22اسفند خلاص شدن از یکنواختی
«ترسها و نگرانیهای گذشته به دفعات بسیار در دوران بهبودی به سراغ ما میآید. زندگی ممکن است دوباره بیمعنی، یکنواخت و کسلکننده شود.»
کتاب پایه
v
گاهی اوقات به نظر میرسد که هیچ چیز تغییر نمیکند. هر روز از خواب بیدار میشویم و به سراغ کاری یکنواخت میرویم. هر شب در موعد یکسانی شام میخوریم. هر هفته در جلسات یکسانی شرکت میکنیم. مراسم امروز صبح مانند همان مراسمی است که دیروز، پریروز و پس پریروز اجرا کردیم. پس از رهایی از جهنم اعتیاد خود و سردرگمی اوایل بهبودی، زندگی یکنواخت ممکن است برای مدتی جذابیتهایی داشته باشد. اما در نهایت درمییابیم که به چیزهای بیشتری احتیاج داریم. دیر یا زود، یکنواختی و خستگی فزایندهای را در زندگی خود احساس میکنیم.
مطمئناً زمانی هست که به طور مبهم از بهبودی خود احساس نارضایتی میکنیم. احساس میکنیم که انگار به دلایلی برای چیزی دلتنگ هستیم، اما نمیدانیم چه چیزی یا چرا ؟ فهرست سپاسگزاری خود را تهیه میکنیم و تقریباً صدها چیز را برای سپاسگزاری پیدا میکنیم. همه نیازهای ما برآورده شده است؛ زندگی ما کاملتر از آن است که تا به حال انتظار داشتیم. پس چه اتفاقی افتاده است؟
شاید زمان آن است که حداکثر توان خود را به کار گیریم. فرصتهای ما فقط از طریق آنچه در خیال خود ممکن میپنداریم، محدود میشود. میتوانیم چیز جدیدی یاد بگیریم، هدف جدیدی تعیین کنیم، به تازهوارد دیگری کمک کنیم یا دوست جدیدی پیدا کنیم. اگر به قدر کافی جستجو کنیم، مطمئناً چیز جالبی پیدا خواهیم کرد و زندگی دوباره پرمعنی، متنوع و رضایتبخش خواهد شد.
v
فقط برای امروز: در بین فعالیتهای روزانه خود استراحت کوتاهی میکنم و حداکثر توان خود را به کار میگیرم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
اعتیاد یک بیماری است...
12 مارس 22,اسفند
از زمانی که سرطان سینه در من تشخیص داده شد درک بهتری از بیماری اعتیاد پیدا کردم.به وضوح دیدم که هر چند هیچ قدرتی روی این بیماری ندارم اما قدرت این را دارم که نسبت به ناخوشی ام چگونه واکنش نشان بدهم و چه کاری می توانم برای کمک به بهبودیم انجام دهم.
من سرطان را انتخاب نکرده بودم .دکترها و جراحم گزینه هایی را که برای انتخاب درمان داشتم توضیح دادند گزینه ها اینها بودند：برداشتن قسمتی از عضو یا همه آن،پرتو درمانی ،شیمی درمانی ،و سپس اعتماد به یک نیروی برتر،یا هیچ کاری نکنم و شانسی برای بهبود یافتن از سرطان نداشتم.
من معتقدم که این درمان مانند بیماری اعتیاد است .فرد معتاد بودن را انتخاب نمی کند .اگر معتاد بخواهد بهبود پیدا کند خانواده ،پزشک و یا حتی مجری قانون می توانند حق انتخاب های معتاد را توضیح دهند.انتخاب ها این ها است.：جلسات دوازده قدمی ،مراکز درمانی و کمک طلبیدن از یک نیروی برتر .یا نه می تواند انتخاب کند که هیچ کاری نکند و از بیماری اعتیاد بهبود پیدا نکند.
به عنوان عضو خانواده من هم حق انتخاب هایی دارم که این ها است：شرکت در جلسات دوازده قدمی ،مراقبت از خودم،رها کردن عزیز معتاد ،کار کردن روی روحانیتم ،یا هیچ کدام را انتخاب نکنم و بهبودی هم نباشد . من با انجام آنچه که برای بهبودی لازم است می توانم به خوشحالی ،آزادی و رشد دست پیدا کنم چه معتاد مصرف کند یا نکند.
تفکری برای امروز：
اعتیاد یک بیماری است و من در مقابل بیماری هیچ قدرتی ندارم .برای بهبودی و التیام از تاثیرات اعتیاد می بایست با کمک نیروی برترم قدم های ضروری بر دارم.
--------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
22 اسفند
من برای ابراز حمایت خود به دوست صمیمیم که عضو الانان بود به اولین جلسه الانان رفتم . با کمال تعجب دریافتم که هویت من دقیقا با مشارکت افراد آنجا مشابه است. من قادر به درک این موضوع نبودم . من یقین داشتم که به هیچ وجه فرد الکلی را نمی شناختم /
چندین هفته آنچه را که در جلسات شنیده بودم به یاد داشتم . بالاخره با ترس و کمرویی برگشتم و ماندم اما هر وقت سنت سوم را
می شنیدم که میگفت : تنها شرط عضویت .داشتن مشکل الکلیسم در میان دوستان و بستگان است . احساسی شبیه سوئ استفاده
کردن در من ایجاد میشد . این احساس گناه باعث عدم مشارکت من در جلسات شد . اما من به جلسات می امدم و به آرامی بهبود پیدا میکردم . بیش از یکسال طول کشید تا تشخیص دادم من فرزند بزرگسال والدین الکلی بوده ام . من بسیار سپاسگزار هستم که وقت خود را به جلسه آمدن صرف کردم و هنگامیکه آماده شدم . از کسب این بیداری و آگاهی حمایت کردم .....
یاد آوری امروز
.یکی از نشانه های اثر الکلیسم در من ، این است که فکر می کنم میدانم هر فردی چه باید انجام دهد و چگونه عمل کند . همچنانکه قدمهای دوازده گانه و سنتهای دوازده گانه توضیح می دهند سنت سوم مستقیما در باره آنتعدادی از ما صحبت می کند که اشتباها احساس می کنیم یک تازه وارد هنگامیکه واقعا شرایط عضویت را برخوردار نمیباشد . باید طرد شود . من باید برای خودم تصمیم بگیرم که آیا نیازمند و مناسب برخورداری عضویت الانان هستم یا نه ؟ من نسبت به دیگران هم این نکته را توسعه خواهم بخشید .
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
22 اسفند
امروز در کنار یاران برنامه‌ای تجربه‌ی مشارکت در امور خانه و کمک به همسرم را در میان می‌گذارم. امروز با رهایی از دنیای تخیل و توهم که مرا بی‌هدف به دنبال سرزمین‌های خیالی سرگردان می‌کرد، به واقعیات چنگ می‌اندازم و از آنها فرار نمی‌کنم. می‌خواهم یک بار برای همیشه بدانم واقعیت چیست تا از بلاتکلیفی رها شوم. امروز می‌خواهم مثل سایر بندگان خداوند از یک زندگی طبیعی و واقعی برخوردار شوم و از آن لذت ببرم. امروز می‌خواهم به کمک خداوند غرورم را از آسمان به زیر بکشم و او را از بلندپروازی منع کنم و پایم را روی زمین محکم بگذارم و اجازه دهم تا خداوند از من موجودی سازنده بسازد، تا در راه عشق خودش به دیگران درآورد. امروز مشکلات من کسب دانش برنامه و زندگی و آگاهی من از اصول روحانی و معنوی برنامه و احساس و درک خداوند در زندگی به‌خاطر کسب انرژی برای ادامه دادن به زندگی و گرداندن آن می‌باشد و من با دعا و مراقبه خواهان یاری و کمک از حضورش می‌باشم. من به عنوان انسان نیاز به خداوند دارم، مثل نیازم به هوا.
به خاطر همه چیز از خداوند شاکرم!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
22 اسفند: بهترین راه فرار از مشکلات، رو به رو شدن با آن هاست.
در ایجاد روابط اجتماعی مشکل داشتم. سالها با مصرف نیکوتین ناخودآگاه خود را از دیگران جدا کرده بودم. ظاهراً انسانی ملایم و سر زنده و حتی گاهی اوقات در میهمانی ها شمع محفل بودم. اما در باطن در انزوای خود برای فرار از جمع لحظه شماری می کردم. چیزی از درون ایجاد تنش می کرد تا از جمع فراری باشم. با پیوستن به انجمن نیکوتینی های گمنام، آرام آرام از این تنش کاسته شد. اکنون وقتی احساس تنش می کنم، در صدد ریشه یابی آن برمی آیم. اگر با خود صادق باشم، می توانم منبع آن را بیابم. تشخیص مشکل قدرت آن را کاهش می دهد. وقتی دچار احساسی ناخوشایند می شوم، سریعاً با پیدا کردن علت آن به حال عادی باز می گردم.
می دانم اگر نیکوتین مصرف کنم نه تنها مشکلی حل نمی شود، بلکه مشکلی بر مشکلات اضافه می گردد.
برای امروز، اگر دچار تنش شدم، لحظه ای درنگ کرده، منبع آن را پیدا می کنم و در صدد جبران آن بر می آیم.
