این یک آزمایش نیست 18 بهمن
«...خداوندی مهربان را پیدا کردهایم که میتوانیم به او پناه ببریم.»
کتاب پایه
v
برخی از ما با این احساس به بهبودی روی میآوریم که سختیهای زندگی مجموعهای از آزمایشهای دنیوی است که جهت آموختن چیزی به ما طراحی شده است. این اعتقاد وقتی حادثهای دلخراش روی میدهد و ما ناله میکنیم که «نیروی برتر من دارد مرا آزمایش میکند!» کاملاً مشهود است. متقاعد میشویم که وقتی شخصی به ما مصرف مواد را پیشنهاد میدهد، بهبودی ما در معرض آزمایش قرار گرفته است یا وقتی با موقعیتی روبرو میشویم که میتوانیم عملی غیر اخلاقی را بدون گرفتاری انجام دهیم، شخصیت ما مورد آزمایش قرار گرفته است. حتی ممکن است فکر کنیم وقتی به خاطر مصیبتی بزرگ در زندگی گرفتار عذابی دردناک شدهایم، ایمان ما مورد آزمایش قرار گرفته است.
اما نیروی برتر مهربان بهبودی، شخصیت یا ایمان ما را آزمایش نمیکند. گاهی در زندگی اتفاقاتی میافتد که به ما آسیب میرساند. بسیاری از ما بدون مرتکب شدن به اشتباه عشق را از دست دادهایم. برخی از ما تمام ثروت مادی خود را از دست دادهایم. تعداد کمی از ما حتی در غم از دست دادن فرزندان خود به سر میبریم. در مواقعی ممکن است زندگی شدیداً دردناک باشد، اما نیروی برتر دردی را بر ما تحمیل نمیکند. در عوض، این نیرو دائماً ما را حمایت میکند و در مواقعی که خود قادر به حرکت نیستیم به ما کمک میکند. زخمی در زندگی وجود ندارد که خداوندی که درک میکنیم نتواند بر آن مرهم گذارد.
v
فقط برای امروز: ایمان دارم که اراده نیروی برترم برای من خوب است و من مورد رحمتش قرار گرفتهام. در مواقع نیاز از نیروی برترم یاری میخواهم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
تصمیمات
7فوریه 18بهمن
وقتی اولین بار به نارانان آمدم مشکل تصمیم گیری داشتم .بیشتر از پنج سال با همسری مصرف کننده زندگی کرده بودم که خشونت روحی ،عاطفی و گاهی جسمی به همراه داشت.اینکه بگذارم او تمام تصمیم های زندگیمان را بگیرد آسانتر بود چون وقتی او خوشحال بود همه ما خوسحال بودیم.بد رفتاریهای او برای من عادی به نظر می رسید اما چهار فرزند کوچکمان بی گناه و آسیب پذیر بودند اکثر اوقات فکر می کردم دیگر بیشتر.از این نمی توانم ،اما اینطور نشد تا زمانی که به نارانان پیوستم و فهمیدم کهچنه تنها می توانم برای خودم تصمیماتی بگیرم بلکه روی تصمیمی که میگیرم بایستم.من و فرزندانم نمی خواستیم با اعتیاد فعال زندگی کنیم.
با کار کرد برنامه نارانان و کمک دوستان نارانانی توانستم یک تصمیم اساسی بگیرم اما آنقدر محکم بود که زندگی مرا تغییر داد .دوستان نارانانی در هر مرحله به من کمک می کردند که مادر بهتر و قویتری برای فرزندانم باشم.هر روز یاد می گیرم که تصمیم هایی بگیرم .گاهی هنوز هم تصمیم هایی که زندگی را تغییر می دهند آسان نیست .اما می دانم که با نارانان و نیروی برترم همه چیز امکان پذیر است.
تفکری برای امروز：
با حمایت و عشقی که از گروه نارانان در یافت می کنم می توانم کنترل زندگیم را به دست بگیرم و کار هایی رت که برای من و عزیزانم درست است انجام دهم .امروز می دانم که می توانم تصمیم بگیرم.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
18 بهمن
سالها سوگوار فقدان یک برچسب بودم تا بیماری روحی مرا تفسیر کند و مرا به انجمن آورد. می خواستم بگویم، من یک کنترل کننده، مقتدر، مراقب و تثبیت کننده هستم.
اگرچه آنها بعضی از نواقص شخصیتی مرا تفسیر می کنند، این برچسب ها نشان خود را از دست می دهند. من به سادگی به دنبال یک محدودیت یا مشکل در پی بهبودی نیستم.
هدفی که در الانان برای آن تلاش می کنم روی هم رفته شامل حس خوب بودن می باشد. فعالیت من در این هدف با جستجوی بهبودی یافتن از اثرات الکلیسم فرد مورد علاقه ام در زندگی ام، شروع می شود. اما الانان امروز حتی چیزهای بیشتری به من پیشنهاد می کند.همانطور که رشد و بهبود می یابم، در می یابم که مدت زیادی بطول نمی انجامد تا به سادگی بقا یابد.
اصول و ابزارهایی که مرا در این موضع قرار می دهند می توانند به من کمک کنند تا یک زندگی غنی و تکامل یافته ای را خلق کنم.
امروز وقتی می کویم که از اعضاء الانان سپاسگزارم، من در یک مشکل خاص صفر نیستم، اما همکاری کردن بیشتر در یک سری موقعیتها می تواند منجر به سلامتی روحی، جسمی و معنوی شود.
یادآوری امروز
همانطور که هرگز به سیر پیشرفت معنوی ام خاتمه نمی دهم، دید وسیع تری به بهبودی خواهم داشت.
« در الانان ما معتقدیم که زندگی برای رشد یافتن است، هم ذهنی و هم روحی.»
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
18 بهمن
ما قادر نیستیم دیگران را از وابستگی‌های مادی و عاطفی و افکاری و رفتاری رها سازیم. توانایی نداریم تا دیگران را نصیحت کنیم. ولی امروز با تقسیم تجربیات و همدردی در گروه و به عنوان یک دوست به هم کمک میکنیم و چگونگی رهایی از وابستگی را از زبان رهاشدگان می‌شنویم. امروز می‌دانم که من به صورت معجزه‌آسا قادر به تغییر و یا غلبه کردن به وابستگی‌ها و یا کنترل فکر کسی نیستم و یا کسی را به صورت یدک کشیدن، تمام شرایط بهبودی را برایش فراهم نمی‌کنم. هر کسی نیاز دارد که تغییرات و رُشد در برنامه را خودش شخصاً تجربه و شروع کند و اعضای قدیمی گروه هم آماده هستند، تا در موقع کمک خواستن به او کمک نمایند. زمانی که درمانده و بی‌هدف بودیم از خداوند تقاضای کمک کردیم. وقتی ناامید از همه جا شدیم به سمت او دست دراز کردیم. وقتی در مقابل کنترل زندگی و بیماریمان عاجز و ناتوان شدیم، در مقابلش تسلیم شدیم، آنگاه معجزه‌ها شروع می‌شود. آیا باز هم فکر می‌کنم انسان‌ها و یا اراده‌ی خودم به تنهایی می‌تواند به من کمک کند؟
بهبودی با یاری خداوند میسر است!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
هجدهم بهمن: تجربه مدرسه بسیار با ارزش است، اما انسانهای نادان چیزی از آن نمی آموزند.
در نخستین هفته های شرکت در جلسات، یکی از اعضاء مرا آگاه نمود که بها دادن به اعتیاد مرا به کجا خواهد کشاند. او برایم تعریف کرد که یک بار تصمیم گرفته بود تا با کاهش تعداد سیگارها قطع مصرف کند اما موفق نشد. بار دیگر تصمیم گرفت تا پاکت سیگار خود را در جایی بگذارد که دسترسی به آن بسیار دشوار باشد، اما باز هم موفق نشد. بار دیگر تصمیم گرفته بود سیگار و فندک را در اتومبیل و آن را در مسافتی دور از منزل پارک کند، اما بعد از شش بار رفتن و آمدن مجبور شده بود سیگار و فندک را با خود به منزل بیاورد.
برای امروز، از دیوانگی تلاش برای کنترل مصرف رها هستم.
