Anonymous

مشکل :
ما متوجه شدیم که در کارهایی تنبلی می کنیم که نه جذابیتی برای ما دارد و نه مجبور به انجام آن ها هستیم و ما این بخش از کارها را تا زمانی که مجبور به انجام نمی شدیم به تعویق می انداختیم در کارهای غیر مهم این تنبلی ها شکل
خاصی ایجاد نمی کرد ولی قضیه به همین جا ختم نمی شود ما به مرور متوجه شدیم که روز به روز قدرت جسارت و قدرت تغییر در ما کاهش می یابد، مثلاً میدیدیم با اینکه با تمام وجود می خواستیم کاری را انجام دهیم و می دانستیم که حتما باید اقدامی کنیم اما چون اجبار یا علاقه ای پشت آن کار نبود ما در انجام آن ناتوان بودیم. مثلاً می دیدیم که با اینکه می دانستم حتما باید تغییراتی در محیط کارم بدهم ولی انجام نمی دادم یا می دانستم که نفر فعلی در حال حاضر از من سوء استفاده می کند و باید دنبال شخص دیگری باشم اما نمی توانستم. در بعضی شرایط حتی فکر ایجاد تغییر در من ترس و مقاوت ایجاد می کرد. اوایل که با این مشکلات روبرو می شدیم فکر می کردیم مشکل ما بخاطر
فقدان علاقه است و آن جا بود که شروع کردیم به انجام کارهایی برای ایجاد علاقه و انگیزه ولی متاسفانه یا علاقه ای ایجاد نمی شد یا قدرتش بسیار کمتر از آن بود که ما را وادار به اقدام کند.ما متوجه شدیم که مدام به دنبال حاشیه امنی برای خود هستیم ولی حلقه این حاشیه روز به روز تنگ تر می شد به طوری که تأثیر آن را به راحتی در زندگی روزانه احساس می کردیم مثلا می دیدیم همیشه از یک مسیر تکراری سرکار می رویم و ... قدرت انتخاب کردنمان به شدت پایین آمده و ایجاد هرگونه تغییری را بسیار سخت می دیدیم. ما در زندگی به مشکلات دیگری نیز برخورد می کنیم که با اینکه فکر می کردیم علت را می دانیم ولی نمی توانیم کاری برای حل آن ها انجام دهیم و آن ها پاره ای از کارها بودند که علاقه باعث استارت کار گردیده بود و دقت و انرژی زیادی صرف آن کار شده بود ولی در نقطه ای از کار آن علاقه اولیه فروکش کرده بود و با اینکه می دانستیم در صورت ادامه دادن این کار موفقیت زیادی کسب می کنیم ولی دیگر قادر به ادامه دادن نبودیم در این موقعیت ها ما واقعاً به بن بست می رسیدیم و اینجا بود که متوجه شدیم که ما در مورد کارهایی که علاقه یا اجباری پشت آن نیست بدون توجه به اینکه انجام آن کار چقدر مهم و ضروری باشد یا کوچک و پیش و پا افتاده، ما قادر به انجام آن کارها نبودیم و در این شرایط بود که ما متوجه شدیم در این بخش ها اختیار زندگی از دست ما خارج گردیده.
رفته رفته بیشتر پی به بی اختیاری خود بردیم زیرا ما متوجه شدیم که یکی از خصوصیت های بارز ما افراط و تفریط بود و این جا بود که فهمیدیم ما فقط در استارت کار مشکل نداریم بلکه در مواقعی بیش از حد غرق کار می گردیم و
اختیار و کنترل باز از دست ما خارج می گردد و این افراط و تفریط در قسمت های دیگر نیز نمایان بود. مثلاً جایی که لازم بود اصلاً حرف نمی زدیم و جایی آن قدر پرحرفی می کردیم که خودمان نیز حس بدی پیدا می کردیم. بوجود آمدن اختلال در خواب نیز به شدت آزارمان می داد و اینجا نیز کاری از دست ما ساخته نبود و در مواقعی نیز اشتعال فکری شدید پیدا می کردیم که باعث می شد بیشتر به بی اختیاری خود در جنبه های دیگر زندگی پی ببریم و در آخر با مشکل پیش روندگی و گسترش این بی اختیاری در تمام ابعاد زندگی خود روبرو شدیم. ما در حقیقت نظاره گر نابودی خود بودیم بدون اینکه بتوانیم کاری برایش انجام دهیم. ریشه تمام مشکلات ما به بی اختیاری و نداشتن قدرت در درونمان می رسد.
بی اختیاری در خرید ...
بی اختیاری و ناتوانی در برنامه ریزی و اجرای آن ...
بی اختیاری در نه گفتن ...
بی اختیاری در کنترل خشم ...
بی اختیاری در رنجش گرفتن ...
بی اختیاری در احساسات و ...
علت ضعیف شدن قدرت اختیار در درون ما به استفاده نکردن از آن بر می گردد و تنبلی یکی از نواقصی است که اجازه ی استفاده از اختیار را به ما نمی دهد. به این صورت که دقیقاً جایی که امکان شروع کاری را داریم، تنبلی وارد می شود
و به ما میگوید که هنوز فرصت برای انجام این کار هست و نیازی نیست که کار دقیقاً در این لحظه انجام شود. و وقتی که به این وسوسه پاسخ مثبت می دهیم در واقع تیشه به ریشه ی اختیار خود زده ایم و در قسمت های دیگر زندگیمان
آثار بی اختیاری را می بینیم. حال وقتی بر روی نقص تنبلی کار میکنیم در اصل بر افزایش قدرت اختیار تمرکز داریم. وقتی اختیار ما قوی تر شود آثار آن در تمام قسمت های زندگیمان مشاهده می کنیم.