Anonymous

5 شهریور یکی از مزایای برنامه‌ی خودیاری در این است، که آگاهی مرا در مورد جهان بینی و تکلیف خود و واقع بینی آگاه کرده است. نتیجه این آگاهی، آرامش و زندگی با لذت و غلبه بر مشکلات که قالباً قادر به حل آن‌ها نبودم شده است. اغلب به دلیل بی‌علاقگی و بی‌اطلاعی و بلاتکلیفی، مشکلات را بزرگ‌نمایی کرده و از همان ابتدا خود را از حل آن ناتوان می‌دانستم. آیا هنوز هم از مشکلات تراژدی ساخته و خود را به مظلومیت و قربانی بودن می‌زنم؟ امروز به خاطر جهان بینی و کسب تجربیات مختلف که در برنامه پیدا کرده‌ام، به هیجان آمده و در مسیر بهبودی انرژی و شادابی بیشتری کسب می‌کنم. دیگر حاضر نیستم در مقابل مسائل و مشکلات زانو زده و تسلیم شوم و یا بگویم مهم نیست، یا اهمیت ندارد، یا در فرصتی منایب دیگر، یا از زیربار مسئولیت آن فرار نمایم. امروز خداوند را به خاطر روشن‌بینی و پذیرشم سپاسگزار و شاکر هستم. مطلع هستم که بیماری من قدرت زیادی دارد که برایم سناریو بسازد و نشان داده است که در اینکار بسیار مهارت دارد و برایم هرچه درد و غم و اندوه را به‌تصویر می‌کشد. آیا امروز بیماری و قدرت ویرانگرش را به خداوند سپرده‌ام؟ دل را بگشا، همه‌ی چیزها واقعی هستند!