خریدکردن و خرج کردن اجباری، رفتار کم درآمدی ما را تحت شعاع قرار می دهد. بعضی وقتها چیزهایی که واقعا نیاز داریم بابتشان هزینه کنیم را اصلاً نمی بینیم، در نتیجه تواناییمان برای پس انداز و سرمایه گزاری ضعیف می شود. خرید و خرج کردن اجباری می تواند باعث اضطراب، استرس و افسردگی شود و احساس می کنیم روی یک تردمیل هستیم که از متوقف کردن آن عاجزیم.
رفتارهای خرید و خرج کردن اجباری معمولاً به طور متفاوتی ظهور می کند. خرید اجباری، یعنی اجبار به خرید مواردی که می توانیم بدون آنها زندگی کنیم اما اغلب در برابر مقاومت در برابر آنها عاجزیم. خرج کردن اجباری باعث می شود که ما صرف نظر از اینکه چه مقدار پول بدست می آوریم، پول خرج می-کنیم و پولی برایمان باقی نماند. نتیجه هر دو معمولاً بدبختی، اضطراب و افسردگی است.
نتیجه دیگر این رفتارها هدردادن پولی است که داریم و اینکه سلامتی و نیازهای معنوی خود را نادیده می گیریم. برای مثال، آنقدر بر روی خرید از حراجی ها متمرکز می شویم که دیگر پولی برای بیمه درمانی نداریم، یا شاید اغلب بیرون غذا می خوریم به طوریکه نمی توانیم از پس هزینه رفتن به تاتر یا کنسرت بربیاییم که بسیاری از ما به از لحاظ معنوی به آنها داریم. بسیاری از ما به خاطر اجبار برای هدر دادن پول، از برنامه های بازنشستگی یا سرمایه گذاری بلند مدت اجتناب کرده ایم.
درست همانطور که نسبت به صرف کردن زمان بی تفاوت بوده ایم، به همان اندازه نسبت به اینکه چگونه می توانیم به بهترین شکل از پولمان استفاده کنیم نیز بی تفاوت بوده ایم. تنها با واگذارکردن به نیرویی فراتر از خودمان و کار کردن برنامه UA، می توانیم سلامت عقل برای پرسیدن این سوال که " چگونه پولم می تواند به بهترین وجه به من خدمت کند" را بدست آوریم و به سلامت عقل بیشتری برای خرج کردن دست پیدا کنیم.
نشانه های خریدکردن و پول خرج کردن اجباری
1) همیشه متعجب هستیم که چرا بعد از اینکه مخارج و قبض های ماهیانه را پرداخت می کنیم، هیچ پولی باقی نمی ماند.
2) مشتاق رفتن به مکانهای تفریحی و رویدادهای سرگرم کننده هستیم ولی هرگز قادر به پرداخت هزینه آنها نیستیم.
3) در برابر خرید از حراجی ها ناتوان هستیم.
4) دیدن قبض ها و پرداخت آنها همچون "فتح یک قله کوه" برای ما سخت است.
5) درباره پس انداز برای بازنشستگی، احساس ترس می کنیم.
6) اعتقاد داریم که هرگز هیچ پولی برای نیازهای روحی و معنوی نداریم.
7) متعجب هستیم از اینکه چرا در پایان سال درآمد خالصمان نسبت به اول سال یکسان است و یا حتی بدتر شده است و هیچ کاری برای تغییر این وضعیت انجام نمی دهیم.
8) برای افراط در خرید، از دست خودمان عصبانی هستیم.
9) در خانه به خاطر خریدهایمان استرس ایجاد می کنیم و یا دائماً دچار مشکلات مربوط به نقدینگی هستیم.
10) باور نداریم که هیچ بخشی از مخارجمان بتواند کاهش یا افزایش یابد که از این طریق زندگی ما ارتقاء پیدا کند.
11) در یک چرخه خرید و بازگرداندن هستیم؛ مدام به اجبار خرید می کنیم و سپس آنها را باز می گردانیم.
