Anonymous

در UA چگونه شروع می کنیم؟
شروع فعالیت در UA، شرکت در جلسات و  ثبتِ زمان است. شرکت در جلسات، فرایند کلی بهبودی ما را حمایت می کند. ثبت زمان به ما کمک می کند با عادت به ابهام در زندگی مواجه شویم؛ این ابزار تضمین می کند مسائل را روشن تر ببینیم و به یاد داشته باشیم که چه کارهایی را به انجام رسانده ایم و چه چیزهایی را انجام نداده ایم. به مرور با یادگیری ثبت این منبع محدود (زمان)، ما به شفافیت بیشتری می‌رسیم؛ این معنای هوشیاریِ زمان است.
سیستم و شکل نوشتن ، نوشتن روی کاغذ یا به صورت کامپیوتری، رسمی یا غیررسمی- مهم نیست. آنچه اهمیت دارد تمرین آن است که در آرامش اما منظم لیستی از فعالیت های خود تهیه کنیم تا از این طریق پی ببریم که با زمان خود چه می کنیم. اطلاعات حاصل از این نوشتن روشنایی‌بخش است. پس از مدتی، ما الگوهای خود را می بینیم. ما به روشنی در می‌یابیم که با ساعت های خود در روز و با روزهای خود در هفته چه می کنیم. ما می بینیم که چقدر از وقت خود را برای اهدافی که معین کرده ایم، صرف کرده ایم و چه میزان از وقتمان را صرف چیزهای دیگر کرده ایم- رفتن به خرید، سه ساعت کار داوطلبانه، مرتب کردن جعبه عکس های قدیمی، تماس با یک دوست قدیمی، پرسه زدن در اینترنت.
این لیست میتواند بی پایان باشد و برای هر کدام از ما متفاوت است.
ثبت زمان همچنین به روشنی به ما نشان می دهد که برای تمام کردن کاری خاص به چه مدت زمان نیاز داریم. در برخی از موارد ما بیشتر از میزان تخمین می زنیم، در موارد دیگر زمان کمتری تخمین می زنیم. این تمرین ها همچون کِشتی یدک‌کش به‌آرامی ما را از مه و ابهام مزمن بیرون می کشد، ابهامی که زمان ما را بی ارزش کرده و مانع کامیابی و سعادت ما شده است. بدون داشتن این آگاهی، گویی تلاش می کنیم زندگی را از راهی صعب‌ و در میان مِهی غلیظ هدایت کنیم. ثبت زمان راه را برای ما روشن می کند و به ما این امکان را می دهد که آنچه را که انجام داده ایم و آنچه را که انجام نداده ایم ببینیم و اقرار کنیم. دیدن و اقرارکردن هر دوی آن ‌ها برای بهبودی ما اساسی است.