این فرد استثنایی 23 اسفند
«راهنما لزوماً یک دوست نیست، اما شاید فردی باشد که به او اطمینان میکنیم. میتوانیم مسائلی را که از ابراز آن در جلسه احساس خوبی نداریم، با راهنما در میان بگذاریم.»
جزوه اصلاح شده راهنما گرفتن و راهنما شدن
v
از فردی خواستهایم که ما را راهنمایی کند و دلایلی که برای درخواست از این فرد خاص داریم به اندازه شنهای ساحل دریاست. احتمالاً به صحبتهای آنها در یک جلسه سخنرانی گوش دادیم و این افراد به نظر ما سرگرمکننده یا مشوق بودند. احتمالاً فکر میکردیم ماشین فوقالعادهای دارند و اگر ما نیز برنامه آنها را انجام دهیم، صاحب یکی از این ماشینها میشویم. یا شاید در شهری کوچک زندگی میکنیم و آنها تنها افرادی بودند که زمان لازم برای کمک کردن را در اختیار داشتند.
هر دلیل ابتدایی که برای برقراری ارتباط با راهنما داشته باشیم، مطمئناً درمییابیم که دلایل ما برای حفظ این رابطه کاملاً متفاوت است. آنها ناگهان ما را با بینش حیرتآوری شگفت زده میکنند و از اینکه آنها در قدم چهارم مخفیانه مراقب ما بودهاند، شگفتزده میشویم. یا شاید نوعی بحران زندگی را تجربه میکنیم و تجربه آنها درباره همان مشکل به روشهایی به ما کمک کند که هرگز در خیال خود هم ممکن نمیپنداشتیم. در هنگام درد و رنج با آنها تماس میگیریم و آنها با ارائه تلفیق ویژهای از جملات آرام کننده که موجب آرامش واقعی ما میشود، با ما همدردی میکنند.
هیچ یک از کارهای قابل توجه از سوی راهنما، تصادفی نیست. آنها قبل از ما صرفاً همین مسیر را طی کردهاند. نیرویی برتر این فرد استثنایی را در مسیر زندگی ما قرار داده و ما از حضور او سپاسگزاریم.
v
فقط برای امروز: از حضور این فرد استثنایی یعنی راهنما در زندگی خود سپاسگزارم.
--------------------------------------------------------------------------------
مشارکت،تجربه،نیرو،امید
قدم سه .....
13 مارس 23 اسفند
من عادت داشتم سعی کنم امور زندگی عزیزانم را با مهارت اداره کنم تا درد آنها را کم کنم .امیدوار بودم از این طریق آشفتگی که درد آنها برایم می آورد کم شود.نمی توانستم بایستم و ببینم که دیگران اشتباه می کنند و چیزی را که به نظر من اشتباه است انتخاب می کنند.این را می دانستم که من می توانم را بهتری برای زندگی کردن به آنها نشان بدهم .اما در واقع به خاطر نمی آورم که هیچ وقت در این باره کاری کرده باشم.در حقیقت اغلب همه چیز را بدتر می کردم و مانع یاد گیری درس هایی می شدم که زندگی برای آنها داشت.متوجه شدم که حمایت نا سالم یک نقص در شخصیت من بود.و گاهی می خواستم مدام در حال جنگیدن با وسوسه دخالت کردن باشم.
وقتی به رفتار قدیمی ام بر می گردم نیروی برترم به آرامی به شانه ام و می خواهد به من یاد آوری کند ："آیا این مربوط به توست؟ آیا داری کنترل نی کنی؟"
تمرین قدم سه به من کمک می کند قبل از اینکه در انتخاب ها و زندگی دیگران دخالت کنم دست نگه دارم .می دانم که این یکی از درس های زندگی من است که با آن حال خوبی خواهم داشت. این پیشرفت است نه کمال.می دانم گاهی احساسات قدیمی ام طغیان خواهد کرد اما اکنون ابزارهایی دارم که به شکل روزانه اراده و زندگی ام را به مراقبت نیروی برترم میسپارم نارانان به من کمک می کند تا رشد کنم و بفهمم کجا بودم و اکنون کجا هستم.این به من توانایی می دهد به کار کرد برنامه ادامه دهم.
تفکری برای امروز：
برای سپردن زندگی خودم و دیگران به نیروی برتر لازم است با عشق رها کردن را ادامه دهم .لازم است در جستجوی اراده خدا باشم نه اراده شخصی ام.
------------------------------------------------------------------------------
شهامت عوض شدن
23 اسفند
در میان آشفتگی و هیجاندائمی که بیشتر الکلی ها را احاطه کرده است .بسیاری از اعضائ خانواده و دوستان .توجه کردن به آنچه که مربوط به خودشان میشود را متوقف میکنند و چیزهای مهمتر امور مربوط به زندگی همواره در معرض امور تهدید آمیز بنظر می رسند در الانان یاد می گیریم که به رفتارهای فردی .افکار و احساسات خودمان توجه کنیم . ما سزاوار این توجه هستیم و به آن نیاز مندیم .اما تمرکز کردن بروی خودمان به این معنا نیست که به دیگران اجازه دهیم در سر تا سر زندگی ما وارد شوند و وانمود کنند که توجههی بدان ندارند ویا اینکه هر آنچه دیگران انجام میدهند مورد قبول ما باشد و دلالت بر این نمیکند که ما توجه و علاقه خود را از فرد مورد علاقه مان سلب کنیم .توجه داشتن به خودمان به سادگی به معنای اینست که وقتی ما از شرایط آنطور که هست آگاه میشویم . ما بجای دیدن حق انتخاب برای دیگران به حق انتخاب خودمان نگاه میکنیم . ما بجای انتظار تغییر دادن دیگران . نیروی درونی خودمان را برای تغییر دادن خود در نظر میگیریم .در نتیجه مشکلات شانس بهتری برای حل شدن پیدا میکنند و ما زندگی را قابل کنترل تر رهبری میکنیم
یاد آوری امروز
امروز اگر دچار مشکل شدم . موقعیت موجود را ارزیابی میکنم و اختیارات خود را در نظر میگیرم . من منتظر نخواهم شد تا دیگری تغییر کند بلکه بروی خودم م نقشی که میتوانم در بهتر کردن شرایط ایفائ کنم. توجه می کنم ........."هیچ چیز نمی تواند برای شما آرامش بیاورد ...جز خود شما ".
--------------------------------------------------------------------------------
روز به روز
23 اسفند
خداوندا: از تو ممنونم که چشمانم را باز کردی تا مقداری که در حد پذیرشم باشد، از حقایق را ببینم. امروز با قدرت ابزارهای اصول برنامه‌ی خودیاری قدمها طبیعت واقعی بیماری وابستگی‌های مختلف در زندگیم را درمی‌یابم و با رعایت همین اصول زندگی شاد و لذت‌بخشی را تجربه میکنم. امروز با قدرت و معجزه‌ی برنامه و دعا و نیایش، عشق و قدرت خداوند در وجود خودم درک میکنم. امروز اجازه می‌دهم حقایق در قالب نور و پرتو حقیقت چشمان خسته و ناباوارم را نوازش دهند. آیا هنوز هم چشمانم را به روی واقعیت‌ها و حقایق می‌بندم؟ امروز می‌دانم که این زمین و آسمان و هر آنچه که در آن واقع شده است، تابع نظم است و این نظم یک نظام دارد و فقط اوست که می‌تواند کشتی به گل نشسته‌ام را به سمت ساحل آزادی و بهبود وضعیت هدایت کند. آیا هنوز هم از ترس پذیرش واقعیت‌ها، دیوانه‌وار چشمانم را می‌بندم تا حرکت هر چیزی به سوی او را نبینم؟ اکنون من به راهنمای خود، خداوند مهربان باور دارم. اوست که مرا در زندگی به راه درست برنامه هدایت می‌کند.
بدون ترس پیش به سوی حقیقت!
--------------------------------------------------------------------------------
مراقبه روزانه
23 اسفند: همه این فعالیت ها ما را یاری می کند تا در مسیرهای گوناگون خود را پرورش دهیم، تا موجب نظم و ترتیب و شفقت و خودآگاهی بیشتری شود و تا به بالاترین مرحله خودشناسی دست یابیم و در نتیجه می توانیم آن را با دیگران به مشارکت بگذاریم.
در جلسات تجربیات خود را به مشارکت می گذاریم. هر عضوی در مورد خود مشارکت می کند و از عضوی دیگر صحبتی به میان نمی آورد.
یکی از اعضای شاعر مسلک با این جملات تجربه و احساس خود را در تلاش برای قطع مصرف بیان کرد.
خدا و شیطان در وجودم در کشمکش بودند و من شیطان را تشویق می کردم. او شخصی صادق بود. می دانست که تصمیم برای قطع مصرف، یک تصمیم ساده نیست. من بسیار خوش اقبالم که از حمایت و راهنمایی جلسات برخوردارم. با شرکت مرتب در جلسات از حمایت و راهنمایی گروه برخوردار می گردم. درست زمانی که تمایل به رفتن به جلسه ندارم، بهترین فرصت برای رفتن به جلسه است.
همان گونه که وقتی تازه وارد بودم از حمایت اعضای قدیمی برخوردار شدم. می توانم وقتی احساس نیاز به جلسه نمی کنم به جلسه بروم و به تازه واردان کمک کنم.
جلسات مرا در دشوارترین مراحل رهایی از نیکوتین حمایت کردند. با شرکت مرتب در جلسات به ژرفایی دست می یابم که می توانم فراتر از اعتیاد، رشد و زندگی کنم.
برای امروز، بابت زندگی جدید توأم با نظم و مهربانی و خودآگاهی سپاسگزارم.
