انگیزههای "خالص" 8 اسفند
«عمل ها، عکسالعملها و انگیزههای خود را بررسی میکنیم.
اغلب متوجه میشویم بهتر از احساساتی که داشتهایم، اعمال خود را انجام میدادهایم.»
کتاب پایه
v
کتاب مراقبه روزانه را با این نوع پیام تصور کنید: «وقتی صبح از خواب بیدار میشوید، قبل از اینکه از رختخواب خود برخیزید، لحظهای را به اندیشیدن اختصاص دهید. با آرامش تکیه دهید، افکار خود را جمع کنید و برنامههای امروز خود را در نظر بگیرید. انگیزه این برنامهها را تک تک مرور کنید. اگر انگیزههای شما کاملاً خالص نیستند، برگردید و دوباره استراحت کنید.» بیمعنی است، مگر نه؟
تفاوتی نمیکند چه مدت پاک بودهایم، تقریباً همه ما انگیزه انجام تقریباً همه کارهای خود را با یکدیگر قاطی کردهایم. اما دلیلی ندارد در زندگی خود وقفه بیندازیم. قبل از اینکه بتوانیم دوران بهبودی خود را آغاز کنیم، مجبور نیستیم منتظر خالص شدن کامل انگیزههای خود بمانیم.
وقتی برنامه در زندگی ما مؤثر واقع میشود، به مراتب کمتر بر اساس انگیزههای تردیدبرانگیزتر خود عمل میکنیم. خود را مرتب بررسی میکنیم و با راهنما درباره آنچه متوجه میشویم، صحبت میکنیم. برای آگاهی از اراده نیروی برتر برای خود دعا میکنیم و قدرت عمل کردن بر اساس دانشی که به ما داده شده را میجوییم. نتیجه چیست؟ کامل نمیشویم، ولی قطعاً بهتر میشویم.
انجام برنامهای روحانی را آغاز کردهایم. هرگز به غولهای روحانی تبدیل نخواهیم شد. اما اگر واقعبینانه به خود توجه کنیم، احتمالاً متوجه خواهیم شد که بهتر از احساساتی که داشتهایم، اعمال خود را انجام میدادهایم.
v
فقط برای امروز: خود را واقعبینانه بررسی میکنم. قدرت عمل کردن بر اساس بهترین انگیزههای خود، نه بدترین آنها را میجویم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
امید در قدم دو....
27 فوریه 8 اسفند
برای من خیلی طول کشید تا امیدی را که قدم دو پیشنهاد کرده درک کنم.ایمان مختصری هم که به یک نیروی برتر داشتم ،به وسیله بیماری اعتیاد به شدت متزلزل شده بود.من پیوسته دعا می کردم که خداوند جلوی مصرف معتاد زندگیم را بگیرد.همچنین مطمعن بودم همه مشکلات ما حل خواهد شد.قبلا هرگز برای چیزی دعا نمی کردم تصور می کردم که خداوند اجابت می کند.وقتی این اتفاق نیفتاد به خدا اولتیماتم دادم اگر معتاد قطع مصرف نکند می فهمم که خدا وجود ندارد.
وقتی در نومیدی آمدن به جلسات نارانان را شروع کردم تمایلی به پذیرش این قدم نداشتم چون از بی جواب ماندن دعا هایم خشمگین بودم.در مورد وجود نیروی برتر شک عمیقی داشتم گذشته از این که معتاد حتی مصرفش را قطع کم نکرده بود.بعدا شنیدم که اعضا چه می گفتند.از صحبت آنها شنیدم که در ابتدا گروه ،نیروی برترشان بوده.شنیدم که این قدم در باره مصرف معتاد نیست بلکه در مورد باوری است که می تواند سلامت عقل را به من باز گرداند.فقط با همین باور می توانم امید پیدا کنم که دو باره شاد باشم و این قدم ها در صورتی که از آنها استفاده کنم برایم کار می کند.
تفکری برای امروز：
با کار کرد قدم دو دو باره در زندگیم امید پیدا کردم .پذیرش اینکه نیروی برتری وجود دارد خواه به شکل یک حضور روحانی یا به سادگی نیروی گروه نارانان مایه تسلی بود.می دانستم که دیگر تنها نیستم و با وجود بیماری اعتیاد سلامت عقل می تواند به زندگیم باز گردد.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
8 اسفند
در واکنش به سنت یازدهم در اینکه : خط مشی روابط عمومی الانان بنا بر اصل جاذبه است نه تبلیغ . من یک معبر (مسیر) فردی روشن را کشف میکنم انچه این سنت بمن می گوید این است که اولین مسئولیت من در الانان یاد گیری حفظ تمرکز بروی خودم میباشد و به بهترین نحوی این برنامه زا در زندگیم فقط برای امروز بکار ببندم . اگر من مسیری را طی نکنم تنها یک نکته در صحبت هایم وجود دارد . که اگر من رشته های بهبودی در زندگیم را به بهترین توانایی ام شرح نمیدهم . پس صحبت کردن در مورد برنامه ممکن است چیزی بیش از یک جانشین بدل برای زندگی با ان نباشد . در این مورد من دریافتم که دیگران را شدیدا به شرکت در الانان ترغیب میکنم . در حالیکه خودم بیش از دیگران نیازمند شرکت در جلسات هستم
یادآوری امروز
قبل از اینکه در مورد الانان با دیگران شروع به صحبت کنم . باید این پرسش را از خودم بپرسم که ((ایا انها میخواستند ؟)) عبرت (سرمشق ) تنها شیوه اصلی راه نفوذ در دیگران نیست . این فقط یک وسیله است ....
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
8 اسفند
امروز خود را به عنوان یک انسان با مجموعه اعمالی چون خوب و بد می‌پذیرم. از طرف دیگر پذیرفته‌ام که بیمار هستم و بیماری من همیشه فعال است و در هر لحظه می‌تواند مرا دچار دردسر کند. اصول خودیاری قدمها می‌گوید که تو با دوست داشتن خود و احترام به خود می‌توانی از تیررس این بیماری در امان باشی. امّا چگونه؟ اوّلین ابزار موفق در برنامه، خویشتن‌پذیری و دوست داشتن خود میباشد. تلقین مثبت به من یادآوری می‌کند. من دوست داشتنی هستم و اجازه نمیدهم کسی یا چیزی و یا اتفاقی مرا دچار عذابی کند. آیا می‌دانم که افکار و اعمال و احساسات دیگران فقط در وقت بی‌تفاوتی و احساس بی‌ارزشی می‌تواند مرا از حال خوبی خارج کند؟ اصول برنامه اعتقاد به پیشرفت آرام و بمرور دارد و من با رعایت این اصول که روی صبر پایه‌ریزی شده است، می‌توانم در مسیر بهبودی قرار بگیرم. آیا در هنگام خشم و انتقام، ناامیدی و یأس با احساس بی‌لیاقتی در خودم سعی دارم خودم را مظلوم جلوه دهم؟ می‌دانم با بخشیدن دیگران و دوست داشتن آنها بخشیده می‌شوم!
خودت را ببخش و رها شو!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
هشتم اسفند: شاید بدانیم چگونه به پیروزی برسیم، اما ندانیم چگونه از آن بهره مند شویم.
سال های نوجوانی را تا پنجاه سالگی با مصرف نیکوتین هدر دادم. اعتیاد به نیکوتین برای من که والدینم به شدت مصرف می کردند امری اجتناب ناپذیر بود. من با این باور دروغین که کشیدن سیگار به انسان شخصیت و بزرگی می دهد زندگی کردم و بهای سنگینی بابت آن پرداختم که فقط افراد مصرف کننده قادر به درک آن هستند. تمام احساساتم زیر بار مصرف نیکوتین کرخت و بی حس شده بود. از خداوند به خاطر انجمن نیکوتینی های گمنام و قدمهای دوازده گانه سپاسگزارم که مرا از دام نیکوتین نجات داد و به سوی خود هدایت نمود. پس از نه سال زندگی بدون مصرف نیکوتین اطمینان دارم که رهایی از هرگونه اعتیاد و زندگی با خداوندی که خود درک می کنم بهترین روش برای یک زندگی ایده آل است.
برای امروز، بابت اعتدال در زندگی و قدرت به مشارکت گذاردن آن با دیگران از خداوند سپاسگزارم.
