچنین می تواند آدرس و اطلاعاتی در مورد جلسات خانوادگی به رهجو بدهد تا از این طریق مشکلاتشان حل شود ، هر چند که این جلسات هم برنامه ای به موازات جلسات ما هستند ولی مجموعه ای جدا می باشند .

البته این موضوعی کاملا شخصی  است ولیکن حقیقت اساس در این انجمن یک چیز است کمک یک بیمار به بیمار دیگر برای حل مشکل الکلیسم او " این انجمن یک انجمن نیکوکاری یا بشر دوستانه و انجمن کاریابی نیست >" . پولداری یا بی پولی ، هیچگاه جزو فامتورهای کلیدی در قابلیتهای شخصی جهت هوشیاری در این برنامه نبوده است .
آن راهنمایی که به رهجویش پول قرض می دهد ریسک این قضیه را پذیرفته است که با دادن پول سرعت پیشرفت رهجویش در مسیر بهبودی را کند کرده است .
البته این به این معنا نیست که اگر راهنما می تواند مقداری کمی پول به عنوان هدیه بهبودی به رهجویش بدهد  از آن دریغ کند و البته چه بسیار خوب است که تازه وارد این هدیه را هرچه زودتر پس بدهد و به عنوان وام به آن نگاه کند . پس اگر چنین نشد ، آن کسی که برای پول یا لباس یا کاریابی به این برنامه روی آورده است یقینا به جای غلطی آمده ، در اینجا به او فقط یک چیز می دهند ، چیزی فراتر از همه اینها و آن "هوشیاری" است.
موسسات دیگر در جامعه وجود دارند که می توانند چنین کمک هایی را برای چنین افرادی ارائه کنند ، ما معتقدیم کسی که در مسیر بهبودی قرار بگیرد ، خود قادر به حل و فصل مسائل و مشکلات شخصی اش خواهد بود .

اگر راهنما بتواند از این نظر به تازه وارد کمک بکند بهتر است بر اساس مورد عمل کند ، خیلی افراد در برنامه و یا خارج از آن که با برنامه آشنا هستند ، ممکن است علاقه داشته باشند با یک چنین شخصی همکاری داشته باشند .

بعضی از اعضاء معتقدند به سختگیری و رک بودن نسبت به تازه وارد هستند ، آنها برنامه را برای تازه وارد شرح می دهند تا قضیه را بگیرد . و صراحتا می گویند که معالجه قطعی وجود ندارد اما این روش و برنامه یک برنامه جلوگیری از عود مجدد بیماری می باشد . این کارها را می کنند و حرکت بعدی را به عهده تازه وارد می گذارند . اگر او نتواند در مورد بیماریش و پذیرش آن به یک تصمیم و نتیجه گیری قطعی برسد او را به حال خود رها می کنند .
و البته این روش هم کاملا بی رحمانه نیست چرا که خیلی از اعضاء آن را پذیرفته اند و سعی شان این است که در این مسیر به دور از احساس ترحم و احساسات تا جایی که می شود واقع بین باشند . این برنامه بر اساس یک سری اصول آزمایش شده پایه ریزی شده است و یک تازه وارد با بی اعتنایی به آنها خودش را در معرض ریسک قرار می دهد ، یک راهنمایی سختگیرانه بر این قضیه تکیه می کند و بروی متقاعد کردن تازه وارد به خوبی و سختی کار می کند ، به همین خاطر اکثرا بر این باورند که سخت بودن در مورد اصول اگر به تنهایی باشد موجب دلسردی تازه وارد می شود لذا باید آن را با احساس همدردی و درک متقابل تلفیق کرد .

بعضی دیگر از راهنما ها ترجیح می دهند یک رفتار آسانگیرانه را در مقابل رهجو در پیش بگیرند مثلا چنین افرادی هرگاه تازه وارد از او بخواهد آماده اند تا وقتی را در اختیار او قرار دهند اما به ندرت وقتی برای این امر دارند و یا پیدا کردنشان در فواصل بین جلسات مشکل است و یا تازه وارد را برای رفتن به جلسات حمل نمی کنند . بعضی از تاره واردین با چنین روشی به خوبی رشد می کنند . اما بعضی دیگر در خطر قرار می گیرند : یک تازه وارد خجول و گوشه گیر در چنین حالتی نمی تواند از کمک راهنمایش بر خوردار شود . خیلی از اعضاء هستند که می گویند تا ماهها و حتی سالها هیچ چیزی از برنامه نگرفتند فقط به دلیل اینکه از طرف گروه به حال خود رها شده بودند .
در گروه هایی که رشد زیاد بوده سعی شده است از این قضیه دوری شود و به همین خاطر سعی کرده اند تا یافتن تازه  واردین و ایجاد ارتباط بین اعضاء قدیمی و جدید را نهادینه کنند .

درمسیر ، اشتیاق به کمک کردن به یک تازه وارد بعضی از اعضاء به عنوان راهنما ممکن است نقش حمایتی از رهجو را در پیش بگیرند . و به همین خاطر بیشتر اوقات به علت نگرانی ای که نسبت به رهجوهایشان دارند با او نرم تر و با توجه بیشتر رفتار کنند .
با در پیش گرفتن چنین رفتاری در واقع ریسک داشتن رهجویی که به یکی از اعضاء برنامه وابسته است را پذیرفته اند . به جای اینکه آن رهجو را طوری تربیت کنند تا تکیه و اعتمادش بر خود برنامه باشد تا بر شخصی از برنامه .
این حقیقت ناگزری است که همه ما باید از پیوستن به برنامه باید یاد بگیریم  که چطور متکی به خود باشیم ، بین این که ما به دیگران کمک کنیم تا یاد بگیرند چگونه روی پای خودشان بیاستند ، و یا اینکه زیر بغلشان را بگیریم و ایستاده نگهشان داریم بسیار فرق است .
خطر دیگر این حمایت بیش از حد از تازه وارد احساس رنجش و دلخوری است که چنین رابطه ای برای رهجو پیش می آید و خیلی اوقات منجر به جدایی همیشگی رهجو از برنامه می شود .

در روزهای اوبیه هوشیاری تازه وارد خیلی از اوقات سردرگم و وحشت زده و یا از نظر ذهنی پریشان و از نظر فیزیکی ضعیف است و ممکن است نیاز داشته باشد تا کسی او را به جلسات ببرد و یا حتی کارهای شخصی اش را انجام دهد .
اما اوقاتی هست که این وابستگی به راهنما وقتی که روزهای اولیه هوشیاری سپری می شود ، شکل غیر عادی به خود می گیرد و این برای هر دو طرف زیان آور است . قبلا هم به این نکته اشاره شد که هوشیاری ما بر اساس تکیه ای است که بر خود برنامه داریم و نه بر هیچ یک از اعضاء آن و لذا شانس هوشیار ماندن تازه وارد در چنین رابطه ای کم می شود و راهنما هم ممکن است در چنین وضعیتی به ستوه درآید و ادامه آن در پاسخگویی به خواسته های نامعقول و مداوم رهجو و مورد تملق قرار گرفتن توسط رهجو ممکن است به بیداری نفس راهنما بیانجامد که بسیار خطرناک است .

ممکن است راههای متفاوتی وجود داشته باشد ، یکی اینکه راهنما ، رهجو را به سمت برقراری ارتباط و آشنایی بیشتر با بقیه اعضاء سوق می دهد .
شاید وقت آن رسیده تا او کسانی را بیابد که از نظر خو و سلیقه به او نزدیک باشند . اگر این روش محترمانه با شکست مواجه شد ، بعضی از راهنماها مساله را صادقانه و بی رودربایستی با رهجو در میان می گذارند و باز هم اگر این روش جواب نداد شاید بهترین راه حل این باشد که راهنما بدون هیچ ملاحظه کاری کاملا محکم و مهربانانه به رهجو بگوید که او بیش از این نمی تواند در هر وقت که رهجو می خواهد پاسخگویی خواسته های او باشد . ولی می تواند به عنوان یک دوست بهبودی گاهگاهی به او کمک بدهد.
حال دیگر این بستگی به خود رهجو دارد که چه بکند . یک راهش این است که راهنمای دیگری را برای گذر از ایت مرحله آماده کند و سعی کند تا نوع دیگری از دوستی و رابطه راهنما و رهجو را برای خودش در این برنامه پیشه سازد .

در چنین مواردی کمتر راهنمایی پیدا می شود که باز هم اشتیاق کار با چنین رهجویی را داشته باشد . گاهی از اوقات عاقلانه است که تازه وارد به یکی از اعضاء گروه که از نظر گذشته و دیدگاه به او نزدیک تر است معرفی شود .
وظیفه راهنما بودین یک مسئولیت انعطاف پذیر است و راهنمای خوب آن است که این انعطاف پذیری در کارکرد و برخورد با دیگران را داشته باشد .
این یک اشتباه محض است که شما سعی دارید به تازه واریدی که از مشا درخواست کمک نکرده و کمک شما را نمی پزیرد ، کمک کنید ، در حالی که تازه وارد دیگری هست که مشتاقانه خواستار کمک شماست .

ابتدا ماخونسریمان را حفظ کرده و به خاطر می آوریم که راهنمای به معنای القاء اجباری تفسیر یا برداشتی از برنامه به تازه وارد نمی باشد .
اغلب زنان و مردانی که در این برنامه حضور دارند بعد از چند ماهی در می یابند که پایه و اساس آن قواعد و اصول روحانی است و در همین زمان است که در می یابد چنین افرادی بدون اتکا و اعتقاد به یک نیروی برتر قادر به کسب هوشیاری و حفظ هوشیاریشان نبوده و نخواهند بود .
ممکن است که راهنما به تفاوت بین روحانیت و مذهب اشاره کند اما همانطورکه می دانیم  این برنامه هیچ ارتباطی با هیچ اعتقاد مذهبی ای لازم نیست و تنها لازمه عضویت تمایل به قطع مصر است و از طرفی دیگر کمکی که از طرف این برنامه ارائه می شود به هیچ وجه فیزیکی و یا مادی نیست و ما به کسی پول و یا خدمات پزشکی و یا دارو نمی دهیم .
در اینجا فقط نظرات و عشق بلاعوض دو الکلی است که به مشارکت گذاشته می شود . و در واقع همین احساس است که از دیدگاه دیگر به "روحانیت " تعبیر می شود و البته هر تازه واردی می تواند برداشت شخصی خودش را داشته باشد .

شاید چندان انگیزه ای نباشد که یک راهنما بخواهد با رهجویش که غزش کرده کار کند و این یک لحظه خطیر و بسیار سخت برای هر دوی آنها است .
ممکن است راهنما حاظر به ادامه نباشد ، و درست در همین جاست که باید نگاه محتاطانه ای نسبت به رفتارش داشته باشد و سعی کند که رفتار میانه ای در پیش گیرد رفتاری مابین نکوهش شدید و یا احساس همدردی شدید . در این حالت تازه وارد احساس سردرگمی و گیجی دارد و احتمالا برایش سخت و دردناک است تا با یک حرکت از نو به نزد راهنمایش و یا گروه برگردد . و به همین خاطر است که خیلی از راهنما ها در این امر پیشقدم شده و به تازه وارد تلفن می زنند و
حالا وقتی که رهجو برگشت ، بهتر است که از کالبد شکافی اتفاقی که افتاده پرهیز شود . و بهترین کار این است که راهنما به رهجو کمک کند تا دوباره بر قدوم اول مرور کرده و اهمیت پرهیز از اولین بار مصرف را برای او گوشزد کند .
بعدها ممکن است که خود رهجو بخواهد در مورد افکاری که او را به سمت مصرف دوباره سوق داده و صحبت کند تا مبادا دوباره این اتفاق برایش بیفتد .
در اینجا نقش راهنما فقط بستگی به دو طرف قضیه دارد .
(خودش و رهجو)
اگر ارهنما از قبل از علائم هشدار دهنده آگاه بوده است ، یک رهجو ممکن است بگوید : "فقط اگر تو به من گفته بودی " و دیگر ممکن است از اینکه او را می دیده اند یاغیگری کند و اما حقیقت در اینجاست که لغزش می تواند یک تجربه آموزنده برای هر دو طرف باشد چه راهنما و چه رهجو.
برای راهنما می تواند نیرویی باشد تا او را بیشتر به سمت فروتنی ببرد و به او یاد آوری کند که هیچگاه یک شخص نمی تواند هوشیاری دیگری را حفظ و یا تضمین کند و همانطور که قدم دوازدهم می گوید :
"ما سعی در رساندن این پیام داشتیم ..."
مخصوصا ، راهنمای خوب کسی است که بر بازگشت رهجوی لغزشی به برنامه پافشاری می کند و یک رابطه راهنمایی خوب به مقدار زیادی به درجه درک و عشقی دارد که گروه و یا افراد برنامه نسبت به لغزشی کرده ها در برنامه ابراز می دارند.
لغزش می تواند سکوی پرتاب ، برای شخص باشد . لغزش کردن بخاطر این است که شخص قدم یک خود را درست کار نکرده است .

اشتیاق و علاقه افراد و اعضاء برنامه در راستای راهنمایی دیگران با هم فرق می کند و همچنین بستگی به قابلیت عملکرد موثر افراد و مدت زمانی که برای این قضیه اختصاص می دهند دارد .
افرادی که تصمیم دارند به طور همزمان چندید رهجو داشته باشند باید کاملا ببه این قضیه اشتیاق داشته باشند و همزمان در ذهن داشته باشند که راهنما شدن حق تمامی اعضاء برنامه است و فعالیتی است که در برنامه به هر کسی کمک می کند تا هوشیاریش را حفظ کند .
علاوه بر آنهایی که تعداد زیادی رهجو می گیرند ممکن است در مورد قابلیتهایشان دچار مبالغه و خود بزرگ بینی شوند و این هوشیاری و بهبودیشان را به خطر خواهد انداخت و همانطور که در جای جای برنامه گفته شده "داشتن احساس مشترک بهترین راهنمایی است ".

در واقع یک چنین رابطه ای هیچگاه پایان نمی پذیرد ولی بحثی ندارد که با گذر زمان و رشد ، تازه این نوع رابطه دستخوش تغییر می شود . یک راهنمای عاقل از گسترده تر شدن دایره ارتباطات رهجویش محفوظ می شود و یک رابطه موفق راهنما و رهجو رابطه ایست که از سوی هر دو طرف حفظ می شود و نه ی طرف ، هر چند که فاصله اش از هم دور باشد و چنین رابطه ای نهایتا می تواند به یک دوستی همیشگی بدل شود و وقتی که چنین رابطه ای شکل گرفت از هر دوطرف می توان شنید که : " اکنون ما راهنمای یکدیگریم ".

هدف اولیه برنامه رساندن پیام برنامه بهبودی به الکلی است که خواستار دریافت کمک است و این کمک را می طلبد . جلسات گروهی ، یک راه انجام این عمل است و راهنمایی راه دیگر آن . در بعضی از گروه ها ایده راهنمایی معنای گسترده تری پیدا می کند و شامل کار کردن با الکلیها در مراکز مرتبط با بهبودی یا از طریق مکاتبه با اعضاء منزوی یا مراودات بین المللی است . یک برنامه راهنمایی فعال در گروه یادآور وظیفه اصلی و اولیه تمامی اعضای گروه است . آنها خدمت می کنند تا اتحاد این گروه حفظ گردد . به یاد داشته باشید که :
"اول مهمترین کار را به انجام برسانید ".

-   در نظر داشتن یک طرح محتاطانه جهت یک فعالیت راهنمایی در گروه ، نتایج بهتری را به بار می آورد نسبت به زمانی که راهنمایی بر اساس نشانی دنبال شود .
-   یک الگوی معمولی جهت داشتن برنامه راهنمایی که گروههای محلی می توانند از آن تبعیت کنند می تواند به قرار زیر باشد
-   داشتن جلسات منظم در مورد راهنمایی و در واقع داشتن کمیته راهنمایی و یا کمیته دوازده قدمی که اعضای آن به صورت چرخشی عوض می شوند . در صورت وجود اعضاء به تعداد کافی مکان وجود دارد که چنین مسئولیتی به عهده گرفته شود .
-   برقراری جلسات جهت تازه واردان که البته این در مکانهایی که جلسات بزرگتری وجود داشته باشد و تعداد تازه واردان قابل توجه است امکان پذیر است . در این مورد راهنمایی وجود دارد که از طریق G.S.O  قابل تامین است .
-   گماردن منظم یکی از اعضاء جهت خوش آمد گویی و معرفی تازه واردان به بقیه اعضاء گروه . بعضی اعضاء در گروههایی بزرگتر با استفاده از اتیکت خوشآمد گو پذیرای تازه واردان می شوند و در گروههایی که کوچک هستند خود منشی این وظیفه را به عهده دارد و در حین جلسه می تواند از تازه واردان بخواهد که برخیزند و خود را معرفی کنند و بهد از جلسه هم آنها نی توانند با افراد دیگر صحبت کرده و بیشتر آشنا شوند .
-   راه دیگر "اعلان پیشنهاد " است : به این صورت ، اگر در اینجا کسی هست که هنوز راهنما ندارد و خواستار یک راهنماست لطفا به منشی جلسه مراجعه نماید تا ایشان به آن شخص یک راهنمای موقت معرفی نماید . اگر این رفتار در هر جلسه پی گیری شود اعضاء خواهند گفت که این موضوع به یادآورنده ارزش راهنماشدن و راهنما گرفتن در هر گروه است .
-   برگزاری جلسات بسته به موضوع مشکلات راهنمایی و  دستاوردهای آن داشتن برنامه زمانی جهت برگزاری چنین جلسات.
-   تهیه یک پرونده یا لیستی از اسامی ، آدرس و شماره تلفن تازه واردان که به صورت داوطلبانه حاظرند اطلاعات شخصی شان را بدهند با ذکر راهنمای معرفی شده به هر کدام .
-   داشتن تابلوی نمایش که نشریات بهبودی را معرفی کند .
-   بازنگری لیست تازه واردان به وسیله کمیته راهنمایی یا کمیته دوازده قدمی جهت ارائه کمکهای بیشتر در جایی که نیاز است .
-   برنامه و یا موسسات خارج از این برنامه می توانند به گروهها و یا اعضاء برنامه کمک کنند ؟
-   این موضوع به طور کامل در جزوه ای به نام "الکلی های گمنام در تسهیلات یا امکانات تادیبی" و یا جزوه دیگری به نام الکلی های گمنام در امکانات درمانی " پوشش داده شده و توضیح داده شده است . و همچنین قابل دسترسی در راهنمای کمیته های مراکز تادیبی و یا درمانی و جزوات کارکردی در این رابطه می باشد که از طریق G.S.O  قابل تامین است .

در الکلی های گمنام اساا کمک شخصی به دیگران در مسیر بهبودی و یا خدمت به یک گروه در یک راستا و مشابه به یکدیگرند و می تواند به این صورت تعریف شود که یک الکلی تجربه اش را با دیگر الکلی ها که این سفر را تازه شروع کرده اند در میان گذاشته و تقسیم نماید و هر دوی این گونه خدمت ها از جنبه روحانی برنامه سرچشمه می گیرد . اشخاص ممکن است احساس کنند که در یکی از موارد فوق می توانند بهتر عمل کرده و پیشنهادات بهتری را ارائه کنند . پس جنبه های متفاوتی از راهنمایی را می توان از این مفهوم استنباط کرد : تدارک دیدن یک جلسه ، فعالیت در کمیته ها ، مشارکت در گفتگوها و غیره . در این مورد مهم است که بدانیم سرویس راهنمایی به درک شخصی افراد از بحث و موضوع راهنمایی ، در راستای پاسخگویی به نیاز برنامه و انجمن و یا توجه به نیاز شخصی دیگر افراد گروه کمک کننده است . خدمت راهنمایی با تشویق اعضاء جهت مشارکت در کارهای گروهی آغاز می شود . مشارکت در کارهایی مانند درست کردن چای یا قهوه ، نشریات ، تمیز کاری محل جلسه ، حضور در جلسات اداری و ... در رعایت اصل راهنمایی باید این نکته را مد نظر قرار داد که همه اعضاء ممکن است مایل نباشند و یا قابلیت کیفی ارائه این گونه خدمات را به دست نیاورده باشند ولیکن خود سرویس راهنمایی در پیدا کردن این وظیفه مناسب با توانایی های شخصی افراد چاره گشاست . در هر سطحی که خدمت ارائه گردد رو به سوی هدفی مشترک دارد "تقسیم وظایف انجمن الکلی های گمنام در بین همه " . در نهایتا ، یک چنین خدمتهایی باعث ترغیب اعضاء به حضور در جلسات مشخص شده به تاریخچه و ساختار انجمن علاقمند کرده و آشنا می سازد . در این نقطه که اشخاص شروع به این کارها می کنند بهتر است درکشان را هم نسبت به کارهای خدماتی ارتقاء دهند و بخوبی احساس رضایت از کارکرد دوازده قدم را به شکل دیگری تجربه کنند . این اشخاص بایستی تشویق شوند تا مشارکت فعالی در فعالیتهای حوزه شان داشته باشند و خواهان انتخاب شدن جهت خدمت در سطح ناحیه شان باشند ، لذا بایستی در راستای یادگیری وظایف و مسئولیتهای مختلف در ساختار خدماتی اقدام و حرکت کنند . در طی این فرایند مهم است کهاشخاص آموختن درباره سه میراث "وحدت ، بهبودی و خدمت " را دنبال کرده و در فهم اینکه اصل چرخش نه تنها اجازه خدمت و پیشرفت را به آنها خواهد داد بلکه این امتیاز و فرصت را در اختیار تازه واردان نیز قرار می دهد . این چرخش در مناصب خدماتی این درک را القاء می کند که هیچ کسی نمی تواند برای مدت طولانی در یک موقعیتی قرار گرفته و آن خدمت را مایملک خود بداند و تازه واردان را از امکان قبول خدمت محروم گرداند.
حال از طریق دانش و تجربه ، تازه وارد آگاه شده است که خدمت بعداز هوشیاری مهمترین موضوع است و با داشتن آگاهی ، شخص قادر است تا دیدگاهش و تجربه اش را با دیگران به مشارکت گذاشته و آینده و بقای جلسات را تضمین کند.

اکثر افراد عضو در این برنامه هوشیاریشان را مدیون این حقیقت هستند که کسی بوده که به ایشان توجه خاصی را معطوف کند و خواهان باشد تا آنچه را دارد به عنوان یک هدیه با ارزش و بزرگ با آنها تقسیم کند و راهنمایی فقط راه دیگری از تداوم این توجه خاص به یک عضو آماده است که جهت دریافت کمک به این برنامه رو کرده است .
گروهها و اشخاص هرگز نباید اهمیت "قضیه راهنمایی " را از نظر دور نگاه دارند . همچنین اهمیت توجه خاص به یک الکلی آشفته را که می خواهد تا مصرفش را قطع کند .
تجربات بوضوح نشان داده که اعضاء و گروههایی که توجه خاصی به رساندن پیام به الکلی های در حال عذاب دارند ، کسانی هستند که بیشترین اهمیت را برای اصل راهنمایی قائل هستند و آن را به شانس و قضا و قدر واگذار نکرده اند .
به وسیله این گونه اعضاء و جلسات وظایف راهنمایی به گونه ای خوشایند پذیرفته می شوند . و به عنوان فرصتهایی جهت تعالی تجربیات شخصی برنامه و تعمیق و تحصیل احساس رضایت از کار و کمک به دیگران مغتنم شمرده می شوند.

وقتی پسرم که به خاطر سوءمصرف اعتیاد کاملا دیوانه شده بود .تمام مبلمان خانه را شکست .احساس ناامیدی مطلق کردم .فهمیدم که هیچ کدام از رفتار های من قادر به کنترل اعمال پر خاشگرانه ی او نبود تصمیم گرفتم او را به یک مرکز باز پروری ببرم .نکته مثبت این تصمیم این بود که باعث شد با نارانان آشنا شوم .در جلسه اول یاد گرفتم که در برابر بیماری اعتیاد کاملا نا توان هستم و متوجه شدم که کنترل زندگی ام راز دستم خارج شده است .من قدم اول را پذیرفتم.
به زودی به این... باور رسیدم که قدرت برتری وجود دارد .پروردگاری مهربان که در هر شرایطی به من کمک می کند و متوجه شدم که در مقابل چنین بیماری تخریب کننده ای تنها نیستم .واین گونه قدم دوم را پذیرفتم .
وقتی زندگی ام را به دستان قدرتمند خداوند سپردم .پی بردم که می توانم تسلیم و قدم سوم را قبول کردم.
مراقبه روزانه :امروز به جای احساس تاسف وناامیدی ،می دانم که اگر شجاعتش را داشته باشم در هر مو قعیتی کارهای زیادی است که می توانم انجام دهم .نارانان به رشد معنوی من کمک می کند وبه من قدرت تغییر رفتارهایم را می دهد ومرا از دخالت در بهبودی پسرم باز می دارد من خود را با این یادآوری که همیشه می توانم به نیروی برتر تکیه وآن چه را که نمی توانم تغییر دهم به او بسپارم ،تسلی می دهم .

نارانان به من آموخت که چگونه تصمیمات تم را به عقب نیندازم. امروز به روشنی می بینم که چه طور در گذشته ،نا خود آگاه تصمیم هایم را به تاخیر می انداختم .وبه جای آن ترجیح می دادم بگذارم دیگران و سر نوشت برای من تصمیم گیری کنند وقتی که نتیجه تصمیماتم زندگی مرا تحت تاثیر قرار می داد واکنش من این بود که دیگران را سرزنش کنم .نمی پذیرفتم که من مسوول عواقب کم کاری هایم هستم .
دعای آرامش به من یاد می دهد که چگونه اموری را که می توانم تغییر دهم و مرا تشویق به تصمیم گیری در زمان مناسب می کند
تصمیم گیری و انجام کارهایی که می توانم .هردو به من آسودگی و آرامش روحی می دهد تا هم چنان که به رشد معنوی می رسم با آغوشی باز به استقبال چالش های تازه بروم.

مراقبه ی روزانه::نشریات نارانان به من یاد داد که تصمیم نگرفتن بد ترین تصمیم ممکن است . فقط برای امروز. اجازه نمی دهم دیگران برای من تصمیم گیری کنند وبه سادگی تصمیم هایم را به تاخیر نمی اندازم.

وقتی پسرم مواد مصرف می کرد اغلب به من و خانواده ی مان پرخاش می کرد و موقعیت های شرم آوری رابه وجود می آورد. تلاش من برای صحبت با او همیشه با بحث های تند به پایان می رسید که این به خشونت های بیشتری دامن می زد .نارانان به من آموخت که خشم مرا نابود می کند پروراندن خشم نشانه ی این است که من هنوز قدم اول را نپذیرفته ام اگر من در مقابل بیماری اعتیاد نا توان هستم ،چگونه می توانم انتظار داشته باشم که فرد معتاد .مشتاق و یا قادربه یک گفتگوی عاقلانه باشد؟تا زمانی که من انتظارات غیر ممکن دارم با خشونت بیشتری روبرو خواهم شد .هنگامی که صادقانه اعتراف کنم که در برابر بیماری اعتیاد ناتوان هستم .آنگاه قادر خواهم بودقدم دوم را بپذیرم و درک کنم یک نیرو برتر می تواند بیماری اعتیاد را اداره کند .وقتی من معتادم را به دستتان قدرتمند خداوند بسپارم دست از کنترل کردن رفتارها و زندگی معتاد بر خواهم داشت .با جدا کردن کامل خودم از بیماری او همراه با عشق .می توانم به آرامش برسم و از تمامی آن خشونت ها فاصله بگیرم .
مراقبه ی روزانه """نارانان مرا تشویق می کند که گرفتار خشم نشوم .می توانم به سادگی دنبال آرامش وصلح باشم .
فقط برای امروز،می توانم صبورانه خونسرد باشم و منتظر آرامشی بمانم که نیرو برترم برایم فراهم خواهد کرد.
"یکی از مهم ترین درس هایی که آموختم این است که به جنگیدن پایان دهم و از خشم ره شوم این برای بهبودی من ضروری است.

زندگی کردن با یک معتاد و دیدن احساس درد،ناامنی و ترس درمن احساس گناه ایجاد کرد وعزت نفس مرا تحت تاثیر قرار داد و احساس ناچیز بودن و دیوانگی می کردم .بیماری من به جایی رسید که دیگر زندگی نمی کردم و فراموش کرده بودم که بیش از این چگونه انسانی بودم هروز خود را عصبانی تر وغمگین تر می دیدم .دیگر از زندگی لذت نمیبردم و آرام آرام خود را از دیگران جدا کردم .
بعد از تلاش های فراوان برای پیدا کردن راه حلی برای مشکلم در یک جلسه ی نارانان شرکت کردم در آن زمان بود که فهمیدم عزت نفس و ظرفیتم برای عشق ورزیدن کاملا از بین رفته است به کمک برنامه ی نارانان مهربانی سایر اعضا و درکی که از جلسات به دست آوردم .فهمیدم که چه قدر مهم است خودم را دوست داشته باشم من نیاز داشتم تا روی بازیابی عزت نفسم کار بکنم عشق ورزیدن به خودم آن گونه که به خود فزصت رشد معنوی بدهم کمک کرد تا پذیرش دیگران و دوست داشتن آن ها به همان گونه که هستند برایم آسان تر شود این به من کمک کرد تا روابطم با نیروبرتر دیگران و معتادم را بهبود بخشم .
مراقبه ی روزانه"""" امروز سپاسگزار برنامه هستم که به من راه دوست داشتن خود وعشق ورزیدن به دیگران را آموخت عزت نفس و اعتماد به نفسم بهبود یافته است و این به من اجازه می دهد که زندگی لذت بخش تری داشته باشم وبه من شجاعت آن را می دهد که تغییر دهم آن چه را که می توانم و به پذیرم آن چه را که نمی توانم تغییر دهم .

من خود را قربانی شرایط تاسف باری می دانستم که در آن زندگی می کردم و دیگران را به خاطر اعمالم سرزنش می کردم به دلیل رفتار های منفعلانه ام همیشه منتظر بودم دنیا روی سرم خراب شود این طرزفکر هیچ چیز مثبتی به زندگی ام نبخشید ومن همه چیز را در زندگی ام با تلخی شک نگرش منفی و آسیب پذیر به پایان می رساندم احساس دلسوزی و ترحم من به خودم آن قدر زیاد بود که ارزش های درونی جایگاهم واز همه مهم تر قدردانی را در من تحت تاثیر قرار داده بود . مجبور بودم مدام سختی های زندگی ام را به دیگران اعتراف کنم در نارانان یاد گرفتم نباید چنگ زدن به گذشته را ادامه دهم ونیز نباید خود را یک قربانی تلقی کنم بلکه باید تلاش کنم تا از تمام شرایط زندگی ام درس بیاموزم درسی که بتواند رشد معنوی را در من تقویت کند .
هنگامی که یاد بگیرم خود را آن گونه که هستم بپذیریم پذیرش خودم به عنوان یک فرد عادی با همه ی توانایی ها و نقص هایم آسان تر است من می توانم بر روی نقاط قوتم تاکید کنم و برای از بین بردن نقص هایم تلاش کنم هم چنین به جای دلسوزی به حال خود عزت نفسم را بالا ببرم من تنها کسی هستم که می تواند رفتارهای من را تغییر دهد.

""مراقبه ی روزانه ::بگذار همیشه به یاد داشته باشم همان اندازه که دلسوزی به حال خود نابود کننده است عزت نفس به من امکان رشد می دهد هم چنان که رشد می کنم قادر می شوم انسان آزادی باشم .
""امروز تنها بر روی تغییر خودم و رفتارهایم کار خوام کرد .امروز انتخاب می کنم که در زندگی ام آرامش وصلح داشته باشم

آن روزها که پسرم مواد مصرف می کرد و بعد ها که وارد برنامه شد آرزمی من این بود که او به سرعت بهبود یابد قصری در آسمان ساختم که پر بود از انتظارات من از بهبودی او بود.
نارانان به من آموخت که نباید هیچ انتظاری داشته باشم وقتی من اتظارات بیهوده می سازم خوذ را در معرض غم سرخوردگی عصبانیت و احاس گناه قرار می دهم اگر این انتظارات کاملا بر آورده نشوند بسشیار ناراحت می شوم و اگر بر آورده شوند باز هم احساس رضایت و خوشحالی برای آن چه اتفاق افتاده نمی کنم زیرا فکر می کنم این چیز است که باید می شد و هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است
امروز سعی می کنم از پسرم انتظار نداشته باشم که چون در حال بهبودی است باید با آرامش و عاقلانه رفتار کند باید به یاد داشته باشم او یک انسان است همان گونه که من هستم انسانی که مانند من توانایی و ضعف هایی دارد با کم کردن انتظاراتم .از در گیری های احتمالی پرهیز می کنم
"""""مراقبه ی روزانه ::: با کمک قدرت برترم تلاش می کنم تا انتظاراتم را کم کنم سعی می کنم نه انتظار به وقوع پیوستن اتفاق های خوب را داشته باشم ونه ترس از بحران هایی که ممکن است پیش بیاید تلاش می کنم تا سهم خود را با کار بستن نظم کوشش تعهد و عشق به خوبی انجام دهم امروز به یاد خواهم داشت برای داشته هایم سپاس گزار وتسلیم راهی باشم که در آن قرار خواهم داشت .

نارانان به من یاد داده است تا انگیزه ها و نیاتم را قبل از بیان افکارم به دیگران کاملا بررسی کنم حالا می توانم به جای نگرش های سرزنش گر پرخاش گر و نابود کننده رفتارهای منظم تر،مسوولانه تر قاطعانه تر ومتعال تر ی داشته باشم . متوجه باشم که هنگام صحبت با یک معتاد او را قضاوت می کنم گر چه در انتخاب بسیار دقت می کردم نحوهی صحبت و لحن صدایی که به کار می بردم .می توانست آن چه را که می گویم سرزنشگر یا قابل قبول جلوه دهدو
هنگامی که با آرامش رفتارهایم را تغییر دهم .می توانم موضع سازنده تر و عاقلانه تری داشته باشم نتیجه ی این تغییرات می تواند این باشد که معتادم را تشویق به مراقبت از بهبودی خود کند این حقیقت بسیار ارزشمند است .زیرا مارانان به من آموخت که یک عملکرد ساده از هزاران حرف با ارزش تر است .
با بررسی انگیزه ها وتغییر نگرش هایم احساس بهتری نسبت به خودم دارم و رشد معنوی ام را می بینم

""مراقبه ی روزانه"زمانی که عجز خود را در برابر بیماری اعتیاد می پذیرم .باید بر روی دعا آرامش تمرکز کنم .
به این ترتیب از قدرت برترم می خواهم به من شهامت دهد که تغییر دهم آن چه را که می توانم .یکی از چیز هایی که ایمان دارم می توانم تغییر دهم نگرش من نسبت به بهبودی و رشد معنوی ام است

برای من درک معنی حمایت نا سالم بسیار سخت بود. این که بفهمم به جای این که به معتادم کمک کنم تا حالش بهتر شود در واقع داشتم به او کمک می کردم تا به مصرفش ادامه دهد .حمایت نا سالم چیزی بود که من به انجامش عادت کرده بودم . مثل قرض دادن ماشین . پاس کردن چک های بی محلش. باز گرداندن چیزهایی که از دست می داد .عذر وبهانه آوردن برای دیگران وقتی کارهارا اشتباه انجام می داد و میزبان مهمانی های او بودن فکر می کردم با مهربان بودن و کمک کردن به او همه چیز درست می شود .
برنامه ی نارانان و اعضای گروه بودند که چشم مرا به روی اطرافم باز کردند وقتی یاد گرفتم با حمایت نا سالم از معتاد م کارهایی را انجام می دادم که او مسوول انجام شان بود .احساس بسیار خوبی پیدا کردم .
باید تغییر می کردم و آرام آرام تغییرات اتفاق افتاد . همه چیز های گرانبها در خانه را از دسترس او خارج کردم و
از جمله دسته چک ها کارت های اعتباری سوییچ ماشین . ومطمن شدم که همه چیز را در محل امنی قرار دارد .
از عذر بهانه و دروغ گفتن برای سر پوش گذاشتن روی اشتباهاتش دست برداشتم .

"مراقبه ی روزانه " من از نیروی برترم می خواهم مرا راهنمایی کند تا بتوانم فرق بین کمک کردن و حمایت نا سالم را تشخیص دهم به من کمک کند تا بیش از آن که کاری کنم که به حمایت نا سالم منجر شود و برایم پشیمانی بیاورد به آن فکر کرده و از انجام آن خوداری کنم امروز در جلسات نا رانان منبع بی حد و اندازه از راهنمایی و هدایت را پیدا کرده ام
من با درک مفاهیمی مثل وابستگی متقابل رها کردن ،حمایت نا سالم و انکار در خود و معتادم به رشد می رسم

تمام خانواده من از جمله خودم عادت داشتیم که هیچ وقت چیزی را که واقعا می خواستیم به زبان نیاوریم بنابر این من یاد گرفتم ظاهر سازی کنم و با بازی کردن نقش قربانی از دیگران باج بگیرم من حقیقت را پنهان می کردم و شرایطی ایجاد می کردم که بتوانم به اهدافم برسم .
با شرکت در جلسات نارانان فهمیدم که این رفتارها چیزی جز طاهر سازی نبود متوجه شدم که معتاد نیز به همین شیوه رفتار می کند قبول ترفند هایش دادن پول به او .هروقت که تقاضا می کرد .و بر آورده کردک خواسته هایش به خاطر احساس گناهی که داشتم برایم آسان بود من دورغ ها و قول هایش را باور می کردم زیرا می خواستم به او اعتماد داشته باشم یا شاید به این خاطر که می ترسیدم به من پر خاش کند .
با کمک گرفتن و گوش دادن به تجربه اعضا یاد گرفتم که مشکلات را به شیوه ای صادقانه حل کنم از رفع مشکلات معتادم خوداری کنم .
تا مسوولیت هایش را به عهده گیرد و عواقب اعمالش را ببیند سرزنش کردن توبیخ کردن او برای هر چیز که در خانه اتفاق می افتاد را کنار گذلشتم به تدریج با او هم دردی کرده و درک کردم که او هم از بیماری رنج می برد .

"مراقبه ی روزانه"امروز راهی سالم برای برآورده کردن نیازهایم و ایجاد روابطی که بر پایه ی صداقت و نه با استفاده از ترفند یاد گرفتم.

پسرم به مدت سه سال مواد مصرف می کرد همه چیز را در اطرافش نابود کرده بود خانواده بستگان دوستان و موفقیت های مالی اش از طرف دیگر ما در خانه به جنگیدن شکایت کردن دادن درس اخلاق ظاهرسازی حمایت نا سالم و بزرگ کردن او و بیماری اش عادت کرده بودیم من معتادم را مسبب همه ی مشکلاتم می دانستم اما سرانجام متوجه شدم که به یک کمل گرای پر خاش گر کنترل کننده بد بین تبدیل شده ام .نهایتا فهمیدم که بسیار غمگین و خودم مسوول بسیاری از مشکلات می باشم .
وقتی به دنبال کمک برای پسرم بودم او قبول کرد که به یک برنامه ی بهبودی برود و من هم از نارانان راهنمایی گرفتم ما سرانجام نور رل در انتهای تاریکی دیدم من آمده بودم که دریابم مشکلات همیشه وجود دارند اما نارانان به من آموخت که اگر ذهن خود را باز بگذارم می توانم با مشکلات مقابله کنم .نارانان به من ابزارهایی داد تا با مشکلات عاقلانه تر روبرو شوم شعار "چقدر اهمیت دارد"؟ کمکم کرد تا در یابم به چه مشکلاتی توجه کنم وبه چه مشکلاتی توجه نکنم مشارکت در گروه به من یاد داد که نباید از دیگران توقع داشته باشم چرا که انتظارات تنها باعث مشکلات بیشتر می شود و باید سعی کنم فقط برای امروز زندگی کنم . از نارانان یاد گرفتم که اعتیاد یک بیماری است و چگونه با بیمارم همدردی کنم من نیاز دارم به خودم ونیروی برترم تکیه کنم تا بتوانک راه حلی برای مشکلاتم پیدا کنم /

"مراقبه ی روزانه " به درخت بلوط می اندیشم که چگونه با وجود باد و آتش با قدرت رشد می کند امروز هر وقت که با مشکلات روبرو می شوم از نیرو برترم سپاسگزاری می کنم مشکلات من موقعیت هایی هستند که من با حل کردن شان به زشد می رسم و قوی می شوم

اولین باری که در جلسه ی نا رانان شرکت کردم احساسم نسبت به معتادم آممیخته با ترسی نا امنی و خشم بود بعد از چند جلسه دریافتم او بیماریی دارد که من باعث آن نیستم ونمی توانم آن را کنترل یا درمان کنم .
با بودن بیشتر در برنامه شروع به درک این مساله کردم که رفتارها و خشم او نسبت به من صدای بیماریش بود نه یک خصومت شخصی فهمیدن این موضوع به من کمک کرد تا حس همدردی را جایگزین رفتارهای کینه توزانه و حمایت های نا سالم کنم وقتی با او احساس همدردی می کنم از اعماق قلبم به او عشق می ورزم هنگامی که ارتباط با نیروی برترم را حفظ می کنم با اراده و قدرت او حرکت خواهم کرد ودر آن هنگام هیچ جایی برای خشم رنجش ترحم حمایت نا سالم و درد باقی نمی ماند همدردی به من کمک کرد تا بفهمم معتاد نمی تواند مقصر این بیماری وحشتناک باشد و این به من شهامت داد تا به او اجازه دهم با آنچه که از دست داده روبرو شود و هر زمان که آماده بود در خواست کمک برای خودش کند و به او فرصت می دهم که مسوول بهبودی خود باشد .

"مراقبه ی روزانه :امروز من مجبور نیستم آن چه را که معتادم می گوید یا انجام می دهد دوست داشته باشم و می دانم که نباید تلاش کنم او را تغییر دهم حتی زمانی که فکر می کنم اشتباه است من یاد گرفتم که فقط خودم را می توانم تغییر دهم و دیگران را تنها می توانم دوست داشته باشم

پیش از آن که با نارانان آشنا شوم ،در تصمیم گیر هایم دچار مشکل میشدم و از چالش های تازه و یا نتایج انتخاب هایی که می کردم بسیار می ترسیدم .به خاطر نداشتن شهامت اجازه می دادم گه همه چیز بدون آن که برای شان راه حلی پیدا کنم اتفاق بیفتد به هنگام اضطراب و نگرانی خود را به نوعی شهامت کاذب مجهز می کردم و تصمیماتی نسنجیده می گرفتم که نتایجی به همراه داشت که به مشکلات بیشتری دامن می زد من به دلیل نداشتن شهامت در تصمیم گیری هایم احساس تاسف و ندامت می کردم .
دعای آرامش معنای واقعی شهامت را به من آموخت حالا می دانم که باید فروتن باشم و از قدرت برترم بخواهم به من شهامت آن را بدهد که اجازه دهم دیگران هم مسوولیت های شان را به عهد بگیرند و به قدرت آن را بدهد تا هرجا که می خواهم نه بگویم هم چنین از قدرت برترم می خواهم تا به من شهامت تبدیل انتخاب هایم به واقعیت و قدرت تغییر رفتارهایم را بدهد آن گونه که بتوانم بر روی بهبودی و رشد معنوی خود کار کنم .
امروز می دانم که زندگی همیشه آسان نیست اما می تواند مسرت بخش اشد هر زمان که احساس کنم رفتارهای گذشته ام باز گشته اند برنامه ی نارانان شهامت بهبود یافتن را به من می دهد .

مراقبه ی روزانه ::هر زمان که از نیروی برترم طلب شهامت کنم به دعاهایم گوش کرده و پاسخ می دهد . امروز ایمان دارم که شجاعت روبرو شدن با زندگی را دارم.

پیش از آن که وارد نارانان شوم احساس می کردم بسیار با هوش هستم و می توانم زندگی تمام فامیل را کنترل و اداره کنم .
مفهوم پذیرش عجز برای من هیچ معنایی نداشت .اکنون که بهبودی ام را شروع کرده ام یاد گرفته ام که :

بافروتنی بپذیرم که مشکلی دارم و به تنهایی نمی توانم آن را حل کنم .
بپذیرم که معتاد یک بیمار است و رفتارهای پر خاش گرانه اش نتیجه ی آسیب های روحی است مصرف مواد در او ایجاد کرده است .

بپذیرم که در برابر بیماری اعتیاد ومعتاد عاجز هستم
بپذیرم که من باعث بیماری او نیستم و به خاطر آن سرزنش نمی شوم
بپذیرم که با کمک نیروی برترم می توانم خودم را تغییر بدهم و این تغییرات می تواند برای معتاد هم مفید واقع شود .

بپذیرم که من هم ویژگی های خوب وهم نقاط ضعفی دارم
دیگران را همان گونه که هستند بدون قضاوت و سعی در تغییرشان بپذیرم
بپذیرم که دیگران باعث بیماری اعتیاد نیستند و بیماری اعتیاد دلایل بسیار دارد
بپذیرم که اعتیاد به مواد مخدر بیماری است که تمام اعضای خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد .

از اینکه در بهبودی ام پیشرفت داشته ام احساس خوبی دارم .امروز به حال خود دلسوزی نمی کنم .و می دانم برای تغییر رفتارهایم در زمان مناسبش به نیروی برترم نیاز دارم .

مراقبه ی روزانه دیگر احساس رنجش و عصبانیت نمی کنم و سپاس گزار نیروی برترم،برنامه نارانان و اعضای گروه هستم که توانستم آرامش پیداکنم خوشحالم که می توانم سختی های زندگی ام را به همان گونه که اتفاق می افتد بپذیریم و اکنون می توانم از خودم مراقبت کنم

من همیشه فکر می کردم مادر مهربانی هستم .به فرزندانم هرچه می خواستند می دادم .واغلب براب آنها خود را قربانی می کردم زیرا می خواستم چیز هایی را که من در گذشته نداشته ام .داشته باشند هم چنین باور داشتم به آن اندازه که استحقاقش را دارم .عشق مراقبت توجه دریافت نمی کنم . وقتی متوجه شدم یکی از بچه هایم معتاد است وارد نارانان شدم .بعد از آن که فهمیدم نحوه ی محبت من تا چه حد آن ه را از رشد باز داشته است .
شروع کردم تا عشق را از دور نمایی عاقلانه تر و مسوولانه تر درک کنم با عشق ورزیدن به پسر معتادم قدرت پیدا کردم تا او را -زمانی که زندگی اش را در معرض خطر و کاملاتحت کنترل اعتیادش بود - به رفتن به یک برنامه ی بهبودی تشویق کنم امروز او به خاطر کاری که کردهام از من سپاس گزار است او به جلساتnaمی رود واز آزادی خود برای انتخاب کردن استفاده می کند بدون آن که من تلاشی برای کنترل زندگی اش داشته باشم .
من به کار بهبودی خود ادامه می دهم و یاد گرفته ام که از خود مراقبت کنم وراه تازه ای برای زندگی پیدا کرده ام .خود را بیشتر دوست دارمو تلاش می کنم تا عزت نفسم را با قاطعیت .درک خونسردی و لذت بردن روزانه از زندگی بهبود بخشم من یاد گرفتم که زندگی کنم و بگذارم تا زندگی کنند و اکنون آرامش بیشتری در زندگی ام تجربه می کنم .
مراقبه ی روزانه :: امروز اهمیت عشق معقولانه را می دانم من با دوست داشتن خودم در عشق ورزیدن به دیگران توانا تر می شوم درست است هر آن چه که می خواهم ندارم اما امروز می دانم هر چه نیاز من است با عشق ورزیدن بدون چشم داشت .بیشتر از آن چه می دهم دریافت می کنم

دوازده قدم برنامه ی نارانان در باره ی صداقت و تغییر رفتارهای مان صحبت می کند صداقت را به عنوان مفهوم بسیار ویسعی که من دیگران و هم چنین فرد معتاد درگیرش هستیم .
پیش از انکه به نارانان راه پیدا کنم علاقه ای به شناخت خود نداشتم .گمتن میکردم فکر کردن در باره ی خودم وقتی مشکلات زیاد زیاد دیگری وجود دارد خود خواهانه است تصور میکردم این وظیفه من است که همیشه مراقب خانواده ام باشم .در برنامهی نارانان بود که متوجه شدم برای تغییر رفتارهایم باید خود را به قدر کافی بشناسم اگر بخواهم به عمق مفهوم صداقت نگاه کنم می بینم که گاهی کار بسیار درد ناکی است من رفته رفته به این درک رسیدم که در ارتباط با دیگران و مخصوصا فرد معتاد نیاز به صداقت دارم .
دریافتم که تا چه حد فریب کا و عذر و بهانه آور شده ام من از صحبت کردن و بحث کردن رودر رو ترس داشتم به همین خاطر از دیگران فرار میکردم برای دوری از بحث و داشتن روابط نزدیک ظاهر سازی می کردم و آرامشی کاذب برای خود ساخته بودم . باکارکرد قدم های چهار و ده به شناخت بهتری از خودم رسیدم و سعی کردم تا به صداقت پاینده باشم دارم یاد می گیرم با دوست داشتن خود و پذیرش مسوولیت هایم به شناخت بهتری از خودم برسم امروز قادرم تا اعمال گذشته ام را ارزیابی کرده ودر آن ها تغییراتی ایجاد کنم
مراقبه ی روزانه ::من با صداقت،دانش و پذیرش به آرامش می رسم .می توانم راه های تازه ای را دنبال کنم . افق دیدم را وسعت بخشم و زندگی بهتری داشته باشم

وقتی برای اولین بار با دوازده قدم نارانان آشنا شدم فهمیدم که مدتی است به احساساتی چون تنفر سرزنش نا امیدی خشم افسردگی و طرد شدگی پناه برده ام پذیرفتن این که فرد معتاد در بحران و خارج از کنترل من است برایم بسیار درد ناک بود برنامه ی نارانان به من آموخت تا روی معتاد تمر کز نکنم و اجازه دهم تا او زندگی خودش را داشته باشد آموختم که لازم است از تلاش برای حمایت او دست بردارم و سعی نکنم تا اورا متقاعد کنم کخ مصرف مواد ش کاری اشتباه است به جای آن نیاز است تا بر روی بهبودی خودم تمر کز کنم .
به تدریج به معنای رها کردن از طریق سه قدم و شعار ها پی بردم با تمرکز بر روی خود .خواندن دعا آرامش و تغییر آن چه می توانم توانستم معتادم را بدون بر عهده گرفتن مسوولیت هایش دوست داشته باشم .
اکنون عجز خود را در برابر مواد وفرد معتاد پذیرفته ام حالا قبول کرده ام که اعتیاد یک بیماری است و اراده و زندگی خود و معتادم را به نیروی برتر سپرده ام و متقاعد شده ام که هیچ کس جز خودم را تغییر نمی توانم داد دست از حمایت نا سالم بر داشته ام و تلاش می کنم حتی در مواقع بحرانی خونسرد باشم
مراقبه ی روزانه :رها کردن با عشق برای من آرامش و رشد به همراه خواهد داشت .امروز با فرد معتاد همدردی می کنم و برایش احترام قایل هستم هرکس را که دوست دارم از بیماریش جدا می کنم و به او اجازه می دهم تا با عواقب مشکلاتی که ایجاد کرده روبرو شود امروز می توانم انتخاب کنم که عشق را اول از همه در زندگی خود جای دهم

اقرار به این که من در مقابل اعتیاد عاجزم کار آسانی نبود من هنگامی قدم اول را به کار بستم که پذیرفتم هیچ کاری وجود ندارد که من بتوانم انجام دهم تا شرایط را عوض کند و متوجه شدم که کنترل زندگی ام از دستم خارج شده است پذیرش اعتیاد به عنوان یک بیماری مرا از سرزنش کردن خود رها کرد .
کار کرد قدم دوم برای من زیاد سخت نبود زیرا همیشه به نیرو برتر خود ایمان داشتم پذیرفتن قدم سوم کار دشواری بود چون من همیشه به قدرت خود بیسار مغرور بودم بعد از اینکه جذب برنامه ی نارانان شدم اراده وزندگی خود و کسانی که دوستشان داشتم را به نیروی برترم سپردم و احساس رهایی کردم .در قدم چهار باعث شد که حالت ها نقص ها و محدودیت هایم را از فهرستی که شجاعانه و موشکافانه و با نگاهی معنوی به زندگی ام تهیه کرده ام بشناسم .وقتی این فهرست را در پنجم با فرد دیگری مشارکت کردم با او به بحث نشستم و سرانجام پیشنهداتش را پذیرفتم این پذیرش ترس های مرا کمرنگ و به خود قول دادم که رفتارهایم را تغییر خواهم داد من فروتن شدم .
در قدم های شش و هفت آماده بودم تا فروتنانه از نیرو برترم به آن گونه که اورا درک می کردم بخواهم تا نقص های شخصیتی مرا از میان بردارد .تواضع و شهامت زیادی لازم بود تا بدون چشم داشت از کسانی که در فهرست قدم هشت و نه من بود جبران خسارت کنم .
من کار کرد قدم ده را همراه با تراز گیری های روزانه ادامه دادم تا از انباشته شدن زباله های عاطفی در درونم جلو گیری کنم در قدم یازده به نبال رابطه آگاهانه با خداوند از طریق دعا ومراقبه بودم زمانی که به یک بیداری معنوی رسیدم احساس کردم که تنهایی ام نا پدید شده و با قدر شناسی این پیام را به کسانی که خواستار آن بودند انتقال دادم . همان گونه که در قدم دوازده پیشنهاد شده است .
مراقبه ی روزانه ::امروز می توانم دوازده قدم را در زندگی روزانه ام به کار گیرم قدم ها با تغییر دادن رفتار هایم روبرو شدن با ترس هایم سرزنش نکردن خودم ورسیدن به آرامش تغییرات بزرگی در روش زندگی کردنم ایجاد کرده اند امروز من زندگی بهتری دارم

از زمانی که یک نو جوان بودم در به پایان رساندن کار هایی که شروع می کردم ناتوان بودم از کارهای خیلی ساده گرفته تا فارغ التحصیل شدن از دانشگاه به تدریج این باور در من شکل گرفت که نا توان تنبل و بی اراده هستم برای توجیه مشکلاتم آدام های اطراف را سرزنش می کردم آن ها بودنند که در کارم اختلال ایجاده کرده مرا گیج می کردند آن ها نمی دانستند که چه می خواهند لذا مرا از اهدافم منحرف کرده بودند آن ها ارزش من را درک نمی کردند .
من خیلی از خودم اتظار و توقع داشتم فقط کارهایی که بدون نقص انجام داده بودم مرا راضی می کرد کارهای زیادی را شروع کرده بودم اما شجاعت به پایان رساندن آنهارا نداشتم زیرا می ترسیدم که نتیجه بدون نقص نباشد در رفتار با آدم هاب زندگی ام نیز همین حس آزار دهنده ی ناشی از کمال گرایی در من بود هنگامی که فهمیدم پسرم معتاد است شرایط غیر قابل تحمل شد .هیچ کاری نکردم جز سرزنش خود و انتقاد بیشتر از دیگران .
بعد از شرکت در چند جلسه ی نارانان به شناخت بهتری از خودم رسیدم احساس کردم برای بهبودی روابطم نیاز دارم تا خودم را تغییر دهم شروع به تمام کردن کارهایم کردم با وجود اینکه می دانستم شاید نتوانم بهترین نتیجه را بگیرم یا ممکن است نتوانم در محل کارم به عنوان کارمند نمونه شناخته شوم من پیشرفت های بسیار ی به دست آوردم و به خودم به خاطر آنها تبریک می گویم .
مراقبه ی روزانه ::بگذار به خاطر داشته باشم پیشرفتی که من در روابطم دارم از جانب دیگران نیست بلکه به خاطر تغییراتی است که در خودم ایجاد کرده ام بگذار از خودم شروع کنم

ابمان امید مفاهیم معنوی بسیار مهمی در نا رانان هستند این دو مفهوم مکمل یکدیگر ند وبه من کمک کردند تا احساس اعتماد آسایشو لذت را بازیابم .آموختم که بهترین کار این است که با ایمان به زندگی نگاه کنم .چون (ایمان)به من امید به ـآینده می دهد و نیز شهامت اینکه با افکاری مثبت با هر روز زندگی ام روبرو شوم و این امکان را به می دهد تا نگاهی خوش بینانه به زندگی داشته باشم .
بدون ایمان امید هر چیز ی را منفی می دیدم همیشه ناراحت و اقسرده بودم و نمی توانستم چیز های خوبی را در زندگی داشتم را ببینم اعتیاد پسرم مرا به وحشت انداخت تمام چیزهایی که می توانستم ببینم این بود پلیس،جنگ،تصادف،و درگیری با فروشنئگان مواد مخدر و هرج مرج در خانه روزهای من پر از رنج شرم و ترسی بود که مرا از انجام هر کاری ناتوان می کرد و هیچ چیز تغییر نمی کرد .
من زندگی خود و معتادم را به نیروی برتر سپردم . ایمان من به نیروی برتر به این خاطراست که مرا دوست دارد و درک می کند این ایمان به من کمک کرد تا بدون ترس از آینده و ادامه دادن به شرم و خشمی که از گذشته داشته ام بر مشکلاتم غلبه کرده و فقط برای امروز زندگی کنم . هنوز هم نگرانی های زیادی دارم اما می دانم که این ها بخشی ازرشد من هستند .
مراقبه ی روزانه :قدم دوم می گوید "به این باور رسیدیم که ..."این پیام مرا سرشار از ایمان و امید می کند این به من بستگی دارد تا با ابزار هایی که در نارانان به من داده است چراغ ایمان وامید را در زندگی ام روشن نگه دارم .
"فقط برای امروز از خداوند می خواهم مرا از خواست خود آگاه کند و این قدرت را به من بدهد تا خواست اورا انجام بدهم"

امروز آسمان آبی است روز روشن و زیباست و خورشید به گرمی می درخشد به همین خاطر با دعا از نیروی برترم برای داشتن حال خوب و عزت نفسم سپاسگزاری می کنم و از نیروی برترم برای آرامش ونعمت هایی که به آن رسیده ام قدردانی می کنم .
زمانی را که برای اولین بار در برنامه نارانان شرکت کردم را به یاد دارم و می بینم زندگی ام چقدر پیشرفت کرده است رفتن به جلسات مرا تشویق کرد تا برای داشتن یک زندگی رضایت بخش حی نا امنی ،سردرگمی و ناامیدی را در خودم تغییر دهم احساس می کنم که مادر ، خویشاوند،دوست و همراه بهتری شده ام .من امروز انسان شادتر وجذاب تری هستم .
در لحظات به این می اندیشم که به خاطر موهبت های فراوانی که دریافت کرده ام به اندازه کافی قدر شناس نیروی برتر و برنامه نارانان باشم .آیا به قدر کافی و منصفانه با سنت هفت همکاری می کنم ؟آیا به تشکبل گروه در مناطقی که نیازمند آن هستند کمک می کنم؟امروز وقتی از من دعوت می شود تا در انجمن خدمت کنم به این مساله کاملا آگاه هستم که من باید بخواهم این کار را به خاطر سپاسگزاری و بهای بهبودی خود انجام دهم این به من کمک می کند تا دوازده قدم را تمرین کنم .

مراقبه ی روزانه " من احساس سردر گمی و ناامیدی را به یاد خواهم داشت تا بتوانم سپاسگزاری را در کارهایم قرار دهم با رساندن پیام نارانان،خوش آمدگویی عاشقانه به تازواردین،خدمت کردن و سخاوتمندی در همکاری هایم با انجمن عملا سپاسگزاری کی کنم

برنامه به من آموخت که چگونه تمرکز بر روی خود و داشتن حد مرزی سالم در تمام روابطم را حفظ کنم .
در اعماق وجودم احساس می کردم که بعضی ار رفتاره قابل قبول و بعضی غیر قابل قبول هستند .وقتی دیگران حد مرز مرا رعایت نمی کردند دلسرد و عصبانی می شدم و باور کرده بودم که یک قربانی بی دفاعم با گوش دادن به سایر اعضا و خواندن نشریات شروع به درک این مسله کردم که پسرم مسوول اعمال خود و جواب گوی آن هاست شعار "زندگی کن و بگذار رندگی کنند"کم کم برایم معنا پیدا کرد وبه من یاد داد احترام متقابل می تواند جایگزین مشاجره و رنجش شود .
هنگامی که تصمیم گرفتم تغییر کنم حد و مرزی مشخص کردم تا با کشیدن خطی به این دست درازی ها پایان دهم .متوجه شدم بعضی ها از این حد مرزی که برای خود م گذاشته ام خوشحال نبودنند اما رفتار رو راست وصادقانه ی من نشان داد که من حق دارم مورد احترام واقع شوم . دیگر سو استفاده های پسرم و ....نمی پذیرفتم از حمایت های او دست برداشتم . ودیگر به پسرم کمک مالی و..نکردم وقتی پسرم متوجه حد مرزهای من شد و دید جدی هستم به جستجوی کمک برای خود پرداخت و وارد یک برنامه باز پروری شد . وبهبودی خود را آغاز کرد . قرار دادن حد مرز برای خودم کار آسانی نبود باید به میل شدیدم در کنترل کردن او پی می بردم و به نیروی برترم اعتماد می کردم .

مراقبه ی روزانه "امروز می دانم فرصت دادن به معتاد برای روبرو شدن با نتایج رفتار هایش کاری بر خاسته از عشقی بی انتها.
من پیشرفت هایی که داشته ام را می بینم و سرانجام در حال بازیابی زندگی ام هستم یاد گرفتم حدودی مشخص نمایم از خودم مراقبت کنم و با کمک نیروی برترم تغییر کنم . امروز قادر هستم تا در زندگی ام تصمیماتی بگیرم که هرگز حتی خوابش را هم نمی دیدم که بتوانم از پس آن ها بر بیایم .

درجلسه نارانان بود که متوجه شدم چه قدر می خواهم همه چیز را تحت کنترل من باشد با تلاش برای بهتر شدن حال پسرم معتادم دارم سهم خود را به عنوان یک مادر انجام می دهم .تا دیر وقت منتظر او می ماندم تا به خانه برگردد .هر روز صبح زود او را از خواب بیدار می کردم وبا او می جنگیدم تا مبادا دیرش شود . لباس ها و کمد هایش را زیر رو می کردم .چشم هایش را بازرسی می کردم .وقتی چک بی محل می کشید حساب بانکی اش را پر می کردم . دنبالش می کردم .تا دنبال فروشنده مواد نرود بدهی هایش به وکیل،پلیس و دیگران را پرداخت می کردم .برایش سخنرانی های طولانی می کردم .زیرا فکر می کردم با کنترل کردن دارم وظیفه ام را انجام می دهم . واز لکه دار شدن نام خانوادگی مان جلو گیری می کنم .
از طریق برنامه ی نارانان و مشارکت با سایر اعضای گروهم شروع به درک این مساله کردم که من سعی می کردم شرایط غیر قابل کنترل را کنترل کنم وبا این کار پسرم را از رشد باز می داشتم . من این حقیقت که او یک معتاد است و یک بیمار ی پیش رونده و غیر قابل درمان دارد را پذیرفتم . تلاش من برای کنترل او و بیماریش باعث می شد تا او بیشتر در آن فرو رود .به این درک رسیدم که خیلی بهتر خواهد بود اگر من مسوولیت زندگی پسرم را به خودش بسپارم تا او بتواند آن گونه که خود انتخاب کرده زندگی کند .کار من این بود که وقت خودم را صرف بهبودی و مراقبت از خودم کنم با انجام این کارها واعتماد به نیروی برترم ،برای روبرو شدن با بحران هایی که اتفاق می افتاد قوی تر وبا ظرفیت تر شدم

"مراقبه ی روزانه ":حالا می دانم که نمی توانم دیگران را تغییر دهم حتی فرزندانم را .
من نباید تلاش کنم که هیچ نوع کنترلی در رابطه با آنها به کار گیرم . برنامه ی مرا تشویق کرد تا بر روی بهبودی خودم و تغییر رفتارهایم تمرکز کنم من نیاز دارم تا به دیگران اجازه دهم مسوولیت های شان را بپذیرند

در مواقع درگیری ،نگرانی یا درد فروتنانه می گویم "خداوندا آرامشی عطا فرما"در آغاز بهبودی ام دعای آرامش را مکررا زمزمه می کردم ،گاهی حتی هر دقیقه .برای این که نا امیدی ام را به امید تبدیل کنم و آرامش روحی پیدا کنم .سپس شروع به تعمق در معنای آن کردم .
در دعای آرامش سه چیز از خداوند خواسته می شود :
اول :آرامش و پذیرش من نیاز دارم تا در ذهن،روح، و وجودم،خونسرد،آرام و استوار باشم .نیاز دارم تا آن چه را که نمی توانم تغییر دهم (مثل ترافیک آب و هوا روز شب و اعتیاد) بپذیرم. احتیاج دارم تا بپذیرم من باعث بیماری اعتیاد نیستم و نمی توانم آن را کنترل یا درمان کنم ،

دوم"شهامت. من برای تغییر چیزهایی که می توانم مثل دست برداشتن از حمایت نا سالم .کارکردن قدم ها احترام به سنت ها نیاز به شجاعت دارم . نیاز دارم تا داستان زندگی ام را مشارکت کنم و خدمت کنم احتیاج دارم تا با عشق رها کرده و امید را جایگزین یاس کنم و نگرش های مثبت را جایگزین منفی کنم . به شهامت نیاز دارم تا تغییر کنم

سوم :دانش من به دانش احتیاج دارم تا تفاوت بین زمانی که باید موقعیتی را که بپذیرم و زمانی که به شهامت نیاز دارم تا آنچه را که می توانم ،تغییر دهم را بدانم می توانم با مطالعه و تمرین برنامه ی نارانان و قدردانی از حضور یک نیروی برتر که قادر به انجام هر کاری است به این هدف دست یابم

مراقبه ی روزانه :ممنون نارانان هستم . دعای آرامش برای من تسلی خاطر به ارمغان آورده است و یاد آور این است که با وجود این که من ناتوانم و عاجز با ایمان و اطمینان به نیروی برترم ،شهامت تغییر را به دست خواهم آورد .
"خودت را می توانی تغییر بدهی اما دیگران را فقط می توانی دوست داشته باشی

"اسم من .....است عضوی از نارانان ودر حال بهبودی"من این گونه مشارکت در گروه را شروع می کنم اما بودن در بهبودی به چه معنا ست؟به یاد می آورم زمانی که برای اولین بار به گروه پیوستم چه احساسی داشتم .افسرده .ودیوانه بودم معتادم مواد مصرف می کرد و من زندگی برای خود نداشتم . برنامه به من ابزارهایی چون دعا آرامش ،دوازده قدم و دوازده سنت ،شعارها نشریات مشارکت در جلسات صحبت با راهنما را داد که همگی بر گرفته از معنویت بودند.
در آغلز چیز های زیادی بود که درک شان نمی کردم .معنویت در بهبودی چه تاثیری دارد ؟چرا من باید انسان بهتری می شدم ؟چرا لازم بود که من خودم را بهتر بشناسم و چرا باید تغییراتی ایجاد می کردم ؟چرا نیاز داشتم تا معیار هایم در صداقت همبستگی و دوستی را تجزیه و تحلیل کنم ؟چرا لازم بود تا برای رهایی از احساس گناه ،خشم و رنجش بر روی برنامه کار کنم و چرا باید مودب تر باشم ؟چرا مجبورم ببخشم ،به یک نیروی برتر اعتماد و اطمینان کنم و همیشه چراغ امید را روشن نگه دارم ؟ امروز بعد از گذراندن روزهای بسیاری،باور دارم که در بهبودی هستم و به یک بیداری معنوی دست یافته ام منطقی و آرام شده ام .صادق تر و یاری رسان تر ،فروتن تر و مسوول تر و البته خوشحال تر هم هستم . قدرت و شهامت این را دارم هر وقت لازم است تغییراتی ایجاد کنم .
مراقبه ی روزانه ":امروز می دانم که بهبودی من ،راه تازه ای برای زندگی کردن است و جریانی دایمی از تغییرات و رشد معنوی را در بر می گیرد زیرا من به دنبال یک زندگی بهتر هستم

وقتی بچه بودم از همه چیز می ترسیدم .تا سن نو جوانی هم این ترسو و خجالتی بودن را ادامه دادم .هنگامی که ازدواج کردم و متوجه شدم همسرم معتاد است .تری من حتی بیشتر شد .می ترسیدم که همس و مادر خوبی نبوده باشم و ازدواج نا موفقی داشته باشم .شب ها به سختی می خوابیدم و نگران امیدها و آرزوهایم بودم که هنوز بر آورده نشده بودند .این نگرانی ها فقط کیفیت زندگی مرا بدتر می کرد .
وقتی طلاق گرفتم شدت ترس و حس نا امنی ام به من ثابت شد و عزت نفس باقی مانده ی مرا تحت تاثیر قرار داد. زمانی که فهمیدم پسرم یک معتاد است اوضاع خیلی بدتر شد .عصبانی بودم و در عین حال احساس گناه می کردم .فکر می کردم که پسرم را به خوبیتربیت نکرده ام به خاطر ترس هایم ضعیف شده بودم و احساس بی ارزشی می کردم به جای آن که زندگی خودم را داشته باشم .سعی می کردم پسرم را کنترل کرده و مشکلاتش را مدیریت کنم،رنجش قلب مرا تسخیر کرده بود .
خوشبختانه وقتی به نارانان آمدم زندگی ام نجات پیدا کرد .یاد گرفتم ایمان و امید داشته باشم و فهمیدم ترس هایم نتیجه ی افکار منفی من است امروز سعی می کنم عزت نفس خود را با رها کردن انتظارات و ترس هایم بهبود بخشم انجام این کارها ترس مرا کاهش داد و به من قدرت روبرو شدن با مشکلاتم را همان گونه که رخ می دادند بخشید .من عمیقا قدر دادن نیروی برتر و دوستان نارانان هستم که مرا همان طور که هستم .پذیرفتند و در این بحران ها کمکم کردند .
مراقبه ی روزانه :::::همان گونه که یاد گرفتم ترس و ایمان در راستای یکدیگر حرکت نمی کنند ،
باور دارم که اگر هنوز هم می ترسم برای این است که نیاز دارم تا ایمانم را قوی کنم ،
دارم یاد می گیرم که می توانم ترسم را به ایمان ،وحشتم را به آرامش و امید واهی خودمحورانه را به امید واقعی خودمحورانه تبدیل کنم .

وقتی به نارانان پیوستم فکر می کردم برای تمام مشکلاتم راه حلی پیدا می کنم .من با غرور ی آسیب دیده و خشم آمدم،گر چه سرشار از امید بودم با گذشت زمان یاد گرفتم که پیدا کردن راه حل کار آسانی نیست فهمیدم چیزی در درون من گم شده است .تواضع. این چیزی است که به دیگران توصیه می کردم اما خودم انجامش نمی دادم .
این اصل (تواضع)آرام آرام در من ایجاد شد . با تواضع توانستم نشریات مان در نارانان را بهتر درک کنم و احساسات ،تریدها ،نیرو و تجربه ام را بهتر مشارکت نمایم . من شهامت تغییر رفتارهای نا مناسبم که مدت زیادی به آن ها خو گرفته بودم را به دست آورم و سرانجام روابطم با فرد معتاد بهتر شد . تواضع به من کمک کرد تا حدود و نواقصم را نه تنها با قبول راهنمایی و حمایت نیروی برترم بلکه با تقاضا کمک از اعضای خانواده ی نارانان در لحظات غم و اندوه تشخیص دهم . بارشد بیشتر در برنامه شروع کردم به پذیرفتن آن چه که نمی توانستم تغییر دهم و نیز پذیرش دیگران همان طور که هستند و ذهن خود را برای ادامه ی یاد گیری باز نگه داشتم .

::مراقبه ی روزانه ::: امروز می دانم که تواضع به معنی فرمانبرداری نیست . من دیگران را به گونه ای یکسان می بینم و همیشه از نیروی برترم می خواهم تا نواقصم مرا بر طرف سازد .
""هر روز اتکا به را رها کرده و سعی می کنم در همه ی قدم ها شعارها و حتی همه ی سنت های نارانان فروتنی را بیابم

وقتی برای اولین بار از اعتیاد پسرم آگاه شدم .فورا به این نتیجه رسیدم که من کسی هستم که باید سرزنش شود .به گونه ای اشتباه رفتار کرده ام ،اعتماد به نفس مرا از بین برد. فکر می کردم . پسرم مواد مصرف می کند.چون او را به خوبی تربیت نکرده ام .پشیمان چیز هایی بودم که گفته،انجام داده یا انجام نداده بودم .تاسف وقتی شدت گرفت که اعضای خانواده نیز مرا متهم کردند که مادر خوبی نبوده ام .از نظر آنها به خاطر ضعف مادری من بود که پسرم یک معتاد و تبهکار شده بود .از تصمیم گیری می ترسیدم و وقتی که می خواستم نه بگویم می گفتم بله . شدیدا احساس گناه می کردم و این باعث شد که بی تفاوت شده و به یک حمایت کننده ی نا سالم تبدیل شوم .
وقتی به نارانان پیوستم ،آموختم که اعتیاد یک بیماری فیزیکی،روحی و روانی است و من به خاطر آن سرزنش نمی شوم.قادر شدم تا خودم را از احساس گناه و تنفر نسبت به معتاد خلاص کنم و این روابط خانوادگی ما را بهبود بخشید احساس آزادی می کردم و حس بی نظیر رهایی داشتم و شروع به هم دردی با معتاد کردم .
با کمک قدم های هشت و نه لیستی از افرادی که به آن ها خسارت زده بودم تهیه کرده و درصدد آن برآمدم تا هرجا که امکان داشت جبران خسارت کنم با استفاده از شعار"فکر کن و به آسانی انجامش بده" شروع به گرفتن تصمیم های عاقلانه تر و مناسب تری کردم .

:مراقبه ی روزانه :: امروز می دانم که برنامه ی نارانان،نشریات مان و مشارکت اعضای انجمن،همگی نقش مهمی در جریان بهبودی من داشته اند . بدون احساس گناه و با عزت نفی بالا می توانم تمرین بخشش را از خودم شروع کنم

وقتی متوجه شدم یکی از مسایلی که آن را در نارانان مشارکت کردم در یک جلسه naباز گو شده است .احساساتم بسیار جریحه دار شد .یکی از اعضا مشارکت مرا با همسرش در میان گذاشته بود و او در باره ی آن با گروهش اظهار نظر کرده بود در آن لحظه اعتماد به اعضای انجمنم را از دست دادم .با اصرار راهنمایم هفته بعد در جلسات حاضر شدم و گفتم دیگر تمایلی برای حضور در جلسات این گروه را ندارم چون احساس می کردم راز م بر ملا شده وبه حریم خصوصی ام تجاوز گردیده است .عضوی که مشارکت مرا فاش کرده بود بعد جلسه به دنبالم آمد و اعتراف کرد که او مساله ی مرا برای همسرش تعریف کرده و از این بابت بسیار متاسف بود .گروه ما تصمیم گرفت تا در پایان هر جلسه اهمیت گمنامی را به یکدیگر یاد آور شویم .فهمیدم خانمی که گمنامی مرا شکسته بود نیز محتاج بهبودی است و شایستگی بخشش محبت و درک مرا دارد .
حالا وقتی در پایان هر جلسه می شنوم که ""هرچه این جا شنیده اید را همین جا باقی بگذارید""اعتمادم بر این اصل خواهد بود که ما برنامه ای گمنام هستیم و به مشارکت یکدیگر بدون قضاوت و انتقاد احترام می گذاریم من فقط باید با زندگی و بهبودی خودم سرو کار داسته باشم .

مراقبه ی روزانه ::: وقتی گمنامی شکسته می شود به غیبت سو تفاهم و شرمندگی در گروه ختم خواهد شد و می تواند اتحاد گروه و رشد معنوی اعضایآن را خدشه دار کند .گمنامی با گفتن این که چه کسی در جلسه حضور داشت و چه کسی غایب بود نیز شکسته می شود ."گمنامی اساس معنوی همه ی سنت های ماست و یاد آور این است که اصول را بر شخصیت ها ترجیح دهیم ""

وقتی متوجه اعتیاد پسرم به مواد مخدر شدم .ناامید گشته و احساس گناه توام با شکست داشتم .من نی دانستم که اعتیاد یک بیماری است .انتظارات من زیاد بودند.بیماری ام قوی بود و باور داشتم که مقصر هستم .وقتی معتادم قول داد مصرف موادش را کنار بگذارد مطوئن بودم که همه جیز درست می شود و همه مشکلات مان به زودی حل خواهد شد .از خودم می پرسیدم:چرا او دست از مواد بر نمی دارد؟
نا امید شده بودم زیرا نمی توانستم تمام پاسخ ها پیدا کنم .
از لحظه ای که وارد نارانان شدم فهمیدم که من نمی توانم هیچ کس را کنترل کنم . با مشارکت سایر اعضا روابط دوستانه ی آن ها ،نیروی تازه به دست آوردم ،من متوجه ی عجزم شدم اعتیادرا به عنوان یک بیماری پذیرفتم و از توقع داشتن اجتناب کردم نا امیدی ام شروع به از بین رفتن کرد و با دانشی که از برنامه ی نارانان به دست آوردم ،و با نشریات و حمایت های تلفنی،روشن بین تر شدم این برای من حسیاز از آرامش به ارمغان آورد و کمک کرد تا اهداف واقع بینانه تری برای خودم در نظر بگیرم .
وقتی متوجه شدم می توانم به معتادم در مشکلاتش بدون ظاهر سازی یا حمایت نا سالم و بدون این که اجازه دهم تا بازیچه باشم کمک کنم ،ناامیدی ام به امید مبدل شد. من آزاد م تا آن چه که برایم بهتر است انتخاب کنم.
مراقبه ی روزانه :: وقتی که نگرانم،به درگاه نیروی برترم دعا و مراقبه می کنم تا به من آرامش ،پذیرش،شهامت و دانش بدهد .امروز توقعاتی که حاصل آرزو های من هستند را با امید معاوضه می کنم .

بعد از شرکت در چند جلسه ی نارانان متوجه شدم که هنوز خودم را وقف زندگی پسرم می کنم . می خواستم روی بهبودی خودم کار کنم اما گیر افتاده بودم .با راهنمایم صحبت کردم و او پیشنهاد داد تا شعار های نارانان مثل(فکر کن ،سخت نگیر،مهم ترین کار اولین کار است زندگی کن وبگذار زندگی کنند ،گوش بده و یاد بگیر و فقط برای امروز ) را در زندگی ام به کار گیرم .در ابتدا درک معنای واقعی هر کدام از شعار ها آسان نبود اما به زودی کمکم کردند تا به ثبات و تعادل روحی برسم و به من یاد دادند تا بیشتر بر روی خودم تمرکز کنم تا فرد معتاد،من با شعار "ذهنت را باز بگذار" شروع کردم چون احتیاج داشتم تا روشن جدیدی برای زندگی یاد بگیرم .
فقط برای امروز به من یاد داد به جای تحمل کردن یا داشتن توقعات،باید در زمان حال زندگی کنم ،یاد گرفتم برای امروز زندگی کنم چون این چیزی است که حقیقتا دارم ،دیروز رفته و فردا نا شناخته است ومن نمی توانم پیش بینی کنم که چه اتفاق هایی خواهد افتاد،با داشتن این شعار در ذهنم می توانم از لحظه های شاد لذت ببرم و با لحظه های سخت کنار بیایم .
فهمیدن شعار "زندگی کن و بگذار زندگی کنند " برای من سخت بود .این طور به نظر می رسید که مجبورم معتادم را رها کنم تا با سر نوشتش روبرو شود .امروز فهمده ام که این شعار راهی است برای احترام به استقلال دیگران برای خودم زندگی می کنم و از بهبودی معتاد هر زمان که تقاضای کمک کرد حمایت می کنم . شعار"سخت نگیر "باعث شد به تمام لحظه هایی که احساس نا امیدی داشتم و لحظه هایی که با کلمات توهین آمیز صحبت می کردم و بعد تاسفش را می حوردم فکر کنم .با خونسرد بودن می توانم راه حل بهتری را برای مشکلاتم پیدا کنم .
مراقبه ی روز انه """" فهمیدن ابزارهای نارانان همیشه آسان نیست به ویژه وقتی که وسط بحران هستم .شعارها مانند چراغ هایی هستند که مسیر بهبودی مرا روشن می کنند .

وقتی برای اولین بار به نارانان پیوستم بسیار گیج شده بودم چون ایده های جدید زیادی شنیدم .اعضا در باره ی مفاهیمی،چون قدم ها ،سنت ها و شعار ها مشارکت می کردنند که من چیزی متوجه نمی شدم .با این وجود در جلسات احساس آرامش می کردم و آمدن به جلسات را ادامه دادم گرچه همچنان بر افکارم و اعتقاداتم پافشاری داشتم .
من آرامشی را که در اعضا دیدم .دانشی که از آن ها به دست می آوردم و دوستی ای که به من پیشنهاد دادند را ستایش می کردم بی پرده از تمام مشکلات و شادمانی هایم صحبت می کردم .زیرا آن ها بدون قضاوت کردن مرا درک می کردند . زمانی رسید که متوجه شدم باید روش دعا کردنم را تغییر دهم از نیرو برترم خواستم تا ذهنم را باز بگذارد تا بتوانم ایده های نو را بپذیرم .من زندگی ام را با کمک برنامه ی نارانان تغییر دادم .
استفاده از شعار " گوش بده یاد بگیر "را آغاز کردم .یاد گرفتم به مشارکت تازه وارد توجه کنم کم کم دانشی را که در جلسات به دست آوردم در زندگی ام بکار بستم . دست از انتقاد کردن از سایر اعضا برداشتم .زیرا دیگر برای استفاده و بهبودی خودم در جلسات شرکت می کردم .
من به اهمیت فروتنی و استفاده از دعای آرامش در تمام لحظات زندگی ام پی بردم و شهامت تغییر نگرش را به دست آوردم
مراقبه ی روزانه "" با باز گذاشتن ذهنم به آرامی پیشرفت می کنم چالش های زندگی می تواند با روش هایی که قبلا هرگز به آن ها فکر هم نکرده بودم . حل شوند "قلمروی دانش صحبت کردن است ،و امتیاز خرد گوش کردن "