نشانه های کم درآمدی
برنامة UA دوازده نشانۀ کم درآمدی را تعریف کرده است تا به ما کمک کند بدانیم آیا از کم درآمدی اجباری رنج می بریم یا خیر. به‌مرور که برنامه را کار می کنیم درک ما از این علائم عمیق تر می شود و کم کم نشانه های بهبودی را تجربه می کنیم.
1- بی‌تفاوتی نسبت به زمان: ما کارهایی که باید انجام شود را عقب می اندازیم و زمان خود را برای پیشبرد چشم انداز و اهداف خود به کار نمیبریم.
2- تغییر ایده ها: ما به صورت اجباری ایده هایی که می توانند زندگی یا شغل ما را وسعت دهند و سودآوری ما را بیشتر کنند، را رد می کنیم.
3- نیاز اجباری برای ثابت کردن: اگرچه شایستگی در شغل یا کسب و کار خود را ثابت کرده ایم، ما در خود این نیاز را حس می کنیم که ارزش خود را مجدداً ثابت کنیم.
4- چسبیدن به مالکیت های بی فایده: ما در مالکیت و نگاه‌داشتن چیزهایی اصرار می کنیم که دیگر نیازهای ما را برطرف نمی کنند، همچون لباس های کهنه یا اشیاء شکسته شده.
5- تلاش زیاد خستگی: ما معمولاً بیش از اندازه کار می کنیم، خسته می شویم، سپس کم کار می کنیم و یا کار را کلاً متوقف میکنیم.
6- بخشیدن زمان: ما به صورت‌اجباری به دلایل مختلف برای کارهای گوناگون داوطلب می شویم و خدمات خود را مجانی، بدون آنکه هیچ سود روشنی داشته باشد ارائه می دهیم.
7- کم ارزش گذاردن و زیرقیمت گذاری: ما توانایی ها و خدمات خود را کم ارزش می دانیم و از درخواست افزایش پاداش و یا طلب حداکثر قیمت بازار کارمان ترس داریم.
8- انزوا: هنگامی که به نظر میرسد که بسیار بهتر است همکاران، دستیاران و یا کارمندانی داشته باشیم، ما تنها کار کردن را انتخاب می کنیم.
9- بیماری جسمی: گاهی به دلیل ترس از بسط یافتن یا نمایان شدن، دچار دردهای جسمی می شویم.
10- احساس گناه و شرم بی دلیل: هنگام درخواست نیاز یا حقمان احساس ناراحتی می کنیم.
11- پیگیری نکردن: ما فرصت ها، موقعیت ها و شغل هایی که میتواند برای ما سودآور باشد را تعقیب نمی کنیم. ما پروژه ها و کارهای زیادی را آغاز می کنیم اما آنها را تکمیل نمی کنیم.
12- خستگی از استمرار: ما با همکاران، ناظران و مشتری های‌مان درگیری های غیرضروری ایجاد می کنیم که باعث تولید مشکلات و منتهی به بحران مالی می شود.
