چگونگی دقیق خطاهایمان
راهی دیگر برای حصول اطمینان زا اینکه قدم پنج ما فقط به تنهایی خواندن قدم چهار نباشد ، این است که بر روی چیزهایی که قرار است اقرار کنیم ، تمرکز نماییم . در انجمن ما ، تجارب متنوعی در مورد اینکه ((چگونگی دقیق خطاها یمان)) دقیقاً به چه معنا می باشد ، وجود دارد . اکثر ما با این مسئله موافقیم که ، در قدم پنج ما باید توجه مان را برروی خصوصیات و الگوهای رفتاری خود که از اعتیاد سرچشمه می گرفت و دلایل اعمال خود ، متمرکز سازیم . تشخیص دقیق خطا هایمان ، چیزی است که اغلب هنگام خواندن ترازنامه ، براحتی اتفاق می افتد . بعضی مواقع تکرار تعریف یک موقعیت یا شرایط مشابه ، چگونگی دقیق آن را برای ما آشکار می سازد . برای مثال ، اینکه چرا ما همیشه انتخاب می کنیم با افرادی رفت و آمد داشته باشیم که در قلب خود خیر و صلاح ما را نمی خواهند ؟ چرا همیشه در روابط خود به گونه ای رفتار می کنیم که انگار زندگی ما بسته به این است که برگ برنده دست ما باشد ؟ چرا احساس می کنیم که تجارت جدید برای ما تهدیدکنند هستند ، و به همین دلیل از انها اجتناب می کنیم ؟ دست یافتن به آن رشته و طرح مشترک در الگوهای رفتاریمان ما را بسوی تشخیص چگونگی دقیق خطاهایمان رهنمون می سازد . جایی در این فرایند ف ما احتمالاًشروع به نامگذاری بعضی از این الگوهای رفتاری به عنوان (( نواقص اخلاقی )) خواهیم کرد . اگر چه تا قبل از قدم ششم ف شروع به بررسی عمیق اینکه چگونه هر یک از این نواقص در بیمار نگه داشتن ما نقشی داشته اند ف نخواهیم کرد . اما اینکه اجازه دهیم این دانش و اگاهی از الان شکل بگیرد ف برای ما ضرری نخواهد داشت .
· چگونگی دقیق خطاهایمان به چه شکل از اعمال من متفاوت است?
خیلی اوقات به واسطهی بیماری اعتیاد میخواهم از روی نفسم اقدام به عملی کنم اما اصول روحانی که در قدمها آموختهام این هشدار را به من میدهد که استفاده از هوای نفس موجب خسارت به خود و دیگران میشود.
اعمال مثبت من از خطاهایم بسیار دور است. تمامی رفتارهای من که از اعتیاد سرچشمه میگیرد همان چگونگی دقیق خطاهایم هست که از رفتار سالم دور است. انجام خطاها مرا از انسان بودن دور میکند و در اصل از هدف اصلی زندگی دور خواهم شد. فاصلهی این احساس و ضعفها چگونگی دقیق خطاهایم میباشد، رفتاری که تبدیل به چگونگی خطاهایم شد. خطاهای من میتواند با طرح و زمینه و ریشه باشد ولی اعمال من میتواند بدون پیشزمینه اتفاق بیفتد
· چرا نیاز است که من حتماً به چگونگی دقیق خطاهایم ، به جای خود خطا اقرار کنم ?
هدف از اقرار ، اقرار نیست بلکه رهایی از رنجش ناشی از خطا ، حذف توجیهات برای تکرار خطا و جستجوی راه حل است. به نظر من برای پیدا کردن راه حل لازم است چگونگی دقیق خطا یعنی از زمان شکل گیری تا بروز خطا بررسی و مطرح بشه تا با درک درست از علت بروز خطا و نواقصی که در شکل گیری خطا دخیل بوده اند، نقش خودمون رو در شکل گیری خطا در بیاریم.
وقتی نقش خود و نواقص خود و سایر عوامل موثر در شکل گیری خطا استخراج بشه )با کمک راهنما( یا بعبارتی شکل و فرم خطا دقیقا در بیاد، اونوقت میشه واسش کاری کرد.
یه فرق امروز ما با گذشته اینه که خطا را شناسایی ، آنالیز ، ریشه یابی و اقرار میکنیم و این کار
ضمن اینکه لایه های پنهان وجود ما رو به بیرون میکشه باعث میشه هر بهانه، دستاویز یا مغلظه بافی رو کنار بزاریم و نه فقط برای رفع تکلیف بلکه برای چاره جویی و عدم تکرار اون خطا حرکت میکنیم. البته چیزای دیگه هم هستند که الان به ذهنم نمیرسه
